Нєт векшого задовольства од помоци другому. Надежда Преґун дипломовала на Медицинским факултету у Новим Садзе 2005. року, а Специялизацию з ортопедиї и трауматолоґиї закончела 2015. Участвовала на конґресох, усовершовала ше и учела, а трауматолоґия єй нєшка найблїзша обласц у медицини. Занята є у Общим шпиталю у Вербаше
Надежда родом з Коцура, там закончела и основне образованє, а потим ше уписала до Стреднєй медицинскей школи у Зомборе. У штвартим року надумала же после матури пойдзе до Швайцарскей, и же там будзе робиц як медицинска шестра, алє кед видзела же ше скоро шицки єй пайташки рихтаю на факултет, предумала ше. Жадала ше уписац на Стоматолоґию, же єдного дня будзе робиц як зубарка, и вецей ше нє думала учиц. Истого року є нє прията на тот напрям, и гоч ше пре успих могла уписац на Медицински факултет, нє сцела, ришела причекац ище єден рок. Положела приправнїцки испит и почала робиц зоз стредню медицинску школу як медицинска шестра на Гирурґиї у шпиталю у Вербаше. Рихтала ше за стоматолоґию, а на предклад єй куми, обидва пошли на примаци испит до Нишу, рахуюци же ше лєгчейше упишу, бо ше там примало два раз вецей студентох як у Новим Садзе.
– После примацого испиту у Нишу 1996. ознова сом нє мала досц боди на стоматолоґиї, и ознова ми предложели най ше упишем на медицину, алє я нє знала цо робиц. На концу сом пристала, думала сом себе же гоч ше упишем на медицину, закончим рок, а шлїдуюци ше преруцим на стоматолоґию, од хторей сом од самого початку нє одуставала. А вец ше як през ноц шицко пременєло. Од того дня кед сом почала ходзиц на Медицински факултет, и слухац преподаваня, престала сом роздумовац о стоматолоґиї – гвари Преґунова.
Перши штири роки Надежда закончела у Нишу, а остатнї два у Новим Садзе на Медицинским факултету. Як дохторка общей пракси почала робиц у Коцуре, теди кед ше длугорочни дохтор Ярослав Макаї одберал до пензиї. Здогадуюци ше на тот перод, наша собешеднїца гвари є же єй дохторска драга лєпше нє могла почац. Дохтор Макаї ю упутел до роботи, а вец пошол.
НА ВАЛАЛЄ ШИ ДОХТОР ЗА ШИЦКО
– Каждому хто закончи медицину бим совитовала праве тото цо я дожила, робиц даґдзе у амбуланти на валалє дзе ши и педиятер и ґеронтолоґ, кардиолоґ, з єдним словом, дзе ши шицко. Лєм на такей роботи мож назберац искуства за цали живот и дальшу роботу. Прецо то наглашуєм, прето же сом научела патриц на чловека кус ширше, а нє лєм узко вязано за даяки здравствени проблем хтори ма – гвари вона.
После двох рокох млада дохторка пошла робиц до шпиталю у Вербаше, єден час на онколоґию, вец на урґентне, односно, примаце оддзелєнє, алє уж теди ше єй гирурґия нательо попачела, же лєм о нєй роздумовала.
– Сцела сом буц абдоминални гирурґ и нїч вецей. Два роки сом волонтирала на Общей ґирурґиї и, гоч ми дзепоєдни дохторе хтори уж у пензиї гуторели же док вони там же жена на гирурґиї робиц нє будзе, я им сцела доказац праве иншак. Упарта, яка сом часто знала буц, з ноцней змени после роботи сом одходзела до сали и учела ше од искусних дохторох, хтори ми наисце барз вельо помогли – щира наша собешеднїца.
