Озда шицки Кухарово фамелиї у Дюрдьове познати по анґажману у руским дружтвеним живоце, та так и фамелия Миколи и Амалки Кухарових. Їх синове Мирон и Алексей уж леґинє и знаю цо сцу. З вельку дзеку и любову шицки штверо промовую руски активносци у КУД „Тарас Шевченко”.
Гваря же зложни живот у єдней фамелиї теди, кед у нєй кажде ма сцерпеня, алє и кед им дате вислухац найблїзших. И вельо ту мож койцо додац, як цо ясни животни цилї котри лєгчєйше плановац и витвориц кед ше у фамелиї о шицким щиро бешедує.
Нашо собешеднїки у валалє окреме познати по своїх замеркованих активносцох у културним живоце Руснацох у Дюрдьове. Вони єдни з тих цо вєдно у Дружтве преславели велї руски ювилеї, а того лєта и свой власни – двацец єден рок зложного малженского живота.
Синове закончели ОШ у руских класох, потим обидвоме штредню Електротехнїчну у Новим Садзе, а вец ше уписали на студиї. Старши Мирон студент другого року на Факултету технїчних наукох напрям – биомедицинске инжинєрство, а Алексей ше од того октобра уписал на перши рок Польопривредного Факултету, на напрям – овоцарство и винїцарство. Обидвоме су одмалючка активни у дюрдьовским Дружтве, та и активнєйши од своїх родичох. Оддавна су члени КУД „Тарас Шевченко”, оддавна танцую у фолклорней секциї, граю и на примки у оркестру котри праве у Дружтве научели грац. Активни су и у орґанизацийох младих у Дружтве…
ВШЕ У ИСТИМ ТАНЦУ
Иншак озда анї нє могло кед ше зна же Микола без прерви у Дружтве танцовал двацец роки, а Амалка була активна и у фолклорней и у драмскей секциї.
– Ми двойо ше одмалючка познаме. Перше зме ше бавели на улїчки, вец дружели, а потим з истим дружтвом виходзели до центру. Од 1986. року зме танцовали у истей фоклорней ґрупи у нашим Дружтве, алє зме першираз вєдно танцовали аж пред тринац роками, за преславу шейдзешат рочнїци снованя Дружтва кед зме танцовали як ветеранє – гварел Микола Кухар.
На початку дзеведзешатих нє було вельо активносци у дюрдьовским Дружтве, а 1995. року, кед ше ознова порушало роботу по секцийох, шицко ше поскладало так як треба, бо ше од теди вше частейше дружели.
– Пребудзели ше симпатиї, а вец зме ше провадзели дому, гварела нашмеяно Амалка здогадуюци ше на красни хвильки и друженя вецей ґенерацийох у Дружтве.
О два роки почали рихтац и крохмалїц вишивани ручнїки, а у юлию 1997. року наштригали конарчки розмариї за квиценє госцох на свадзби. Побрали ше, и од теди жию у злагоди и з цильом котри подрозумює заєднїцки одлуки. Зожили ше и чежко им задумац и жиц єдно без другого. Гоч после свадзби престали буц активни у секцийох, о три роки Микола вибрани за члена Управного одбору Дружтва. Даскельо роки пред тим активно участвовал у будованю просторийох Дружтва, а два мандати бул и предсидатель. Од януара того року окончує функцию заменїка предсидателя и єден є од старших членох УО и – ровно трицец роки активни у нїм.
Вони робели, а мури просторийох дружтва „росли”.
– Там сом почал ходзиц пре дружтво и красни друженя, алє и прето же ми ше вше пачело тому цо нас там учели. Там сом одроснул, як и нашо дзеци, научел сом о нашей култури и традициї през шпиванку, музику и танєц, алє и о културох велїх других народох чию зме традицию з почитованьом дознавали на путованьох, на стретнуцох… Була позитивна атмосфера и о шицким ше отворено бешедовало. Нє паметам анї єдну зваду после котрей дахто з даским нє бешедовал за шицки шицки тоти роки. Полемики єст, алє вше з найлєпшей намири, так же ми єдна велька фамелия, а нашо Дружтво – нашо обисце, бо там и розвага и робота, а за тото ше шицки тоти роки и закладаме – гварел Микола.
Року 2015. на преслави 70-рочнїци Дружтва, Амалка ґлумела у драмскей слички як дакедишня длугорочна ґлумица, док Микола участвовал у орґанизациї преслави, алє и танцовал з ветеранами.
ВАЖНЕ МАЦ СВОЙО, АЛЄ И ВЄДНО РОБИЦ
Кед дзеци одросли, Амалка мала вецей часу робиц тото цо люби, а то уметносц. Пред дванац роками у Ателєу 61 на новосадскей твердинї закончела пейцмешачни курс дзе научела основи роботи на кроснох. Од теди тка, часто шедзи за кроснами, та наткала шали, заглавчки, керпари, понча, ташки и друге зоз вшелїякого платна. Часто тото цо справи дарує за томболу за Балу широких сукньох, а добре познате же и жени и дзивки барз почитую єй роботу, и з нєсцерпеньом очекую же праве вони буду щешлїви добитнїци. Свойо наткани роботи викладала на дюрдьовским Фестивалу жридлового шпиваня, алє и на велїх других местох.
Амалка однєдавна достала роботу, бо як гвари, дзеци одросли и пошли по своєй драги, а супруг Микола ма свойо обавязки.
– Петнац роки сом нє робела, була сом з дзецми и у роботох коло обисца. Пришол час кед мам вецей шлєбодного часу, та сом одлучела найсц роботу. Пачи ше ми, пременїм абиєнт, дружим ше, алє нє одуставам од кроснох за котрима любим шедзиц и створиц цошка нове, хасновите и креативне. Окреме кед сом розположена, теди бим з роботу нє ставала – гварела Амалка.
– Микола люби ґуґланє, люби робиц у нашим Дружтве, и я то почитуєм єднак, так як цо вон почитує тото цо мнє интересує. Важне мац дацо свойо, алє и вєдно робиц, а ми єдно другому помагаме. Часто у обисцу и на полю робиме вєдно з дзецми, алє и кажде з нас ма свой „вентил”, або потребу за дачим окремним. У нас то, випатра, при шицких уметносц, алє при каждому вона кус иншак „офарбена”– гвари наша собешеднїца.
Заєднїцка робота важна, компромис и мац шлєбоду потамаль, док нє загрожена вяза, або малженство. Таке становиско ма Микола хтори гвари же накадзи Амалка почала ходзиц на курс до варошу, була барз задовольна, и то було видно.
– Теди сом єй гварел же муши частейше ходзиц на роботнї, бо є барз нашмеяна – гварел Микола котри, як и Амалка, люби франтовац и ослуховац потреби членох фамелиї.
ТКАЧКА
Амалка вецей раз наградзована, а медзи велїма и награда „Святи Ґеорґий” за друге место кед зоз волни виткала шал. Тото цо вона справи, натка, зошиє, мож опатриц на єй особним ФБ профилу хтори прицагує вше векшу увагу, окреме заглавчки з червено-билу мустру, познати як мустра народного руского партку.
Синове и нєшка викруцаю у танцох (Мирон лєжи, Алексей стої, други з лївого боку)