„Нєшка моцнєйше од вчера… бо ютре нє пребачує од вчера”
Сто дзешец писнї Керестурца Владимира Семана Зеру – вичного студента и нашлїдователя за романтичну стварносцу, як ше сам представя читательом на рамику збирки, автор написал од лєта 2013. по 2015, кед кнїжку самостойно и обявел. Цо хронолоґийно мож провадзиц, понеже под кажду писню педантно наведзени датум, напевно кеди є написана. Таку праґматичносц нє находзиме при дзешец фотоґрафийох, односно малюнкох, дзе нє наведзене авторство, алє ше да замерковац суґестивносц коло самого змисту, уж од насловного боку: як цо ше на самим початку Зеро декларує – писнї му у найвекшей мири маю романтични и елеґийни тон. Треба мац на розуме же автор превалєл пол вика и як цо сам наслов кнїжки и заключна писня епитафовски бешедую о чловековей єшенї живота. Владимир надихнуто, цо озда потераз до нєзвичайних алеґорийох у нас розробел лєм Тамаш, шпива о жени, односно о любови узретого чловека ґу жени у своїм нє-до-конца оджитим намаганю. Як да сами ноти виходза зоз пречитаней семантики. Цо вец за пошлїдок прераста до ламентуюцого обдумованя смисла самого живота, та и до намаганя за универзалнима темами реґулациї Универзума, Ероса Танатоса итд.
Владимир Семан Зеро, гоч талантовани, при нас нє до конца замерковани и витворени пред ширшу явносцу автор. О причинох за то нє будземе з тей нагоди, алє питанє вец о авторовим виборе цалу збирку написац по сербски. З оглядом на тото же то його самостойне виданє (Руски Керестур: Пашо принт, 2015) – постава куриозитет ище пре даєдних наших авторох з хторима дзелїме заєднїцки мацерински язик, причина такого (їх) вибору своєй литературней обяви, та чи дебитантскей, лєбо у познєйшим опусу. И най наглашим – то нє моя критика, лєм замеркованє на котре бизме тоти котри твориме компетентну заєднїцу требали обрациц увагу, як феномен сам по себе. Вшелїяк потримуєм кажду файту авторства, та и з тей нагоди цеши ме же осетеносц Владимира обявиц кнїжку, цо вшелїяк верим же годна буц наиходзаца пракса у тих нєбизовних часох, як за нас Руснацох, та и других творительох доокола нас.
Дошлєбодзим себе заключиц тот приказ зоз виписаним пошвеценьом на рамику (як цо мнє – ексклузивно, у поднаслове) “…єдней любови котрей кедиш гинто прервата нїтка младосци. Нїтка котра, скоро пол живота, тлєла у цихосци. Шицок тот час, божеска нємосц ме унапредзела, до ґенерала єй тайнох…”
Мирон ДЖУНЯ
LEPTIR
Ako nisam sposoban
da uhvatim stomačnog
leptira,
dopusti bar ponekad
da budem gost,
tvojih grešnih misli….
3.11.2013.
PLANTAŽA SNOVA
Ubraću
najlepšu mandarinu,
i na njoj urezati
jedno ime.
Zakotrljaću je
po lavirintu,
neka odskakuta
do cilja.
Kada ga pronađe,
zapleniće joj osmeh
koji će podsećati
na rađanje sunca
u mome životu.
Ni biseri neće
odjekivati tako jako,
kao bljesak
iz njenih očiju…
23.12.2014.
KUSUR OD ŽIVOTA
Poštedi me igrarija,
na zalasku
sunca u nama.
Ne budi blentava,
ko skakutava
kazaljka na satu.
Klečim na pragu
i preživljavam urnebes,
nepromišljenih
tvojih reči.
Dušom me zavoli,
a srcem prignječi.
U ovoj noći pokisloj,
budi moj
poseban tretman…
16.02.2015.
Владимир Семан Зеро