За капурку у Партизанскей улїци, нука у дворе Михальовского маце упечаток як кед би вам грозно вишело з повали, ґиризда при ґиризди, перше чарне, а кус далєй биле. Розконарена смоква видно же влєце налапала надосц слунка, а кус далєй банана. Янко гвари же першираз того року дала плоди. Шедаме под спомнуту „повалу”, лєпши амбиєнт за розгварку нє мож задумац.
Янкови було 12 кед ше зоз старшу шестру Геленку, мацеру Ганю и оцом Данилом преселєли з Дюрдьова до Нового Саду. После основней и стреднєй Електротехнїчней школи, уписал ше и на факултет. Гвари же одслухал и цали перши рок, та аж и цалу Процивогньову висшу школу, и на свойо млади роки надумал же рокенрол у живоце вельо важнєйша ствар.
ПИСАЛ ПИСНЇ И КОМПОНОВАЛ
– Я ище у Дюрдьове почал грац на мандолини у трецей основней, грал сом и на гармоники, а вец сом бул зашалєни з ґитару. Ґу моєй шестри приходзели пайташе, задзерали ше до нєй, а я ше вше нашол при тому хто знал грац на ґитари. Допивал сом, та ми можебуц и пре шестру вше дахто писал акорди, бо кнїжки нє було. Паметам Милета Радивойкова з Клиси, з хторим сом после и грал, були зме аж и на Ґитарияди у Заєчару.
А перши бенд Владо Римар правел у Матки. Були у нїм и Борис Сакач, його братняк Мирослав Сакач, покойни Мирослав Гудак и я. Е то бул мой перши бенд, бачи Дюра Грубеня бул теди директор Матки и вон нас наволал „Шевчики”. Гварел нам же то хлапци хтори бегаю през лєс и шпиваю. Були то 70-ти роки, роки експериментованя у музики, а найвекши успих зме посцигли зоз Миломиром Шайтошом Мичом, з хторим сом одроснул. Мали зме и групу „Цо”, вец ґрупу „Йокси”, члени бенда ше меняли, алє Шайтош на клавиятурох и я на ґитари були стандардни – приповеда Янко хтори на Керестурскей ґитарияди 1982. року освоєл перше место з єдну романтичну шпиванку.
З ВЕЛЬКИМА ДОНСКИМА КОЗАКАМИ
Янко бул 12 роки маткошов танцош у тедишнїм новосадским КУД „Максим Горки”. Його перши кореоґраф бул Боґдан Виславски, а танцовал и у рускей танєчней ґрупи, и у мишаней, та вше ходзел на обидва проби. Єден час з фолклорашами робел Миле Баняц, ходзело ше вшадзи, наступало, а кед ше рихтали до Риму, даскельо з младшей танєчней групи прешли до старшей, медзи хторима бул и Янко.
– Шлєбодно можем повесц же сом жил з Матку, нє лєм я алє и велї мойо приятелє, блїзши и дальши. Паметам и велї мойо партнерки у танцу – Марчу Латякову, Златку Сеґедийову, Марчу Чаканову з хтору зме остали и барз добри пайташе – прегарта Янко по громади фотоґрафийох з младосци, и гвари же теди анї у сну нє мог подумац же му танєц єден час будзе и професия.
