У септембру далєкого 1937. року зоз Друкарнї Руского народного просвитного дружтва у Руским Керестуре вишло перше число часописа за руски дзеци „Наша заградка.” Главни редактор бул учитель и писатель Михайло Ковач.
Тей єшенї наполнєли ше 80 роки од виходзеня першей новинки за наших наймладших.
Часи и условия за таке подняце були чежки, алє учитель Ковач тот часопис пририхтовал з вельку дзеку и усиловносцу. Малого формату, як школска тека, на жовтим, новинским паперу, на 16 бокох, у 700 прикладнїкох, з подаєдну чарно-билу фотоґрафию и илустрацию, „Наша заградка”, патраци з нєшкайшима очми, була худобенка, алє за тедишнїх школярох драгоцина. По конєц школского 1937/1938. року тираж звекшани на 1 200 прикладнїки мешачно, а число бокох звекшане на 20. Дзеци ю хасновали нє лєм як помоцне наставне средство, алє и як учебнїк, бо теди руски школяре на мацеринскей бешеди мали лєм Буквар хтори хасновала перша и друга класа, и Читанку за трецу и штварту класу основней школи.
Мали читаче з вельку нєсцерпезлївосцу чекали свой єдини часопис. Стали у шоре опрез Друкарнї и однїмали ше хто перши достанє до руки ище цеплу, праве „упечену” новинку. Число сотруднїкох, школярох, писательох и новинарох росло, та роснул и квалитет. На бокох „Нашей заградки” вирастали и нашо писателє. Була то їх перша школа у котрей звладовали азбуку литературней писменосци. Свойо перши стищки у нєй обявйовали Єлена Солонар, Янко Фейса, Силвестер Саламон, Мафтей Винай, Михайло Ковач…
По марец 1941. року видруковани 37 числа, а вец початок Другей шветовей войни онєможлївел дальше виходзенє часописа, та даскельо ґенерациї руских дзецох вирастали без нього.
А вец, у чежких повойнових часох, у юнию 1947. року видруковане перше число часописа за руски дзеци у ФНРЮ „Пионирска заградка”. Редактор бул Штефан Чакан, кус познєйше тоту длужносц превжал Дюра Варґа, а потим Владимир Костелник, вец Владимир Рогаль, Василь Мудри и Микола Кочиш. У лекторованю им помагал професор Гавриїл Г. Надь, а сотрудзовали и просвитни роботнїки Яша Баков, Йовґен Планчак и Йовґен Джуня. Од 1963. по 1992. рок одвичательни редактор бул Янко Рац. И йому, як и даскелїм предходним редактором праве „Заградка” отворела дзвери до швета рускей литератури за дзеци. Окрем уж спомнутих редакторох, учительох, културних дїячох, „Заградка” була колїска рускей литератури и писательом: Евґений М. Кочиш, Яким Олеяр, Штефан Чакан, Штефан Гудак, Евґений Чакан, Микола Скубан, Мелания Павлович, Мирон Колошняї, Мирон Будински… Од 60-тих рокох прешлого вику, даєдни ше и по нєшка поряднє зявюю на бокох часописа зоз актуалнима стихами и приповедками за наймладших читачох (Мария С. Горняк, Дюра Папгаргаї, Ирина Гарди-Ковачевич, Серафина Макаї, Силвестер Д. Макаї, Ксения Варґа, Агнета Бучко-Папгаргаї, Мелания Римар).
На централней преслави 25-рочнїци „Пионирскей заградки” 1972. року припознаня достали и 20 руски писателє. З тим податком сцем застарано повесц же нєшка маме лєм 6 живих писательох хтори творя за дзеци, а ище застарююцше же наймладша активна писателька на концу пиятей децениї живота. Хто виполнї тоту пражнїну, кед вецей як трицец роки нїхто млади нє почал правиц озбильни крочаї до швета рускей литератури за наймладших?
З нагоди 40-рочнїци „Пионирскей заградки” (1987. рок) часопис друковани на 36 бокох, а тираж бул 1 500 прикладнїки по єдним чишлє. Нєшка тираж преполовени.
Од януара 1991. року часопис за дзеци виходзи под меном „Заградка”. Так вона достала треце мено. Основне мено – фундамент „Заградка” остал ище од 1937. року. Перше вихабени прикметнїк „наша”, а вец „пионирска”, алє часопис зоз тим нїч нє страцел. Остал и далєй и наш и дзецински, и руски, поучни и забавни. Наздавайме ше, алє ше и намагайме же би и надалєй бул дзечнє читани у каждим руским обисцу.
Пре гражданску войну у Югославиї, златни ювилей – 50-рочнїца анї нє означена як би швечело. Пре спомнуту войну страцели зме вельо читачох, сотруднїкох и предплатнїкох хтори остали у другей держави (у Републики Горватскей) и тераз там маю свой часопис „Венчик”.
Вец у октобру 2000. року часопису врацени вельки формат, а як дарунок за 60. родзени дзень од септембра 2006. року шицки боки (24) „Заградки” у фарбох, з богатима илустрациями нашого познатого илустратора и карикатуристи Любомира Сопки.
Ювилей „Заградки”, 70 токи виходзеня 2007. року возвелїчало и вельке припознанє – Награда Змайових дзецинских бавискох за доприношенє популаризованю литератури за дзеци. Препознали писателє за дзеци хтори творя на сербским и на язикох других народох и националних меншинох, а чийо твори прекладани и обявйовани у нашей „Заградки” тот плод длугорочного сотруднїцтва часописох за дзеци хтори виходзели у шицких югославянских републикох.
„Заградка” провадзи велї школярски активносци, змаганя, смотри, манифестациї, а окреме доприноши пестованю руского язика, розвиваню националного идентитету и очуваню националней свидомосци и традициї. Намага ше розумиц нєсташносци, гунцутства, любопитлївосци и вельки цилї каждого дзецинства, та прави змисти за каждого малого и велького читача. Кед нє було тельо можлївосци путовац по швеце прейґ радия, телевизиї и интернету, „Заградка” була облак до швета, алє шицко тото нє завадза же би ше дзеци и нєшка, попри шицких дружтвених мрежох, и през „Заградков” облачок припатрали и одкривали краси того швета.
Важни задаток часописа провадзиц дзецинску творчосц, стимуловац творчи дух, розвивац любов ґу читаню. То перша карика у твореню читательней публики. Хто нє вирошнє зоз „Заградку”, чежко вериц же будзе читац „Мак”, „Руске слово”, „Шветлосц”, або же го будзе прицаговац руска кнїжка.
Становиска висловени у тим тексту виключно авторово и нє вше одражую ушорйовацку политику новинох „Руске слово”.