Вельо раз ше любим здогаднуц даєдних присловкох цо ище нашо стари хасновали, а верим же су здобути зоз правим животним искуствийом. Єдна од нїх то же кед садзиш зоз дяблом бундави, о главу ци ше обию. И же на концу концох, робел ти добре або нє, шицко кеди-теди придзе на наплату.
Нє можем тото нє повязац зоз нєшкайшу ситуацию у школстве. Же нас позрядова ситуация застала нагло и без наявйованя, и то правда. Же ше шицки нєсподзивали, и то правда. Правда и тото же ше и школяре и просвитаре нашли у чимшик новим, нєпознатим, дзе ше буквално прейґ ноци мушело прейсц „зоз древянкох” до виртуалней учальнї. У шоре, и то ше поробело. Дакому було чежше, дакому лєгчейше, алє ше якош удало шицким войсц до новей роботней „рутини”. Робиц ше робело, нормално он-лайн пре безпечносц себе и других. Указало ше же ситуация у ученю, голєм цо ше мойого скромного думаня дотика, цалком иста. Даєдни школяре и далєй вредно и совисно робели, даєдни споли же раз поробели, раз нє, а єст и таких котри таки способ настави вихасновали як єден длугши розпуст, нєдзбаюци анї о пошлїдкох, а вера боже, анї о своєй власней будучносци.
Же шицко сцигнє на наплату, то праве тераз тот наиходзаци период кед треба покладац примаци або матурски испит. Стрес и страх од хороти поробя свойо, цалком розумлїве. Нєрозумлїве тото же шицки обрацаю увагу на тоти два мешаци котри ше одрабяли прейґ ґуґл учальнї, яґод кед би предходни седем и пол рока (и три и пол рока у штреднєй школи) школованя нїч нє значело. Резултат успиху на матурским або примацим испиту, то праве тото. Испит дозретосци. Чи ше дозрето приступа ґу роботи, чи нє. Вигварки за тих цо нє сцу робиц, наисце вшелїяки. Од проблемох зоз интернетом, по заламани нохец. Найвекши проблем з наставу зоз дому же ше нїґда нє будзе знац же хто стої за школярскима роботами, прето же нє постої можлївосц контролованя. Просто, робота иншака кед школяре у школи, яґод кед су нє. Алє, обачлїве и тото же ше дзепоєдним уровень знаня дзвигнул за два оцени висше, а дзепоєдним ше аж и рукопис прекрашел. Кед би ше мало оценьовац знаходзенє, верим же би ту векшина прешла зоз одличним успихом.
У каждим случаю, часи ше меняю, алє зато принцип (нє)роботи остава исти. Хто ше сце учиц та ше учи, а хто нє сце – найдзе вигварку. Чи то поправдзе спрам тих цо поряднє, чесно и совисно робя, най ше опитаю тоти цо нє робя так. А верим же ше препознаю.
Становиска висловени у тим тексту виключно авторово и нє вше одражую ушорйовацку политику новинох „Руске слово”.