Ка­пу­щанїки або ка­пушнїки

Ка­пу­щанїки, або ка­пушнїки, окрем же их во­лаю и так и ин­шак, мо­ж рих­тац на ве­цей спо­со­би. Цен­ки, гру­би, з ци­буль­ку, або без, на ма­сци, або олєю, пе­че­ни, або пра­же­ни, мег­ки, або твар­ди (кед ше нє удаю…). Хто як люби и хто як зна.
Йо­зе­фи­на Балїнт зоз Дюр­дьо­ва, рих­та ка­пу­щанїки ка­жди тидзень кед почнє се­зо­на ка­пу­сти. За то­ту ро­бо­ту єй нє тре­ба вел­ьо ча­су, так же по єй сло­вох, рих­танє то­го кра­чун­ско­го ста­ро­дав­но­го єдла, нє та­ке стра­шне и го­то­ве є раз-два.
Йо­ска пра­жи ка­пу­щанїки по ре­цеп­ту своєй ма­це­ри. Гоч єй мац ка­пу­щанїки пе­кла у пе­цу, во­на их пра­жи на ма­сци у век­шей теп­шич­ки. По єй сло­вох, тай­на у тим же би ше их пра­же­ло на ма­сци, а нє на олєю, бо су вец нє та­ки ма­сни.
Пер­ше тре­ба по­ше­кац ка­пу­сту, а кед є ква­шна, або сла­на, пред тим ю треба до­бре ви­миц. Гоч Йо­ска пра­ви ста­ро­дав­не єдло, ка­пу­сту ше­ка зоз су­ча­сним апа­ра­том ”су­пер-сец­ком”, бо гва­ри же вел­ьо ол­єгчує и по­швид­шує ро­бо­ту, як кед би ше ю ше­ка­ло з но­жом. Ка­пу­ста му­ши буц по­ше­ка­на же би це­сто нє пу­ка­ло кед ше ро­зганя.
За 7 ка­пу­щанїки, а то досц за єдну шти­роч­ле­ну фа­ме­лию, тре­ба 7 век­ши гар­сци му­ки, та вид­зе же єдна гарсц – єдно це­сточ­ко, од­но­сно єден ка­пу­щанїк. До­да ше штвар­ци­ну шви­жо­го ква­су, хто­ро­го ше лєм ро­зтру­ши, а нє клад­зе ше до млєка и цу­кру, як за ко­ла­чи на ква­су. До­да ше 3 раз до пал­ьцох солї, або єдну ров­ну ло­жич­ку, и лїтней во­ди кел­ьо му­ка поднєше. Це­сто нє тре­ба же би бу­ло твар­де, алє мег­чей­ше, же би ше до­бре ро­зганяло, а го­то­ве є кед ше нє лїпи на пал­ьци. Як гва­ри Балїнто­ва, це­сто нє тре­ба же би ки­сло, бо вец ка­пу­щанїки гру­би як ле­пинь, алє ше го та­кой гнєце и ро­би зоз нїм. Ква­су ше му­ши по­ло­жиц же би ка­пу­щанїки бу­ли цен­ки и мег­ки.
До ка­ждо­го це­сточ­ка ид­зе єдна гарсц ка­пу­сти, а штос у тим же би ше ка­пу­сту вшад­зи єднак по­скла­да­ло на це­сточ­ко, а нє лєм до штред­ку. Вец ше та­ки це­сточ­ка за­кру­ца до ”лаб­доч­кох” велько­сци гар­сци, и ро­зганя. Та­ки го­то­ви ка­пу­щанїки тре­ба та­кой пра­жиц и слу­жиц.
Ка­пу­щанїки мож рих­тац и у рел­ни, пе­чиц на плот­ни, под ґри­лом, або у ”пи­ца-пе­ка­чу”, а хто люби, мо­же их од верху по­ма­сциц зоз пра­же­ну ци­буль­ку и олє­йом. Ци­буль­ку мож тиж по­пра­жиц и вєдно зоз ка­пу­сту, та дах­то так фи­лує ка­пу­щанїки. Мож рих­тац и та­ки ка­пу­щанїки дзе ше ка­пу­сту за­ми­ши до це­ста. Хто пе­че у рел­ни, або на ринґли, ка­пу­щанїки по­сле му­ши за­криц з най­ло­ном, або мещ­ком, и по­ло­жиц до хлєбов­кох, або парт­кох же би од­ме­кли, со­ви­тує Йо­ска. Во­на рих­та без ци­буль­ки и зоз шви­жу ка­пу­сту, бо так люби єй фа­ме­лия, а то по ре­цеп­ту єй ма­це­ри.
Го­то­ви ка­пу­щанїки ше по­ре­же на 8 ча­сци и слу­жи це­пли. Смач­но­го! 
(РС 2011)