На фотоґрафиї центер Коцура зоз половки пейдзешатих рокох прешлого вику. Лєгко мож препознац Дом култури, при ньому будинок дзе нєшка Читальня и Огньогасни дом, а теди була школа. Ту мож препознац и римокатолїцку, або, по коцурски, „мадярску” церкву и гайзибанску драгу!
Гайзибанчок зоз вельо ваґонами ишол од Равного Села през хотар до Коцура, та далєй по кулянскей драги, аж по Бохтерню, дзе круцел до цукровнї, а парасти „сладки корень” привожели ґу гайзибанскей драги, уруцовали го до ваґонох, сами шедали кажди до свойого ваґона, та ишли на мажу до Цукровнї. Тота „сладка пруга” функционовала док нє викопани беґель ДТД хтори претаргнул трасу, а пенєжи за вибудов моста за тот гайзибанчок нє було. Тото цо по нєшка од тей драги остало то лєм подаєдна трозґа хтора була насипана под шинами, на кулянскей драги. Єй шлїди мож найсц и у приповедкохи вше блядших здогадованьох Коцурцох хтори тадзи превожели цвиклу.