– Петя Худяков, Рус, хторого зме познєйше волали „ґазда”, раз пришол до Матки, глєдал даскелїх людзох за танєц, а директор Чакан инсистовал же би то нє були лєм поєдинци, алє цала фолклорна група. Здравко Чаканов з нїм остал у контакту и раз ми ше опитал чи бим нє танцовал за Козакох, у трупи хтора танцує по жемох Европи, и же ми за тот мой анґажман будзе шорово заплацене. Паметам же шедзиско спомнутей трупи було у Бечу и же у першей ґрупи з Матки пошли и Здравко, Миломир, Бата Гудак… Шедли зме на гайзибан и пошли. Пририхтовали зме ше тидзень, або два и почали ходзиц на турнеї по Нємецкей, алє пошвидко и по цалей Европи. Звичайно ше рихтало предноворочну турнею, два мешаци, и турнеї пред Вельку ноцу хтора тирвала мешац. Було то стредком 80-их рокох, даєдни одходзели, други приходзели, а Звонко Хромиш и я, ми двоме до конца остали. На остатнєй турнеї сом бул у маю 90-ого року. Я уж теди даскельо роки робел у Котекспродукту, та ме колеґове заменьовали. И гоч ше случовало же мой рочни одпочивок нє закрил мойо днї одсуства, у фирми сом мал порозуменє – гвари наш собешеднїк бешедуюци о екипи Козакох у хторей були и Франц Нємец и двоме браца Болгаре Мартин и Максим, популарни у тот час у Болгарскей як Брена у нас. З вецейрочного друженя настали приятельства, та и понукнуца же би пошол и остал у Бечу на длужей. Нажаль, на тих просторох теди почала война.
БУДЗЕ ЧАСУ И ЗА ГЕВТО ЦО ДРИЛЄНЕ НА БОК
Супругу Дюрдїцу Янко упознал у фирми у хторей обидвойо робели, но 90-и роки кед ше побрали и кед требало ґаздовац тото нє обецовали, та Михальовсково одлучели отвориц приватни дутян.
– Дюрдїца дала одказ, бо ше иншак нє могло, алє зме ше у тей роботи нє богзна як знашли. Заварли зме, о єден час супруга прешла робиц до кнїжкарнї. Дзеведзешатого року ше народзел и наш син Иван и якош ше тот живот закотулял и ниа, так уж длужей як трицец роки – гвари Янко поцешени же пред двома мешацами и свадзбу справели, же син Иван пошол по своєй драги.
А по пензию, нєт вельо – гвари вон, менєй од рока. Янко ше нє стара цо будзе робиц док нє будзе мушиц пойсц на роботу и так му, гвари дзень прейдзе раз-два. Хториш дзень з Дюрдїцу до рана пекли паприґу, докмало будзе мушиц палєнку печиц, а дакеди и мальовал з олєйом, та гвари же штафелай и щеточки ище вше чува.
До Дюрдьова и Янко и Дюрдїца любя пойсц. Коло хижи, гваря, вше єст роботи, дакеди там вец и прешпя та ше до варошу враца аж ютредзень. Тераз ше рихтаю на Кирбай, пообиходзиц приятельох, родзину и старих кумових, шеднуц, побешедовац, пофрантовац и розуми ше, почеркац.
РОКИ КЕД ЄСТ ДЗЕКИ ЗА ШИЦКО
– Я нє знам цо сом шицко нє любел ище док сом бул млади. Зберал сом и стари пенєж, та аж и салветки, то нє мушице писац, а познєйше сом аж и ґлумел у даскелїх представох АРТ „Дядя” зоз Звонетом Павловичом. Паметам фалат „Бидни, мали герчки”, а з Драґеном Колєсаром сом почал бавиц у фалаце „Лажа и паралажа”. Пред тим сом мал тоти ношаци улоги, ношел сом кулиси и шицко цо требало за сценографиї – франтує Янко хтори єден час у новосадскей Матки робел и як кореоґраф, односно руководитель виводзацкей танєчней ґрупи. Гоч нє поставял кореоґрафиї, за сценски наступ и тренинґи младих танєчнїкох бул добре подковани. Гвари же му госцованє у Свиднїку остало у найкрасших памяткох.
ЦИҐОНЇ ОБИДВОЙО ЗАРУЦУЮ
Янко страсни рибар. Нєт у околїску тей води на хторей нє бул, а гвари же и на морйо кед ишли, пол ґепеку завжали лєм циґонї. И нє лєм же лапа риби, алє их люби и вариц и класц до дунцох. Гвари же зоз сардинами з дутяну таке порихтане нє мож поровнац.
– То правда, гоч нїч друге нє знам вариц. Но, тото цо сцем надпомнуц то же одкеди и супруга Дюрдїца люби риби лапац, я страцел мойо дружтво на беґелю – гвари Янко, вше порихтани на франту.