Александар Будински, фотоґраф, хтори уж вецей як 25 роки сликерню нє випущує з рукох. Сликованє природи, пейзажох и архитектури були його перша любов, алє з часом похопел значносц фотоґрафийох хтори ноша людску приповедку, та му сликованє фамелийох, дзецох и винчаньох од гобия преросло до примарного занїманя. А як би и нє кед Александров дїдо Йоаким бул власни брат Осифа Будинския, познатого керестурского фотоґрафа, хтори зоз своїм сином Йовґеном зоз фотоґрафиями документовали подобни мотиви зоз живота рускей заєднїци, през вецей як 60 роки. Но, рушме одпочатку…
Александар Будински народзени у Кули, дзе жил по свой 17. рок, а потим му єдна туристична нащива родзиновим у Канади, 1992. року, цалком пременєла животну драгу. Пред одходом до Канади, до Киченеру, дзе и нєшка жиє зоз супругу Кети и дзеветнацрочним сином Итаном, Александар жил у Кули зоз родичами. Александрова мац Йозефина, дзивоцке Планчак, єден час робела як наставнїца математики у керестурскей основней школи, а оцец Михайло, родом тиж з Керестура, робел у кулскей Фабрики арматури „Истра”. Александров дїдо и баба по обидвоїх родичох жили у Керестура, дзе их часто ходзел нащивиц, та наш собешеднїк красни памятки и приятельства чува и з Керестура, з тих часох. Кед ше 1992. року упутел лєм туристично до Канади, анї нє подумал же о даскельо мешаци тота держава постанє його примарни дом, а понеже ше воєна ситуация у наших крайох вше вецей розбовчовала, о даскельо мешаци ґу ньому ше преселєли и його родичи.
После штреднєй школи Александар закончел машинство на локалним коледжу у Канади, школованє тирвало три роки, а потим почал робиц у рижних фирмох за автоматизоване склопйованє машинох. У тим периодзе, фотоґрафия му була лєм гоби, а озбильнєйше ше з ню почал занїмац пред 13 роками, кед мал 35 роки.
– Шицко рушело так же сом перше сликовал даскельо винчаня моїх пайташох, направел сом менши вебсайт, а после даскелїх рокох сом бул анґажовани за вше вецей винчаня и так росло интересованє за мою роботу. Спочатку, паралелно сом робел и обични роботи, а вец сом охабел шицко и фокусовал ше лєм на фотоґрафованє – приповеда вон.
ВАЖНЕ ДОБРЕ УПОЗНАЦ ПАРУ
У Канади и Америки, як толкує наш собешеднїк, звичайно ше сликує и заручованє, односно будуци млодята ше сликую як пара даскельо мешаци пред винчаньом. Тоту слику хасную за поволанку, або за интернет сайт на хторим стоя информациї о їх винчаню.
– Сликованє зарукох ми ше наисце зда, бо ше теди лєпше упознам зоз пару. Видзим яки су, яки маю характер, яки їх стил, и то добра основа же би им познєйше було природнєйше буц зо мну на свадзби. Любим кед пари природни, спонтани, любим их уводзиц до моментох, патрим же бим им нє гуторел цо и як най робя, бо думам же вони сами треба же би дали свою автентичносц фотоґрафиї – толкує Будински и додава же кед при упознаваню почувствує же ше з младима нє розуми, случує ше и же их одбиє, бо як гвари, нє жада же би лєм пре пенєж хтори би заробел, пара на концу нє була задовольна зоз фотоґрафиями з їх найважнєйшого дня.
ФОТОҐРАФИЇ ЗОЗ РУСКЕЙ СВАДЗБИ ОБЯВЕНИ И У КАНАДСКИМ ЧАСОПИСУ
За коло 15 роки роботи, Будински зоз своїм обєктивом зазначел и упознал велїх людзох, з рижних народох, научел надосц о рижних културох, вири, обичайох и традициї…
– Дас пред штирома роками мал сом єдну пару, вон бул Руснак, вона Канадянка, а винчанє було у Киченеру. Мали стандардного матичара хтори бешедовал по анґлийски, а мали и єдного чловека, Руснака, хтори бул таке дацо як староста. На тей свадзби, поведзме, було досц елементи руских обичайох, и було досц Руснацох зоз Сербиї, точнєйше з Керестура. То єдна од свадзбох хтори ми наисце приросли ґу шерцу, на хторих сом сликовал. Фотоґрафиї и приповедка праве з того винчаня були обявени и у канадским маґазину за винчаня под назву „The wedding ringˮ („Бурмаˮ), а у истим часопису ми були обявени и два фотоґрафиї на насловним боку. Бул сом сликовац винчанє и у Мексику, и то було тиж интересантне. Пред даскельома роками сом робел винчанє и зоз Єгиптянями. Свадзба була у Канади, алє їх родзини и госци були з Єгипту, и було барз интересантно, окреме у тим смислу же людзе барз цепли, барз приємни, їх менталитет ме досц здогадовал на наш руски. Було то барз вельке винчанє, коло 750 людзох. И вони, поведзме, маю интересантни обичай же хлопи зоз своїма найблїзшима иду по млоду, подобно як и при Руснацох, алє при нїх иншаке тото же ше вони у церкви и у матичара винчаю дзень або два скорей, а нє на дзень свадзби як цо обичай при нас – приповеда фотоґраф Будински и визначує же и на його власней свадзби, пред точно 25 роками, зоз свою супругу мали дзепоєдни елементи руских обичайох.
Свойо фотоґрафиї Александар описує як природни, орґански, а нови диґитални тренди и иновациї нє провадзи вельо, бо су, по його словох, краткотирваци. Тото цо важнєйше же би добри фотоґраф мал то око за деталї, и на фотоґрафию знац пренєсц любов младей малженскей пари.
– За мой стил бим поведол же є орґански. Наприклад, фарба на моїх сликох нормална, контраст нє превельки, слики нє таки барз обробени, шицко випатра природно. У тим смислу нє провадзим тренди зато же сцем же би слики мали длугорочну вредносц, а знаме же тренди краткотирваци. Єдине цо сом през остатнї три-штири роки пременєл, то же тераз правим кус емотивнєйши слики, романтичнєйши… Сцем же би пари були интимнєйши, же би указали тоту любов хтору маю и же би ю я цо лєпше пренєсол на фотоґрафию, та кеди ґод их буду опатрац, же би мали чувство як кед би тот дзень були ознова там, на своїм винчаню – закончує Александар чийо фотоґрафиї мож опатриц на сайту www.sipimage.com.
НАШЛЇДНЇК ВИЗНАЧНИХ ФОТОҐРАФОХ БУДИНСКИ
Як уж визначене, Александров дїдо Йоаким бул власни брат Осифа Будинския, познатого керестурского фотоґрафа хтори зоз своїм сином Йовґеном, зоз фотоґрафиями, документовали найважнєйши подїї зоз живота рускей заєднїци, од Першей шветовей войни, та по седемдзешати роки 20. вику, а хтори тих рокох и обявени у моноґрафиї „Руски Керестур – Живот и обичаї Руснацох у обєктиве фотоґрафох Будински”. Интересантне спомнуц и тото же и Осиф и його син Йовґен зазначовали подобни подїї и мотиви як и Александар – портрети, родзенє и кресценє дзецох, винчаня и млади малженски пари, а ище векшу особеносц дава факт же ше Александар, без уплїву своїх предкох, цалком спонтано заинтересовал за фотоґрафию, та длуго аж анї сам нє бул свидоми о културним нашлїдстве хторе Будинсково з фотоґрафию зохабели Руснацом.