РОБОТА ПОЛНА ВИВОЛАНЯ
Пошвидко у вербаским шпиталю було нагоди за роботу ортопеда, а Преґунова после рочней роботи на Оддзелєню ортопедиї, пошла на шейсцрочну специялизацию до Нового Саду, под свойо ю вжал ментор професор Мирослав Миланков. После специялизациї Надежда ше по контракту врацела робиц до Вербасу як ортопедски гирурґ и трауматолоґ, а у медзичаше участвовала на конґресох з обласцох медицини хтору вибрала, у Истанбулу, Мароку…
– Ортопедия то ширша обласц, лїченє косцох, мускулох и ставцох, а трауматолиґия – калїченя косцох, витхнуца и ламаня, вец маме и ортопедию у смислу деґенеративних ортопедских пременкох, а ту и гирурґия, операциї клубох, колєнох, остеосинтеза… Я мушим припознац же найволїм трауматолоґию, прето же ми пациєнта принєшу на носилкох, звичайно слово о зламаней ноги, клубу, або колєну, а дому пойдзе на своїх ногох. То гирурґия полна виволаня, источасно є и чежка, бо ше пре кревово судзини при операциї муши барз мерковац. Мнє то особнє найвекше задовольство кед дакому помогнєм, а у тим цо робим найшвидше видно резултат. Найстарши пациєнт хторому сом оперовала клуб мал 94 роки. О два роки зме ше стретли з його сином, и гварел ми же дїдо Веселин ходзи. Наисце ми було барз мило, бо познате же при старших людзох кажда операция ризична пре вецей ствари, пре шерцо окреме, алє и пре други хороти, хтори ше з роками накаламели. Алє, кед мож, вше треба пробовац даяк злєпшац квалитет живота каждого чловека. И нє кажда зламана рука, нога, або клуб ше оперує. Дацо ше лїчи и конзервативно, дацо просто нє мож оперовац, бо би з операцию настала векша чкода при пациєнтови, як кед би ше нє рушало калїченє, сцем повец, вельо того завиши од ситуациї и од самого пациєнта. Ортопедски операциї звичайно вимагаю єдного або двох асистентох, завиши чи то клуб, або лєм ставец – толкує дохторка, и визначує же ма барз добре сотруднїцтво з дзецинску ортопедию и Клинїку за ортопедию у Новим Садзе. Предлужуюци розгварку о єй драги, о давним сну и о єй роботи, Надежда гвари же донєдавна, та аж и нєшка, велїм чудне кед видза же жена гирурґ, а нє хлоп вошол до сали за операциї.
– Жиєме на таким поднєбю дзе ище вше превладує думанє же жена нє може буц ортопед, же то хлопска робота, же ту потребна сила и якаш моц. Я нє думам так, ту важна и технїка, и гоч нє раз кед слово о тей теми на свой рахунок и пофрантуєм, складам ше у єдним, гей, треба буц витримовни. Даєдна операция длужей тирва, кажде ламанє косцох иншаке, а кажди пациєнт индивидуа за себе. У ортопедиї ше покалїчени скочни ставци найчастейше такой оперує прето же можу настац компликациї, а, наприклад, кед пациєнт зламе клуб, теди од файти прелому вельо того завиши, така операция може буц и о мешац. Найважнєйше добре преценїц, и ризик звесц на минимум – гвари дохторка.
У вербаским шпиталю Преґунова роби з цалу популацию. Нашмеяла ше на питанє же чи Вербащанє, Коцурци або Керестурци маю предносц, або даяку привилеґию кед вона на роботи. Од давна добре зна же людзом велька помоц кед ше ґу нїм озве на их мацеринскей бешеди. Шицко далєй лєгчейше…
О ПОЛ ГОДЗИНИ Є ДОМА
Дохторка Надежда Преґун роками жиє у Новим Садзе, на роботу до Вербасу путує на авту. Гвари же то дакеди єдини час хтори ма за лєм за себе, вец ше може опущиц, пущиц музику, а на роботу и з роботи сцигнє за добри пол годзини.
И у Вербаше и у Новим Садзе роби и у приватней пракси у поликлинїкох. Єй супруг Райко з цалком другей бранши, а на тотo дохторка патри як на добри бок, бо ше лєгчейше мож одорвец од думкох каждодньовей роботи.
Син Велько ма осем роки и о нєполни мешац почнє ходзиц до трецей класи.