Кельо чловекови наисце потребне же би ше чувствовал же є комплетни? По тим цо видзим у каждодньових контактох, векшини потребне вельо. Шмати, поживa, ципели, шицкого. Озда платаю дзири зоднука. Нє чувствую ше добре, та купую, купую, трепу до мещкох, а вец до фрижидера и орманох. „До себе, на себе и под себе” постала мантра сучасного дружтва. Зарабяц цо вецей же би ше могло цо вецей потрошиц.
З часу на час мож пречитац у яких условийох и за яки мизерни плаци шию драги шмати познатих брендох роботнїки – углавним жени и дзеци – у азийских жемох. Кельо там кошта тота шмата, котру худобни шию у импровизованих галох. Анї нє важне, могли би их шиц и у луксузних готелох, кед доставаю плацу котра понїжуюца. Даєдни родичи охабяю дзеци зоз бабу и дїдом, та одходза жедляриц же би були блїжей при „фабрики” у котрей шию. Зоз дзецми ше видза раз мешачно, кед им зоз плацох останє за драгу дому. Активисти за людски права винєсли податки же ше роби по 15 годзини на дзень, заняти мешачно маю лєм два шлєбодни днї. Тото цо зошию предава ше по шопинґ центрох за вельки пенєж, а кед ше нє попреда, драги шмати, пахнячки, тaшни и годзинки ше спалює. Познати бренди воля спалїц шицко нєпопредате, як справовац ше дружтвено одвичательно и дац дакому. Вони то робя, так голєм толкую, же би ше драги ствари нє предавало по нїзких ценох у дисконтох, прето же би вец нє були асоцияция за розкош.
Чи пре таке мизерне роздумованє, чи пре иншаки причини, нє мам жалудок за шопинґ. Ношим шмати покля ше нє розпадню, або купуєм на рондьошу. Нє сцем финансовац пребогатих котри гнобя худобни жени и дзеци на другим концу швета. Най ше розумиме, нє препадню вони пре мнє єдну, алє кед би ше людзе освидомели и почали куповац етични бренди, точнєйше кед би штудирали о походзеню шматох котри купую и о поживи котру єдза, зменшала би ше потреба за гиперпродукцию продуктох пре котри ше злохаснує роботнїкох. То процес хтори би тирвал, нє мож пременїц свидомосц прейґ ноци. Видзела сом добру фору на дружтвених мрежох: госци пошедали до ресторану и понаручовали за вечеру месо. А кухар их одведол до кухнї та им дал нож и указал на живу животиню, котру би перше сами мушели забиц и розфаластовац, а вец би им ше тото месо пририхтало. Даєдни з нїх ше предумали, нє могли то поробиц. Чистейша совисц кед то дахто други пороби место нас, кед нє думаме же тото на танєру мало ноги и очи.
Рециклованє и свидомосц о тим цо нам заправо потребне место нєпотребних стварох и огромних количествох поживи єдини способ на котри би нєшка требали людзе функционовац. Же бизме пробовали зачувац тото кус природи и животинї, з котрих даєдни файти и скапали пре людски конформизем и продукцию нєпотребного.
Становиска висловени у тим тексту виключно авторово и нє вше одражую ушорйовацку политику новинох „Руске слово”.