Уметнїк народзени 13. фебруара 1962. року у Дюрдьове. Там препровадзел свойо дзецинство и зрозумел парастски живот, же би познєйше слику живота на валалє преношел на свойо уметнїцки роботи. Одмалючка знал рисовац, алє нє придавал тому вельке значенє. Кед пришол час ше уписац до Штреднєй школи, учителька Вера Живанов му ше питала чом би ше нє уписал до Уметнїцкей школи и гварела му же ма вельки талент хтори чкода нє пестовац, а Владимир ю послухал и уписал ше до Штреднєй уметнїцкей школи ,,Боґдан Шупут” у Новим Садзе.
Препознатлїви мотив на роботох Владимира Дороґхазия то кантичка за млєко. Технїка зоз хтору найбаржей роби то олєй на платну, алє роби и пастел. Його слики муша мац приповедку. Кед нєт приповедки на слики, слика остава празна. Владимир посцигнул тото же би остал у духу народу з хторим жиє, штредку у хторим жил и у духу вири свойого народу. Його малюнки указую правдиву слику живота на валалє, ту у Войводини. Нїґда нє мальовал морйо, лєбо бреги, понеже, як люби повсц, нє може мальовац тото цо нє чувствує у души.
Друга важна характеристика на його малюнку то фарби зоз хторима посцигує носталґичну ноту своїх роботох. Нє люби кед малюнок випатра швижо и праве прето нє хаснує целову, лилову и кричацу червену фарбу.
Окрем у Сербиї, його малюнки предати и до Горватскей, Чарней Гори, Румуниї, Мадярскей, Нємецкей, Италиї, Канади и Зєдинєних Америцких Державох, а Владимир мал вельо самостойни вистави, як у жеми, так и у иножемстве.
Єден є од иницияторох снованя подобових колонийох у Дюрдьове и у Ґосподїнцох, а познате и тото же вон обдумує сценоґрафиї за дюрдьовски Фестивал жридлового шпиваня ,,Най ше нє забудзе”. Виробел мозаїк зоз керамичних цегелкох зоз мотивом руского народного облєчива у просторийох КУД ,,Тарас Шевченко”.
