ШИД – Нєшка, 22. юлия вноци, у Шидзе, у 87. року живота умар Василь Мудри, наш визначни просвитни роботнїк, писатель, новинар, редактор, режисер, дакедишнї позарядови активиста у рускей просвити и култури.
Василь Мудри народзени 13. марца 1930. року у Дюрдьове, дзе закончел основну школу, а гражданску у Новим Садзе. Трецу и штварту класу ґимназиї з малу матуру закончел у Руским Керестуре 1946. року, а Учительску школу закончел у Сримских Карловцох 1950. року. Познєйше, попри роботи, закончел и Висшу педаґоґийну школу у Шабцу (1968.) и постал наставнїк русийского язика.
Такой по законченю Учительскей школи почал робиц як новинар у Редакциї новинох „Руске слово” у Руским Керестуре, а од 1950. по 1952. рок бул редактор часопису за дзеци „Пионирска заградка”. Од 1953. року роби у Дюрдьова, дзе преподавал мацерински язик у руских класох дюрдьовскей школи, и под час того дворочного пребуваня у родним Дюрдьове Василь Мудри ше анґажує и у КПД „Тарас Шевченко” як режисер-аматер. У театру започал як ґлумец-аматер 1951. року у Аматерским театре Петра Ризнича у Руским Керестуре.
З Дюрдьова знова преходзи на роботу до „Руского слова” у Руским Керестуре, а 1958. року ше селї до Сриму, дзе по 1962. рок як просвитни роботнїк перше робел на Принциповцу, вец єден час у Соту, дзе єден штиророчни мандат бул и директор у Основней школи „Йован Йованович Змай”, а до Шиду, за наставнїка у Основней школи „Сримски фронт” прешол 1981. року, дзе робел по пензионованє 1991. року.
Под час свойого школованя у першей керестурскей Ґимназиї бул и атлетичар при Яшови Баковови, участвовал на тедишнїх роботних акцийох, познєйше и як школяр Учительскей школи, кед 1947. року бул учашнїк леґендарней роботней акциї на вибудови гайзибанскей драги Шамац-Сараєво, у Дюрдьове з ремеселнїками участвовал на вибудови Дому култури (1949), як и на роботней акциї на вибудови Нового Беоґраду.
З преходом до Сриму Василь Мудри интензивно сотрудзує зоз сримскима културнима роботнїками позберанима коло културно-просвитних и културно-уметнїцких асоцияцийох Руснацох у Шидзе, Петровцох, Миклошевцох, Вуковаре…
Єден є з орґанизаторох асоцияциї „Сримски писателє”, котра мала значну улогу у тедишнєй борби рускей интелиґенциї за орґанизованє руских институцийох, як цо то врацанє бешедней програми на Радио Нови Сад, лєбо формованє Союзу Русинох и Українцох Горватскей. Замеркована и його активносц на планє роботи з младима шпивачами, рецитаторами, потим у видавательней дїялносци Союзу Русинох и Українцох СР Горватскей. Бул лектор часопису „Нова думка” од його 1. числа (1971), та по 89. число (1989) и у повойновим чаше у Горватскей од 2001. по 2004. рок.
Першу писню Василь Мудри обявел 21. децембра 1945. року з назву „Нашей ґимназиї” и писал писнї за дзеци и за старших, познєйше и литературни прикази и школски учебнїки. Писнї му обявйовани и на сербским, словацким, мадярским, румунским, македонским и українским язику. У нашей и другей периодики обявел коло 300 писнї за дзеци и вецей як 70 за одроснутих, а „Руске слово” му обявело два збирки поезиї за дзеци – „Подшнїжнїки викукую” 1973. року и вибор з його поезиї за дзеци „Будзенє яри” 2014. року.
Його твори заступени и у антолоґийох поезиї: „Алманах младих” (1951), „Антолоґия поезиї” (1963), „Антолоґия дзецинскей поезиї” (1964), „Плетеница несаница” (1971), „Од катедре до Парнаса” (1972), „Хмара на верху тополї” (1990) и „Међе певања” (1994).
Автор є и велїх текстох за композициї, та на його тексти компоновали композиторе Онуфрий Тимко, Юрий Цимбора, Маґдалена Горняк, Витомир Бодянєц, Яким Сивч, Михайло Бодянец, Звонко Кочиш…
Василь Мудри автор и дзевец читанкох, учебнїкох и школских лектирох за наставу руского язика. Єдна читанка, у коавторстве з др Яковом Кишюгасом, як и други наслови од 1951. по 2005. рок, дожили 21-но виданє. Зявел ше як рецензент 20 читанкох, учебнїкох, лектирох и романох, а бул и референт 11 учебнїкох и лектор числених руских виданьох.
У Дружтве за руски язик, литературу и културу, як єден з його сновательох и предсидатель у єдним мандату, окремну усиловносц уложел до роботи на пририхтованю Сербско-руского словнїка. У периодзе од 1973. по 1975. рок обробел 35 000 одреднїци за експерпцию рускей лексики, а за руски словнїк обробел шейсц букви – Ж, З, И, Л, ЛЬ и М – вєдно 12 000 одреднїци.
Окреме бул активни и у роботи орґанох Фестивалу култури „Червена ружа”. На два заводи бул член Совиту Фестивалу, член Комисиї за „Червене пупче” бул 7 роки (1971-1977), а єй предсидательи автор конферансох 5 роки (1982-1986).
За свою педаґоґийну, литературну и културно-уметнїцку роботу Василь Мудри достал и високи припознаня – Награду Републики Сербиї „25. май” 1970. року, „Златну значку” Културно-просвитней заєднїци Сербиї 1980. року и Награду „Партизански учитель” 1990. року, а под час своєй просвитней и културней роботи виховал числених будуцих активистох у нашей култури.
Василь Мудри будзе поховани на ютре, соботу, 23. юлия, на 13 годзин з каплїчки на Руским теметове у Шидзе.