НОВИ САД – После чежшей и длугшей хороти, у новосадским шпиталю вчера, 15. юния вноци умар дипл. економиста Симеон Рамач, дакедишнї визначни привреднїк, руководитель привредних подприємствох, явни и дружтвени роботнїк, алє и уметнїк-маляр, окреме у рокох после його пензионованя.
Симеон Рамач, Симо як го волали и познали нє лєм у наших местох, алє и привреднїки и дружтвено-политични роботнїки ширцом бувшей Югославиї и у иножемстве, народзени 18. новембра 1937. року у Дюрдьове, а после законченя основней и штреднєй школи, у Заґребе рок студирал малярство, алє дипломовал економию на Економским факултету у Беоґрадзе 1961. року и бул єден з наших перших фаховцох у тей обласци. У своїм фаху почал робиц як шеф рахунководства у єдним подприємстве у Тузли, у Босни и Герцеґовини, потим прешол до Кули, а од 1965. року ма замерковане место у привредним живоце Руского Керестура, кед ту пришол за директора тедишнєй Земледїлскей задруґи „Перши май”.
Мал окреме значну улогу у твореню єдинственого керестурского привредного субєкту, хторе после зєдиньованя Землєдїлскей продуковательней задруґи „Русин”, та млїну, погосцительства и тарґовини, 1970. року достало мено Польопривредни комбинат „Перши май”.
Од 1971. по 1974. рок Рамач робел як помоцнїк, односно заменїк директора Польопривредно-поживового комбинату „Кула” и Индустрийно-польопривредного комбинату „Вербас”, хтори були лєм цо основани и у рокох своєй орґанизацийней и дїловней консолидациї.
Од 1974. по 1978. рок Симо Рамач бул член Вивершней ради Войводини (тедишнєй покаїнскей влади) и покраїнски секретар за тарґовище и цени, а од 1978. по 1982. рок робел у делеґациї САП Войводини у Ради републикох и покраїнох у Скупштини СФР Югославиї на, за Войводину барз значних питаньох тарґовища и ценох. Тих рокох Симеон Рамач, кельо познате, як єдини Руснак у историї Руснацох на тих просторох, участвовал на зашеданю Ґенералней скупштини Зєдинєних нацийох у Нюйорку, у делеґациї СФРЮ.
Од 1982. по 1985. рок, у чаше вше векших проблемох зоз задлуженосцу жеми и вше векшого нєдостатку девизних средствох за обезпечованє увозу робох од еґзистенциялного значеня за цалу державу, Рамач робел на окреме чувствительним месце секретара Самоуправней интересней заєднїци за економски одношеня з иножемством САП Войводини, так же прейґ його рукох ишол и приєм и дистрибуция девизних средствох за потреби цалей привреди Войводини.
Од 1985. року Симеон Симо Рамач по други раз приходзи за директора ПК „Перши май” у Р. Керестуре, доприноши його кадровей консолидациї, будує залївну систему на 360 гектарох и после двох рокох одходзи до „Металки” до Марибору у Словениї, а робел и у других подприємствох. Початком 90-их рокох знова роби у Керестуре, тераз як директор ЗЗ „Русин”, познєйше „Кооператива”, хтора теди настала з видвойованьом задружного маєтку з ПК „Перши май”, дзе бул кратши час и 1995. року пошол до пензиї.
Симеон Рамач спада до найвизначнєйших руских и войводянских фаховцох у економиї и привреди, з позарядовима нє лєм фаховима способносцами и схопносцами, алє и людскима. Намагал ше и осучаснїц польопривредну продукцию у валалє у шицких обласцох, робел з парастами-кооперантами, ище теди вейши ґрупи кооперантох водзел на фахово едукованя до Словениї так же, насампредз у Керестуре, кед ше спомнє „Перши май”, велїм вон асоцияция и за Симеона Рамача.
Попри у привреди, Симеон Симо Рамач останє запаметани и у нашим подобовим живoце, бо як маляр-уметнїк, окреме пейзажох, остали за нїм числени роботи, мал вецей самостойни и колективни вистави, а велї роботи подаровал до наших местох, до установох, институцийох и орґанизацийох.
Симеон Рамач будзе поховани на штварток, 18. юния, на 10 годзин на теметове у його родним Дюрдьове.