РУСКИ КЕРЕСТУР – У Руским Керестуре, у 62. року живота, 2. януара поховани Любослав Еделински Славче, визначни привреднїк и дружтвено активни у своїм валалє, добродїтель, а нєсподзивано ше упокоєл у новорочней ноци 1. януара
Еделински народзени 21. априла 1956. року у Керестуре дзе закончел основну школу и оддзелєнє вербаскей Ґимназиї „Жарко Зренянин”, а студиї започал на Машинским факултету у Новим Садзе. Нагла оцова шмерц претаргла його студиї, бо превжал роботу углядного каменяра. З часом преширел роботу, та и сам постал успишни и визначни привреднїк, увожнїк каменя и предавач полуфабрикатох по цалей дакедишнєй Югославиї. Єден час робел роботи и зоз свою чежку механїзацию, а потим ше преориєнтовал на продукцию риби, у чим му ше од 2010. придружел и син Мирко.
Еделински бул активни и у дружтвеним и националним живоце: як член Рускей матки бул член першого зволаня Националного совиту Руснацох (2002–2004), потим Совиту Месней заєднїци (1998–2002), одборнїк у СО Кула 2003. року спред Здруженя гражданох Руски Керестур, а у єдним мандату и член Школского одбору Школи „Петро Кузмяк”. Вецей як 20 роки Славче бул и член Другей ґрупи Ловарского здруженя „Яребица” а у периодзе од 1996. по 2000. рок и на функциї ловнїка тє. управителя ловиска.
Славче барз любел и спорт, а фодбал у ФК „Русин” почал тренирац у основней школи, же би од 1974–1980. року бул и його першотимец. У младих рокох рекреативно бавел и одбойку, а ту бул активни донєдавна, по 2012. рок. Як престал активно бавиц фодбал остал Клубу на помоци вше кед дацо требало, найчастейше обезпечиц превоз на змаганя, лабди, а остатнї час и коло роботох на Ярашу дзе помагал зоз свою механїзацию.
Славче бул вельки добродїй и у воєних часох кед ше з Керестура помоц посилало Руснацом до Горватскей. Зоз своїма чежкима машинами добродзечнє участовал у числених роботних акцийох хтори орґанизовала Месна заєднїца, а велї роки бул спонзор Фестивалу „Червена ружа” и других културних програмох.
Славче у своїм валалє останє запаметани як чловек доброго шерца, вше готови помогнуц, алє свойо добродїйство нїяк нє сцел явно визначовац. Робиме то прето тераз, з нагоди його наглого и вчасного одходу. Най му будзе вична слава и памят!