Национални оркестер Руснацох того року означел свой мали, дзешец рочни ювилей. Формовани є з нагоди Националного швета Руснацох и пред децению, на преслави у Руским Керестуре, мал свойо перше представянє у явносци. Условия за його формованє здобули ше дзекуюци нашим музично образованим поєдинцом, понеже го, насампредз, творя професоре музики, академски образовани инструменталисти, студенти музичних академийох, а вшелїяк и дзекуюци Заводу за културу войводянских Руснацох и Националному совиту Руснацох.
Идея за формованє була праве тедишнього предсидателя Националного совиту Руснацох Славка Ороса, хтори, упатраюци ше на Румунски национални оркестер, препознал же и ми маме капацитет за єден таки состав, а то потримала и Ирина Олеярова, хтора теди була предсидателька Одбору за културу. Медзитим, о тим ше лєм бешедовало. Мож повесц же я бул тот „виновнїк” хтори почал реализовац тоту идею, кед сом на єдним фестивалу у Словацкей видзел наисце добри оркестер, хтори у мнє пребудзел дзеку и дал ми мотивацию же бим започал тото о чим сом даскельо роки слухал же би могло и требало. Накадзи сом пришол, з тедишнїм предсидательом Националноґо совиту зме ше догварели, и превжал сом шицку орґанизацию на себе. Гоч нє було вельо часу за пририхтованє, бо пошвидко була и преслава, шицки музичаре ше дзечнє одволали. Векшином то були Руснаци, цо и циль того оркестру, же би ше з наших вершинских поєдинцох справело оркестер, алє зме и теди, як и тераз, мали помоц колеґох и з других заєднїцох. Состав музичарох ше за тоти роки минимално пременєл, алє векшина нє сце препущиц нашо наступи.
Щиро, пред дзешец роками сом нє думал же Национални оркестер будзе тельо тирвац и же вон будзе, як мож чуц од публики и фаховей явносци, ношитель и символ Централней преслави. Од початку зме були наисце добре прилапени медзи людзми, та нам то бул порив же бизме и далєй робели. Треба спомнуц и тото же Оркестер постої дзешец роки, алє зме два роки нє наступали на преславох, щиро, нє знам пре яки причини.
Нє можем буц дацо окреме задовольни цо Национални оркестер постал за тоти дзешец роки, кед вежнєме до огляду тото же граєме на Националним швету и вец цали рок нїґдзе нє наступаме, а задумка була и ище вше є, же би то було иншак. Як и за шицко, и ту треба средства, цо наша заєднїца нє може поднєсц, алє вельо ше за тоти роки бешедовало о тим же би ше реґистровало Национални оркестер, же би бул самостойни, як правни субєкт, та бизме так могли конкуровац на рижни проєкти, мали особу хтора би ше о тим старала, од финансийох по задумку дзе бизме могли наступац. Так бизме могли отримовац и самостойни концерти, наступац на наших фестивалох и манифестацийох, алє и звонка нашей заєднїци, бо маме цо указац и ширшей публики, понеже попри обробкох рускей музики, граєме и шветово композициї, праве прето же маме добре число квалитетних музичарох. Кед слово о нашей музики, ми нє маме композиторох, най так повем, зоз прешлих викох, остали зме лєм на тим як чувац тоти нашо народни шпиванки хтори виводзени у рижних аранжманох, а хтори и ми на свой способ „офарбиме” и презентуєме през свойо аранжмани, даваме им єден нови дух. Праве тоти, як ми гвариме, венчики руских мелодийох хтори зме виводзели на Централних преславох, як и гимни, останю тирвацо зазначени и на двох компакт-дискох Националного оркестру Руснацох, хтори видал Завод за културу войводянских Руснацох у сотруднїцтве зоз Радио-телевизию Войводини.
Праве Завод за културу войводянских Руснацох тераз найвекша потримовка Оркестру и можем повесц же сотруднїцтво наисце коректне. Вони вше поведза як можу, ми ше прилагодзиме стану у нашей заєднїци, дзечнє ше позбераме, поробиме, лєм ознова повторим же то мало наступац лєм за тоту нагоду.
У идуцих дзешец рокох можебуц дахто други превежнє Национални оркестер, я ту док мам моци и идеї, бо любим тото робиц, а анї нє чежко кед єст з ким, бо зме ше през тот наш окремни Оркестер прешвечели же маме вельо музичарох хтори ше за тоти роки вишколовали и досцигли високи досяги.
Становиска висловени у тим тексту виключно авторово и нє вше одражую ушорйовацку политику новинох „Руске слово”.