ДЮРА ПАПГАРГАЇ народзени 11. новембра 1936. року у Руским Керестуре. Закончел Филозофски факултет у Новим Садзе (ґрупа Югославянска литература и южнославянски язики).
Поезию почал обявйовац у Пионирскей заградки 1951. року, а окрем поезиї пише и приповедки и драмски твори, як за старших так и за дзеци. Перши є руски писатель котрому кнїжки обявени на українским язику (Наталка, дзивче хторе любело конї, 1996), на словацким (Вина, 1985), на мадярским (Вовчи роки, 1988), на анґлийским (Путованє на юг, 2006). На сербским язику му обявени кнїжки поезиї И з циньом и з прахом, 2003 и Лифт за безбрижище, 2006. По часописох и периодики його твори обявени на велїх язикох. Окреме значни преклади його поезиї на русийски, українски, есперанто, литвански и єрменски. Дзецинска сказка Дзивче хторе любело конї преложена на сербски и анґлийски, а емитована є прейґ радио-габох шицких главних радио-центрох бувшей Югославиї од Скопя по Любляну, як и у Словацкей и Поль-скей. Друкована є и на лемковским язику. Дзецинска сказка Жобрача гора, преложена на сербски, анґлийски и французки язик, виведзена на Европским фестивалу радио-драмох у Братислави.
З поезию и прозу заступени є у вецей антолоґийох и панорамских виборох на вецей язикох. Автор є Антолоґиї рускей поезиї (1984).
Перша кнїжка обявена му 1968 (Ту, такой при шерцу), а 1988. и 1999. року обявени му три томи вибраних творох.
Од литературних наградох и припознаньох найзначнєйши му Награда Руского слова за найлєпшу кнїжку (Ту, такой при шерцу, 1969 и Нє дам свойо роки и квит, 1978), Награда Невен за 1980. рок (за кнїжку Конєц швета), Награда Александер Духнович (за кнїжку Путованє на юг, 1997) и Награда за животне дїло Дружтва писательох Войводини (2002).
За вкупну дїялносц на полю култури найзначнєйши му припознаня Награда КПЗ Войводини Искри култури (1982), Октоберска награда городу Нови Сад (1984), Орден Републики (1985), Златна значка КПЗ Сербиї (1986) и Вукова награда КПЗ Сербиї (1996).
Умар у Новим Садзе 2008. року, а поховани є на теметове у Руским Керестуре.