ОСОЙ (УКРАЇНА) – У месце Осой на Иршавини у Закарпатскей облаци України 1. януара 2016. року умар познати писатель, новинар, прекладатель и дружтвени роботнїк Иван Петровций. Бул визначни русински поета, прозаик и прекладатель з французкого и мадярского язика, як и з українского и русинского на спомнути язики.
Иван Петровций народзени 22. мая 1945. року у Осою (Иршавски реон), дзе закончел перши ступнї образованя, робел на рижних роботох, а 1973. року закончел Ужгородски универзитет и робел як професор французкого язика, познєйше и як новинар.
З початку свойо поетски твори за старших и за дзеци писал и видавал на українским язику, а од початку дзеведзешатих рокох прешлого вику лєм по русински и обявел коло 10 наслови власних творох, медзи нїма и криминално-дектективски роман по русински, хтори написал у коавторстве з Валентину Петровций.
За собу зохабел и велї прешпивани/преложени твори з французкей и мадярскей литератури на русински язик, медзи нїма и класикох як цо то Шарл Бодлер, алє и сучасних поетох, та обявел и вецей антолоґиї класичней и сучасней французкей и мадярскей поезиї.
Як з нагоди його одходу до вичносци пренєсол портал „Жвератко Закарпатя”, Петровций бул член Здруженя писательох України (пред тим Совєтского Союзу), алє пре свойо опредзелєнє за Русина, 2008. року є вируцени з того здруженя.
Петровций видал и 15 числа свойого часопису „Русинска бешеда” („Русинська бисїда”), а пририхтал и видал и Антолоґию сучасней русинскей литератури, репринти русинскей класики, як цо то „Христоматия” Євмения Сабу (церковно-славянски и угро-руски народни сказки на вецей диялектох); „Ґраматика руского язика” Ивана Гарайди, „Я Русин” Александра Духновича, народни русински кухарки; видал и позберани фолклорни твори „Давни русински слова”, „Давни русински шпиванки” и „Нєшкайши мойо шпиванки”, а видавал и русински календари.
Иван Петровций умар после двотижньовей чежшей хороти, а похованио є у свом родним валалє 2. януара. Най му будзе вична памят.