Музика вшадзи коло нас, у природи, у гужви, у цихосци… Лєм треба заврец очи и осторожно слухац. Оґнєн Здравкович зоз Осєку одмалючка жил з музику, и вона состойна часц його живота. Народзени є 1994. року у Лесковцу, а кед бул у основней школи, преселєл ше до Осєку дзе закончел Основну музичну школу, III. ґимназию и студию музичней педаґоґиї
Оґнєн у Сербиї, у Беоґрадзе и Лесковцу, жил по свой седми рок. Остали му красни памятки на бависка з дзецми, на авантури и дзецински мриї. Кед слово о музики, Оґнєн полюбел стари шпиванки, севдалинки, русийски романси, ромску музику, алє и даєдних музичарох и ґрупи з бувшей Югославиї як цо то Биєло дуґме, Здравко Чолич, Азра…
– Родзина по оцовим боку ми сербского походзеня, а руски коренї мам по мацери – гвари на початку наш собешеднїк, хтори по приселєню до Осєку постал член КУД-а Руснацох и Українцох у тим месце.
– Була оформена менша дзецинска фолклорна ґрупа, у котрей зме ше учели танцовац и наступали зме на „Петровским дзвону” 2002. року. Одмалючка сом член КУД Руснацох Осєк, участвовал сом и на Лєтних школох Руснацох Републики Горватскей и так сом здобувал велїх товаришох, а, попри тим, ходзел сом и на руски бали, та ми руска музика и традиция блїзки. З оглядом на тото же сом ходзел до музичней школи, напрям за ґитару и тамбуру, паралелно сом бул и член музичней секциї у КУД-у. Як час преходзел, а я ше музично розвивал, вше глїбше сом упознавал руску музику, котру и нєшка любим як мацеринску – гвари вон.
Оґнєн надпомина же му, так повесц, шицка музика того швета интересантна и же почитує велї файти музики, алє же му традицийна зоз восточних крайох Европи и славянски дух, котри под вплївом Турскей, якошик найблїзши.
З ЄДНОГО НА ДРУГИ ИНСТРУМЕНТ
– Моя фамелия пренєсла на мнє любов ґу музики. Даєдни у фамелиї ше баржей, а даєдни менєй интересовали за музику, алє я мал нагоду и вельку дзеку грац на инструментох. Перше сом ше упознал зоз клавиятуру, а потим сом ше уписал до Основней музичней школи, напрям ґитара. Пошвидко ше ми попачела и славонска музика, насампредз, сримски звук тамбури, та сом закончел и напрям за тамбурку – памета Оґнєн.
Кед бул у штреднєй школи, учел ше грац на електричней и бас ґитари, а у КУД-у Русинох мал нагоду грац у бенду домашнї фолклорни шпиванки, вєдно зоз познатим тамбурашом и педаґоґом покойним Рудолфом Ерґотичом. Познєйше го прицагла акустична ґитара, окреме кед коло нього було штредньошколске дружтво, та грал на нєй нєраз и до позних ноцних годзинох.
– Ходзел сом на пририхтованя зоз солфедя, теориї, гармоники и клавира, вишол сом на примаци испит, а потим сом закончел пейцрочну студию. Тиж, мал сом нагоду грац и у македонским дружтве. Нє удало ми ше оформиц бенд котри би грал тото цо жадам, та сом грал у рижних КУД-ох, за приятельох, у рамикох школи и досц сом самостойно виглєдовал.
Коцочки ше так поскладали же сом нє ходзел на музични змаганя, та за себе нє можем повесц же сом вельки гудак, музичар, алє любим грац, учиц и нє проблем ми навежбац чежши музични репертоар – гвари вон.
РОБОТА У ФАХУ
– Оженєл сом ше, а кед ше народзела Надя, нашо дзивче, почал сом робиц у даскелїх основних школох як учитель музичней култури. У тей хвильки робим у єдней установи зоз дзецми зоз почежкосцами у розвою, як учитель у Валдорфскей школи у Осєку, а тиж кед дахто жада, учим го грац на ґитари и гармоники у орґанизациї Мюзик Арт Инкубатор. За себе бим повед же сом козмпозитор, любим и почитуєм културу цалого швета, алє ме якошик славянска култура найбаржей цикави, медзитим, у остатнї час ме инспирує и румунска музика – щири Оґнєн.
Супруга Тихана ма тиж прихильносци и таланту ґу музики, гоч є академска малярка и учителька подобовей култури и ручней роботи.
Вони двойо ше упознали у рамикох Валдорфскей педаґоґиї у Осиєку, дзе вєдно робя, кажде на своїм уметнїцким боку. З оглядом на тото же Тихана крашнє шпива, вєдно з Оґнєном активно участвую у роботи КУД Русинох у Осєку.
КОМПОНУЄ И ЗА НАШО ФЕСТИВАЛИ
Надя одмалючка активни член КУД Руснацох, а тиж достала и дзецински руски широки сукнї, та кед ше отримує даєдна наша културна манифестация, облєче ше до нїх и вєдно з родичами и бабу виходзи на бину танцовац або шпивац. Вона з бабу бешедує по руски, а думам же то благородне и барз добре. Я знам по руски, алє каждодньово активно нє бешедуєм – гвари Огнєн и предлужує – видзи ше ми же єст уж штири-пейц роки одкеди посилам новокомпоновани шпиванки на фестивал „Ружова заградка” и „Червена ружа”. З оглядом на тото же ми руска мелодия домашня, и компонуєм и робим аранжмани, пачи ше ми то, и крашнє сотрудзуєм зоз рускима поетами. На Фестивалу „Червена ружа” у Руским Керестуре шпиванка Бриґи вельки, бриґи мали була побиднїцка, и цешим ше же сом достал грамоту, окреме прето же сом ю компоновал вєдно зоз супругу и Наду Батакович, авторку текста – гвари Здравкович, и дума же барз важне у цеку будуцого розвою рускей музики очувац руски мелос, бо, як гвари, ище нє приказани шицки музични теми, анї шпиванки – гвари вон и роздумує же би добре було робиц на розвою рускей музики, хтора би була компютерска, и хасновац други инструменти и аранжмани. По його словох, важне знац, учиц и преучовац як и дзе музика була интерпретована дакеди давно, а як то випатра нєшка.
– Барз важне вельо знац, ознова учиц и упознавац свою и сушедну културу, а аж потим ше „оградзовац” од других и чувац власну. Думам же ми, людзе, дакеди вшелїячину тримаме як свойо, а кед упознаваме други култури, обачуєме же маме вельо того заєднїцкого з нїма, односно, же нам сущносц иста. Так ше намагам робиц и розвивац у своєй роботи. То сом нє заключел сам, алє прето же сом бешедовал у довирию зоз своїма найблїзшима, котри роздумую подобно як и я – гвари на концу Оґнєн Здравкович.
ВИТИРВАЛОСЦ ДАВА РЕЗУЛТАТИ
Мож повесц же Оґнєнов живот музика, алє дараз и сам припознава же ше треба и одпочинуц…
– Кед мам шлєбодого часу, виучуєм музику, а попри тим любим лапац риби, одпочивац ше, робиц у заградки, шейтац ше, путовац, або опатрац дацо на интернету – гвари Оґнєн, а младим поручує же би були витирвали у тим цо любя.
– Кед дахто дацо роби и намага ше, на концу ше то вше и виплаци, а найлєпше то тото чувство котре маме кед знаме кельо зме уложели до того цо любиме.
