РУСКИ КЕРЕСТУР – У Руским Керестуре пондзелок, 7. децембра, после длугшей чежшей хороти умар Емул Гудак, наш визначни економиста-комерциялиста и длугорочни активиста у култури, окреме у Фестивалє „Червена ружа”, дзе ше нєсебично анґажовал, насампредз у обезпечованю спонзорох и финансиєрох Фестивалу.
Емил Гудак народзени 1. децембра 1936. року у Руским Керестуре, так же тидзень пред упокоєньом наполнєл 79 роки живота, а будзе поховани нєшка на 14 годзин з каплїци на керестурским теметове.
По законченю штреднєй тарґовецкей школи кратши час робел як тарґовец у Новим Садзе, а концом 50-тих рокох прешлого вику почал робиц у Землєдїлскей продуковательней задруґи „Русин” у Руским Керестуре, хтора ше 1962. року здружела до ИПК „Червинка”, так же прешол на роботу до комерциялней служби Комбинату у Червинки. Там робел по 1967. рок, кеди Задруґа Русин вишла з Комбинату у Червинки и здружела ше зоз Землєдїлску задруґу „Перши май” у Керестуре.
Попри роботи закончел и висшу економско-комерциялну школу у Новим Садзе, так же у новооснованей Задруґи перше бул руководитель комерциялней служби, а кед Задруґа 1971. року преросла до Польопривредного комбинату, Гудак постава перши комерциялни директор Комбинату „Перши май”. Од 1974. по 76. рок робел як референт у служби плану и анализи, а кед 1976. року на уровню кулскей општини основана зложена орґанизация Аґроиндустрийни комбинат „Штредня Бачка”, зоз шедзиском у Червинки, Емил знова одходзи на роботу до Червинки, тераз, до Комерциялней служби велького АИК-у. Там робел до його розформованя концом 1989. року, врацел ше до ПК „Перши май” у Керестуре, дзе у комерциялней служби робел ище дасельо роки по пензию.
Практично, цали роботни вик Емил Гудак робел у комерциялних службох польопривредних орґанизацийох и комбинатох у Руским Керестуре и у кулскей општини и мал вельки угляд у дїловних кругох, а окреме медзи комерциялистами у аґраре Войводини, алє и Горватскей, Словениї и Босни и Герцеґовини. Бул познати як строги руководитель и тварди прегваряч, алє и як коректни окончователь комерциялних догваркох. Под час роботи у АИК „Штредня Бачка” 14 роки бул домашнї на наступох комбинату на Новосадским польопривредним сайме и на Велесайме у Заґребу.
Попри спомнутей роботи, од младосци бул и з нашу култури и кед тедишня валалска манифестация „Червена ружа”, хторей Емил Гудак бул и єден зоз сновательох, 1968. року преросла до Фестивалу култури Руснацох и прешла до рамикох Дому култури, вельку потримовку Фестивал достал, и познєйше доставал праве и од ПК „Перши май”.
Емил Гудак бул скоро 30 роки єден з ношацих финансийних слупох Фестивалу „Червена ружа”, а прейґ 40 роки на даяки способ анґажовани у Доме култури, лєбо „Ружи”. Перше 13 роки бул член Управного одбору, а вец 4 роки и його предсидатель. У периодзе од 1971. по 1990. рок на тринац заводи бул и член Предсидательства, односно Вивершного одбору Фестивалу, а окреме бул анґажовани у тедишнєй Комисиї за финансиї „Червеней ружи”, хторей од 1976. року бул и длугорочни предсидатель. Його активне анґажованє у „Ружи”, насампредз пре здравствени причини, престало аж 2000. року.
Емил бул скоро синоним за пренаходзенє и обезпечованє спонзорох за Фестивал и то нє лєм на локално-реґионалним уровню, алє пре свойо розконарени контакти, познанства и схопносци як комерциялисти – и з теди моцних подприємствох, банкох и осиґуруюцих дружтвох на уровню держави, хтори за „Ружу” давали прилоги, а Руснаци и Керестур тих рокох препознавани и по „Червеней ружи”. Уведол и одредзени пропаґандно-маркетинґшски приступ до обезпечованя спонзорох, так же у тот час скоро 70 одсто средствох за Фестивал обезпечовани на таки способ, а у велькей мири ше то одражовало и на главни и провадзаци квантитативно-квалитативни змисти Фестивалу.
Емил Гудак припада ґенерациї руководительох Фестивалу котра уведла нєшка стаємну праксу приводзеня ансамблох з иножемства на „Ружу”, з чим ше вельо помогло у дзвиганю квалитету, як „Ружи” так и наших ансамблох, а оможлївене и госцованє наших КУД у иножемстве.
Як у Фестивалє, активносц Емила Гудака була значна и за дїялносц керестурского Дому култури, дзе мал вельки угляд, та и по одходу до пензиї, вше кед требало посовитовал младших. Култури и „Ружи” остал вирни до конца и нє прешол анї єден Фестивал на хтори нє пришол як патрач, лєбо даєдна програма, концерт, чи театрална представа у Доме култури и Руским народним театру хтору Емил нє попровадзел, та щиро похвалєл, алє и конструктиувно покритиковал.
Емил Гудак бул и вельки амбасадор Руснацох у тедишнєй Югославиї – нїґда нє керовал повесц же є Руснак и зоз задовольством велїм толковал хто Руснаци, одкаль походза, яки маю обичаї, лєбо виру, так же зме з його одходом страцели нє лєм єдного з найвизначнєйших привреднїкох, алє и углядного Руснака и вельорочного борца за руску културу.
За собу зохабел супругу, двойо дзеци, нєвесту, жеца и штверо унуки. Най му будзе вична памят.