Як Руснак у швеце, хтори по нужди постал космополита, Славомир Олеяр записує поєдинєчни судьби бездомних, пресадзених з рижних меридиянох и ґеоґрафских ширинох хтори пробую пущиц коренї на вибраним, або случайним фалатку жеми кадзи их витри живота пошали.
З нагоди ювилея 80-рочнїци, НВУ „Руске слово” додзелєла найпрестижнєйшу награду з обласци литератури на язику бачванско- сримских Руснацох, за кнїжку „Порвисла” у виданю НВУ „Руске слово”, а єй лауреат Славомир Олеяр з Канади.
На предклад одвичательного редактора Видавательней дїялносци Миколи Шанти и Видавательного совиту, Славомир Олеяр з Канади достал награду „Гавриїл Костельник” за найлєпшу кнїжку по руски „Порвисла” (2024), як и за окремне доприношенє литератури по руски и литератури вообще, за видавательни период од 2020. по 2025. рок.
Награду обгрунтовала рецензентка кнїжки Ирина Гарди Ковачевич:
– Як Руснак у швеце, хтори по нужди постал космополита, Олеяр записує поєдинєчни судьби бездомних, пресадзених з рижних меридиянох и ґеоґрафских ширинох хтори пробую пущиц коренї на вибраним, або случайним фалатку жеми кадзи их витри живота пошали. Стараюци ше буц цо обєктивнєйши у толкованю їх одлукох, служи ше зоз лоґику свойого искуства и зоз емпатию освидоменого гуманисти уходзи до психолоґиї своїх геройох, толкуюци їх мотиви. Зоз талантом замерковац тото цо сущне и характеристичне твори їх характери, у хторих ядро їх поривох и жридло їх виборох и одлукох малює ґалерию подобох, хтори ше на розлични способи боря витвориц у сущносци исти циль – найсц свойо место под слунком цудзого нєба, без огляду одкадз приходза, якей фарби їх скора и яку терху прешлосци цагаю на своїх плєцох – гварела Ирина Гарди Ковачевич.
Лауреат литературней награди „Гавриїл Костельник” Славомир Олеяр прейґ видео порученя подзековал на припознаню и повинчовал ювилей „Руского слова”.
– Писане слово лєм єдна часц нашей култури, алє є тирваце и остава вично за нами, як цо то потвердзели и нашо вельочислени писателє. Буц и твориц у циню їх думкох мнє вше була моцна инспирация. Гоч сом роками физично нє зоз Руснацами, мойо думки вше зоз родимим крайом, руску бешеду и мацеринским руским словом. Кнїжка за хтору ми додзелєне тото припознанє у самим наслове ноши єдно символичне порученє – порвисла. Нашо порвисла то наш язик, култура, вира и традиция, хтори нас вше тримаю вєдно и стотки роки нас нє пущаю розсипац ше. Поцешени сом же праве мнє додзелєне тото припознанє, алє и горди же мойо позитивни национални чувства препознати – визначел Олеяр.
Славомир Олеяр народзени 1948. року у Дюрдьове, дзе закончел основну школу. У Кралєве закончел воздухоплївну школу и службовал у Беоґрадзе, Заґребе, Бихачу и Сараєве. После одходу з воєней служби робел у Републичним гидро-метеоролоґийним заводу у Беоґрадзе. Олеяр закончел Факултет защити на роботи, як и постдипломски студиї у обласци защити животного штредку. Концом 1993. року ше преселєл до Торонта до Канади, дзе 1997. року закончел студиї информатики и почал робиц як менаджер за информацийни технолоґиї у єдней од водзацих канадских банкох. Олеяр свойо приповедки обявює у часопису за науку, литературу, културу и уметносц „Шветлосц” и у Руским християнским календаре, а до тераз обявел два кнїжки приповедкох – „Нашенє”, 2014. року и „Порвисла”, 2024. року.