Професора физичней култури и рекреациї, Любомира Загорянского Руснаци познаю по числених наградох котри достал за тексти и композициї на наших фестивалох, алє и по руских свадзбох на котрих грає децениями. Його родичи робели и жили у Нємецкей, алє Любомир свой живот видзел лєм медзи своїма.
Любомирово родичи давно надумали пойсц до Нємецкей на рок-два, а остали децениями. Мац до конца живота, його оцец там жил и робел полни 34 роки. Там дочекал и пензию, и аж вец ше врацел до Сербиї.
– Родичи пошли до Нємецкей кед сом ходзел до седмей, а брат Владо до другей класи. Остали зме у Коцуре зоз бабу и дїдом, а велї обовязки коло нас превжали и бачи Юлиян и андя Марча Загорянсково. До стреднєй школи сом пошол до Ґимназиї до Руского Керестура, и жил сом у интернату. После сом пошол на Факултет за физичну културу до Нового Саду – почина Любомир о своїм одрастаню и школованю.
У Руским Керестуре Любомир упознал и свою супругу Єлену зоз котру ше по законченю студийох и оженєл. Понеже Єлену, як медицинску шестру робота одведла до Беоґраду, єден час там и жили и робели, а вец их ознова живот приведол до Коцура, бо у Вербаше обидвойо достали роботу.
– О Нємецкей зме нє роздумовали, бо теди, осемдзешатих рокох, було и ту цалком добре. Любел сом же зме як дзеци у Нємецкей препровадзовали лєтни и жимски одпочивки, и то ми було досц. Родичи там мали добри роботи, оцец робел як тишлїр, а мац була занята у фабрики за правенє годзинкох – здогадує ше Загорянски.
ТРАҐЕДИЯ У ФАМЕЛИЇ
Кед ше народзели Любомирово и Єленово синове Педя и Желько, живот наисце випатрал ушорени и шицко було так як задумовали, по 1992. рок кед ше у їх фамелиї случела траґедия.
– У Керестуре на Вилїю зме чекали моїх родичох, брата зоз супругу и двоїма дзецми, алє вони дожили чежке транспортне нєщесце на уходзе до Руского Керестура и занавше нас напущели мац, брат Владо и Настасия, Владовей супруги дзивче. То наисце була чежка траґедия котра нам пременєла живот и охабела вельки боль – гвари Любомир, котри зоз своїм братом дзелєл и вельку любов ґу музики.
Владо Загорянски, Любов брат, тиж ше школовал у Руским Керестуре и грал на буґнох, єден час грал и у дакедишнєй ґрупи „Маринер”, а наступал и на керестурских Ґитариядох. Окрем того, барз любел камеру, и робел як знїматель у Телевизиї Нови Сад.
– Зоз братом сом мал барз красне дзецинство, крашнє зме ше складали и єден другому зме були найвекша потримовка кед родичи нє були ту. На гайзибану зме вєдно путовали до Нємецкей, а найвекша радосц нам була кед зме камеру, касетофон, або инструменти принєсли до Коцура… Бачи и оцец барз сцели же бизме ше занїмали зоз спортом, та сом до конца и закончел студиї физичней култури, алє нам музика була на першим месце – щири Любомир хтори нєшка професор физичного у коцурскей основней школи „Братство єдинство”.
Загорянсково ше прешлого року врацели жиц до Руского Керестура, понеже їх синове, Педя и Желько там нашли роботу, а Любомир и Єлена на свойо роботи до Коцура и Вербасу путую.
– Жадали зме буц з нїма, гоч маме хижу и у Коцуре, частейше зме у Керестуре. Старши, Педя, закончел за келнера и роби у фаху, а Желько закончел польопривредни факултет и вон тиж роби у своїм фаху.
ЖЕНСКИ ФОДБАЛ И ОДБОЙКА
Як професор физичней култури Любомир робел у вецей школох, а єден час бул и орґанизатор рекреациї у нєшкайшим ЦФК у Вербаше. Попри роботи у школи трима и секцию за женски фодбал, а єден час водзел и одбойкашску женску секцию у Коцуре, котра була барз успишна. Любомир ше активно нє занїмал зоз спортом, алє припознава же го люби. Задовольни є же може музику и спорт викомбиновац, понеже у школи роби през тидзень, а музика му остава за вечари и през викенд.
Окрем на спортских змаганьох, Любомира частейше мож стретнуц на наших руских фестивалох и на свадзбох.
– Любов ґу граню и ґитари, а познєйше примки, зявела ше дзешка у стреднєй школи кед ми приятель Желимир Тот, котри нєшка роби як знїматель у РТВ Войводини, указал перши акорди. Осемдзешатих рокох сом почал грац на руских свадзбох и попачело ше ми. Паметам же сом пред єдну свадзбу так покалїчел пальци на ноги же ми у дохтора препоручели строге мированє, а мнє анї на концу розума нє було же бим нє пошол грац на свадзбу. Свадзби були од рана до рана, по валалє музика пешо провадзела свадзбу, та сом о даскельо годзини ходзел на пети, у шветочних шматох и папучох. Ютредзень сом нє могол анї з посцелї стануц, та заш лєм, витримал сом…
НАГРАДИ ЗА ДЗЕЦИНСКИ ШПИВАНКИ
Любомир уж вецей як 20 роки присутни на нашей сцени як композитор и текстописатель за цо достал и числени награди, а як гвари, уж анї нє може почитац, було и перши, други, треци места…
– Нє видзим ше на сцени як шпивач, алє барз любим писац тексти, компоновац, та и грац. Нє можем повесц анї цо ми инспирация, то просто саме виходзи зо мнє – гвари Загорянски хтори почал компоновац 1989. року, и ма коло 40 викомпоновани народни, забавни и дзецински шпиванки.
– Найвецей награди сом достал за дзецински и народни шпиванки, а наймилша ми тота, достата 2012. року на 50. „Червеней ружи”.
И нєшка грає на ґитари у коцурским бенду „Дюла и приятелє”, а до тей роботи го давно уведол Любомир Скубан. Гвари же му є подзековни, бо му отворел и тоту драгу на котрей телї роки з уживаньом роби.
– Кед сом почал грац 1985. року, грал сом примку зоз Фитькошовима, вец у коцурскей „Жатви”, потим у бенду „Баґрена била”, а од 2007. року у спомнутим бенду.
Любомирово синове заш пошли по другей драги. Вони обкеровали и музику и спорт, а Любомир гвари же нашли тото цо любя.
– Важне же постали добри людзе, а нам, родичом, тото и найважнєйше – гвари на концу наш собешеднїк.
МУЗИКА ПРЕВАГЛА
Загорянсковей фамелиї спорт бул на першим месце и його оцец Йовґен, тедишнї познати центарфор и Любомиров бачи Юлиян Загорянски, познати як Ґаринча, унаприямовали го на фодбал, алє любов ґу музики була моцнєйша.
– У стреднєй школи зме мали оформени бенд и на роботней акциї зме наступели першираз. Там ше шпивало шпиванки котри сом написал, и то було мойо перше стретнуце з музику на сцени. Праве тот наступ ме якошик баржей дрилєл ґу музики – памета Любомир.
