Гоч ище вше ходза до школи, Иван и Владимир Молнар зоз Дюрдьова уж пейц роки активно чуваю и пестую традицию музики так же граю на тамбуркох. Старши Иван, хтори закончел першу класу штреднєй школи, грає на контрабасу, а младши Владимир, школяр седмей класи основней школи, на а-басприм тамбурки. Вони двоме члени Центра тамбуровей култури зоз Нового Саду, дзе ходза два раз до тижня на проби котри тирваю по три годзини.
Любов ґу музики и традициї ше нє зявела случайно – одмалючка ше припатрали на родичох хтори танцовали у дюрдьовским Дружтве, а тиж и на других людзох хтори грали у оркестру. Праве тото их порушало вжац инструменти до своїх рукох и опробовац ше. Познєйше на нїх барз уплївовал и Зоран Буґарски Брица, котри их учел грац.
Браца Молнар члени Младежского тамбурового оркестру „Марко Нешич” и Городского тамбурового оркестру „Васа Йованович”, найвекшого аматерского тамбурового оркестру у Новим Садзе, цо окремни успих з оглядом на тото кельо маю їх роки. То им и нагода грац зоз искуснєйшима музичарами и нєпреривно усовершовац свойо схопносци. Активни су и у Културно-уметнїцким дружтве „Тарас Шевченко” у Дюрдьове, дзе су тиж так члени оркестра.
Потераз наступали на числених концертох и манифестацийох у нашей держави, а тиж и у иножемстве. Концерт у Темишваре, на хторим грали класичну музику, старогородски шпиванки и рижни народни композициї, Иванови окреме останє у паметаню. То єдно красне искуство, як нам гварел, понеже на тим концерту могло почувствовац любов ґу граню хтора их шицких повязує. З другого боку, Владимир видвоєл наступ на „Тамбурица фесту” у Новим Садзе и у Букурешту на Музичней академиї.
Їх талант, упартосц и любов ґу традицийней музики указую же роки нє препреченє за вельку музичну схопносц и же будучносц тамбуровей музики ма сиґурних нашлїднїкох.
