Кажди народ, котри мал свою державу, нє одустава од своєй державносци. За обнову державносци вше ше явяю идеї при нових историйних околносцох. Така ситуация и з Україну, чий перши предходнїк була Києвска Рус. Перши документи указую же иста исновала од 882. року, а перши єй владар бул княз Олег. Жителє Києвскей Руси ше наволовали Русинами. Важне надпомнуц же києвски княз Володимир приял християнство у месту Херсонес на Криму 997. року, а жителє князовства кресцени у Києву 998. року. Києвски княз Ярослав Мудри принєс перши законски акт Руску правду, котри бул перши закон у тей держави, а котри по змисту подобни як Душанов законїк у Сербиї.
Под прициском Монґолох, князовство препада, а ознова ше єдна часц восточних Славянох збера коло Московского князовства. Україна подпада под власц Польскей, алє после повстаня, котре очолєл атаман Боґдан Хмельницки, стредня и восточна єй часц уходза под власц Московского князовства, т. є. Русиї. Заходна Україна и далєй остава под власцу Польскей и Австро-Угорскей.
Идеї самостойносци и далєй оставаю и рефлектую ше за час и после Першей шветовей войни, под час розпадованя Аустро-Угорскей и Русийскей империї. Так ше у централней и восточней України преглашує Українска Народна Република, а у заходней України Заходна Українска Народна Република. Медзитим, до нєзависносци нє пришло пре воєни интервенциї Червеней армиї, царскей армиї Русиї и Польскей армиї. На початку Другей шветовей войни, жаданє за нєзависносцу ше указує прейґ преглашеня Карпатскей України у Хусту 15. марца 1939. року, алє котра кратко тирвала и швидко ликвидована з боку Хортийового войска. Треба надпомнуц же духовни вожд Карпатскей України бул владика др Дионизий Няради, родзени у Руским Керестуре.
У Другей шветовей войни, Україна ше находзи у штредку зраженьох медзи Гитлеровим и Сталїновим войском. Зоз заходней України ше поцагую совєтски войска, а нємецке войско преходзи далєй на восток. По валалох ше снує териториялна одбрана, од котрей настава Українска повстанска армия, чийо идеолоґи обчекую же у вигодним моменту преглаша нєзависносц. Медзитим, таки момент нє настал, та закончую або на Сибиру, або ше пребиваю до жемох заходней Европи.
Под час нащиви України, чежки упечатки на мнє зохабели вистави и преподаваня о Голодомору, у котрм страдало вецей милиони жительох и то 30-их рокох прешлого столїтия. Тиж так и нащива Бикивянскому лєсу, при Києву, дзе медзи двома шветовима войнами ликвидовани вецей дзешатки тисячи українскей интелиґенциї. Подобно сом ше чувствовал и у Львове у Музею на Лонцкого (скорей ту бул гарешт), дзе Совєти при поцагованю з того места 1941. року ликвидовали добру часц львовскей интелиґенциї, коло тисяч особи. Медзи нїма и сина Гавриїла Костельника, Богдана Костельника. После того, ясне ми було же чом ше розпаднул СССР, чом републики котри були у його составе преглашели нєзависносц. Тото зробела и Україна 24. авґуста 1991. року.
У чаше преглашованя нєзависносци України, на териториї бувшей СФРЮ приходзи до розпаду держави и етнїчних зраженьох. Тото ше збува и на територийох котри населюю Русини и Українци у Републики Горватскей и Босни и Герцеґовини. Пре розпад державней системи, орґани домашнєй держави нє могли, або нє сцели адекватно помогнуц при проблематичних ситуацийох. Прето ше Союз обрацел орґаном України, а з оглядом же пришло до насилного висельованя Русинох и Українцох з Петровцох и Миклошевцох. По першираз, Україна прейґ амбасади Русийскей Федерациї, котра теди заступала интереси України у Беоґрадзе, пре тоти подїї дава ноту СФРЮ. Окрем того, тоти подїї виволали вельке интересованє при тедишнєй опозициї (Вук Драшкович, Драґан Веселинов, др Драґослав Петрович, др Драґолюб Мичунович, Ненад Чанак итд.), та и вона пребера мири даваня моралней помоци. З боку Союзу найактивнєйши при тих подїйох були академик Юлиян Тамаш, др Янко Сабадош, Симеон Сакач, Елемир Рац и други, а на початку и Владимир Хромиш, док ше нє преселєл до ЗАД. Пре таки активносци, тоти особи нє достали нїяки припознаня, лєм мали особни проблеми. Прето им голєм тераз можеме подзековац за їх труд и закладаня.
Под час познатих подїйох у Босней и Герцеґовини, прейґ Союзу приходза депутати українского парламенту до Зворнику, дзе ше стретаю з найвисшима представителями власци и глєдаю защиту українского населєня, а о чим информую предсидателя України Леонида Кравчука. З нашого боку, у тих розгваркох участвовали Мирослав Корпаш и Боґдан Виславски.
Тоти интервенциї з боку України могли дакус помогнуц. Но, нє могли нїч одмогнуц. Алє, заш лєм прето нашо жительство могло достац моралну потримовку и обецанє же у случаю найексцеснєйших подїйох, можу буц дочасово змесцени на териториї України. Но, на щесце, до такого дачого нє пришло.
У найчежших часох 90-тих рокох, Україна нам давала помоц зоз приманьом на студиї векшого числа студентох, котри ше ту врацаю зоз знаньом українского язика (пред тим мало хто знал литературни українски язик). Нєшка тоти особи активни як фаховци у велїх наших установох и аматерских колективох.
У терашнїм мирнодопским часу, Союз з Україну орґанизує иншаки контакти, котри унапрямени на сотруднїцтво медзи локалнима самоуправами, аматерскима колективами, означованю рижних ювилейох, та аж и коло привредного сотруднїцтва. З оглядом на тото же ше Сербия и Україна находза у подобних ґеополитичних ситуацийох, и надалєй ше будземе намагац на цо ширшим сотруднїцтву, а таке воно можлїве лєм медзи самостойнима и суверенима державами.
Становиска висловени у тим тексту виключно авторово и нє вше одражую ушорйовацку политику новинох „Руске слово”.