Йован Лазич Лаци и Павле Чурчич Мелем мали найдлугшу кариєру музичарох од ґенерацийох котри почали грац седемдзешатих рокох кед ше почали формовало музични ґрупи. Грали з любови, у вецей ґрупох, одросли на рокенролу, а кариєру закончели як професионалци.
Пред вецей як штерацец роками, у Дюрдьове ше млади найчастейше дружели по обисцох и на лавочкох у парку. Влєце мали найвецей часу, шлєбоди и инспирациї буц креативни. А буц музичар, теди, младим значело буц познати, гоч то нє було так лєгко. Млади сновали ґрупи, дахто грал прето же жадал прицагнуц увагу, а дахто бо любел музику, нє було важне, найважнєйше було мац слуха, знац грац, або шпивац.
ЧЕХОСЛОВАЦКИ ҐИТАРИ
Так ше єдна ґрупа товаришох 1977. року, у осмей класи, сходзела у обисцу Янка Еделинского на Руским шоре. На ґрамофонских плочох и радию слухали музику, найвецей нови музични напрям – рокенрол. Пошвидко ше зложели и основали ґрупу. Кажде грал на тим инструменту котри мал, або купел, алє вибор нє бул вельки. Ґитари ше могло купиц у дутяну, лєм чехословацки, а за лєпши квалитет ше мушело пойсц до Австриї, Нємецкей або до Лондону. Кед научели грац голєм пейц шпиванки, почали наступац на „иґранкох” у Младежским доме.
Йован Лазич Лаци
– На початку зме грали на паузох док наступали векши ґрупи. Аж теди зме почали буц свидоми же нашо инструменти маю подлєйши звук, алє нам то нє завадзло, були зме задовольни же граєме. Познєйше зме купели квалитетнєйши, а теди було ище векше задовольство грац. Проби були красни друженя и барз добра забава, часто зме ше шмеяли – гварел Йован Лазич Лаци з Дюрдьова. Вон одмалючка грал на гармоники, потим на усней гармоники и дзекуюци тому розвил слух. Памета же 1981. року на „Ґитарияди” у Руским Керестуре освоєли першу награду, окреме прето же мали авторски шпиванки.
Седемдзешатих рокох у дутяну нє могло купиц змоцньовач (поячало), та им го справел майстор. Перши го купел Владимир Кочиш Кокан котри у першим составе грал на електричней ґитари, Славко Киш Шиля на бубнох, Славко Ґнип на бас ґитари, а Йован Лазич Лаци на акустичней ґитари з маґнетом, котра вец давала моцнєйши звук. Так теди велї грали, бо кажде жадал мац цо моцнєйши и лєпши звук ґитари. По потреби Лаци грал и на усней гармоники, алє и шпивал. Мено ґрупи було „Ескулап” – гречески Бог здравя. Состав ґрупи ше менял найчастейше пре одход членох до войска або женїдбуяк и мена ґрупи, алє водзаци музични напрям нє. Ґрупа исновала по 1987. рок.
НА МАҐНЕТОФОНУ ПРЕСЛУХОВАЛИ ШПИВАНКИ
Млади музичаре ше учели грац перше у Кочишовей старей хижи, потим у Доме култури под капуру, док старши, искуснєйши ґрупи, грали у Доме култури споза бини. Проби ше углавним отримовали кажди дзень, а од треми пред наступ, гваря, часто нє могли спац.
– Як зме чули, так зме грали и шпивали, бо зме иншак нє могли. Анґлийски ше теди нє учело у школох, а кнїжки з виписанима нотами теди нє мож було купиц. Слова зоз шпиванкох зме записовали „по Вуку”, так як зме чули, так зме шпивали. Анґлийски нам бул таки як кед бизме положели горуци кромплї до устох и шпивали – гварел у франти Йован Лазич.
