У Руским Керестуре, на уходзе на стадион Фодбалского клубу „Русин” дочекаю вас особи цо предаваю уходнїци за змаганя. Tо нормалне вшадзи. Алє каждей нєдзелї, 18-20 роки, на Ярашу, а скорей и на рукометних змаганьох, та на валалским Ноцним турнире, публику вше дочекаю Петро Кирда и Миодраґ Кушич.
За нїх двох у тей обовязки, нєт подлей хвилї, чи цепло, чи пада диждж – вони вше там. За тельо роки такей роботи потребна велька любов и сцерпенє, бо з людзми и пенєжом, нє вше лєгко. На змаганя Русина уходнїци нє плаца дзивчата, дзеци, члени Спортского клубу, алє велї з тих цо би требали плациц пробую прейсц коло Петра и Миодраґа, а же би нє заплацели за уходнїцу, нє роздумуюци же кажди динар вельо значи за Клуб. Но, прето вони там.
– Часто уходнїцу нє жадаю плациц навияче хтори приходза зоз екипу з других местох. Алє ми двоме упарти у своєй длужносци, та зоз розгварку, уходнїцу заш лєм наплациме – гварел Петро Кирда.
Їх робота волонтерска, та вериме же таких витирвалих у тей длужносци телї роки, вецей нєт нїґдзе.
А Кирда и Кушич дзешка вєдно започали свою „кариєру” предаваня уходнїцох на змаганьох Русина, як рукометного так и фодбалского клубу. Обидвоме перше були у Вивершним одборе рукометного клубу, дзе Кирду поволал тедишнї секретар Михайло Киш, а Кушича, Славко Надь и тедишнї тренер Гарди – Вили.
Як приповедаю обидвоме, кед почувствовали потребу же нєт хто „шедзиц на картох”, вони ше дзечнє прилапели тей роботи, алє и велїх других.
Окреме интересантна приповедка вязана за Кушича хтори до Керестура пришол як вибеженєц зоз Борова Населя 1999. року. Дознаваме же и там бул активни коло спорту, бо робел на отримованю стадиона у Борове, а помагал и кед екипи бул потребни месар, так же вон у Керестуре лєм предлужел подобне анґажованє у тих роботох хтори у клубох навиячом нє таки видлїви, алє без хторих кажди клуб нє може функционовац.