Музика була гласна, та ше, на щесце, як гварел Лазич, слова лєдво чуло. Нє знали за лєпше, алє и зоз тим були задовольни. Любели музику и любели грац. На маґнетофону преслуховали часц по часц шпиванки и нєпреривно врацали и преслуховали єдно-исте док нє научели грац. Кед научели цалу шпиванку, гваря же тото задовольство нє могло нї зоз чим прировнац.
ИНСТРУМЕНТИ АЖ З ЛОНДОНУ
Лазич на „Ґитарияди” у Керестуре 1982. року
Ґенерация Павла Чурчича Мелема з Дюрдьова, котри нєшка жиє у Сокобанї, одросла на рокенролу. Любели го, бо музика хтору им подаровал постала синоним за їх младосц, за найкрасши период їх живота. Перша ґрупа у котрей грал була „202”, основана є 1973. року и була єдна з найпопуларнєйших рок бендох у валалє. У єй першим составу Мелем грал на ритем ґитари з Радушком Радишичом котри грал на бубнох и Михалом Гаргайом Мижом котри грал на соло ґитари и шпивал з нїм.
– Одмалючка сом любел музику и грал на ґитари. Од Мижа зме вельо научели, бул старши од нас и коло нього зме полюбели музику, окреме рокенрол. Теди музични гити длужей тирвали, по два роки були на верх топ лїстини. А грац у ґрупи и на забавох було барз популарне, то була наша розвага и шлєбода. Забавяли зме ше, а забавяли зме и других – гварел Павле.
Док бул у нїзших класох основней школи, жадал наступац и грац на ґитари, та ю прето сам себе справел. На дески медзи гвоздами позацаговал найлон, и задумовал же грає на правей ґитари. Бул самоуки, як и векшина младих музичарох у валалє. Любел патриц як ше рушаю по бини, а же би запаметал музичаров рух з руку, зоз забави понаглял дому же би нє забул. Родичи го гандровали, бо бул мали за „иґранки”, а йому було барз важне припатрац ше на музичарох. Ґитару ношел вшадзи зоз собу. Року 1975. ше пременєл состав и мено ґрупи, придружел ше им Славко Рускаї хтори грал на бас ґитари и Милан Бабич Бабела на соло ґитари. Истого року ше одшмелєли и двоме з ґрупи одпутовали до Лондону купиц инструменти. Там их куповали припознати югославянски ґрупи, та то наисце була велька подїя за цалу ґрупу, алє и за валал. Принєсли Фендер джез бас ґитару на котрей грал Рускаї, Джипсон леспол ґолд ґитара пошла до рукох Бабели, як и Маршал озвученє, Орндж змоцньовач за бас и розглас Х-Х. Таки добри розглас нє мал нїхто у околїску. Шицко цо принєсли за нїх було барз вельке, о чим вецей нє мушели лєм шнїц. Чурчич истого року од Бабели одкупел барз добру Фендер стратокастер ґитару котра була купена у Австриї. Зоз ню познєйше пошол до професионалцох.
– Асоцияция музичаром рокенрол музики то и бунт, и то правда з єдней часци, бо ми ше видзи же зме „войовали” за музику котра була чежше прилапена у нашим штредку. Теди були таки часи, таки режим и система. Кед бим ше ознова народзел, по истей драги бим крачал, то бул найкрасши период мойого живота, мали зме барз касну младосц – гварел Павле Чурчич Мелем и предлужує:
– Грали зме на „иґранкох” у вецей околних местох, ґрупи ше зменьовали по местох. Здогадуєм ше и тото же зме 1974. року грали у православней и грекокатолїцкей церкви за обидва Кирбаї. Достали зме дошлєбодзенє од парохох, я теди то бул барз шмели поцаг – щири Мелем. Младеж то барз крашнє прилапела, крашнє ше вешелєли, алє им даєдни гуторели же буду вигнати з валалу. На щесце, шицко ше закончело так як треба и нє було нїяки пошлїдки.
Дьордє Мушицки, Славко Киш Шиля, Михал Гаргаї Мижо и долу Йован Лазич Лаци, дружтвовали з Балашевичом (други з лївого боку)