РУСКИ КЕРЕСТУР – Нєшка на 12 годзин у Велькей сали Дому култури Руски Керестур будзе комеморативна схадзка з нагоди вчерайшого нєсподзиваного упокоєня Юлияна Рамача Чаму, а будзе поховани на 14 годзин з каплїчки на керестурским теметове.
Єден з наших найвизначнєйших музичарох, композиторох, аранжерох, дириґентох, музичних фаховцох Юлиян Рамач народзени 21. децембра 1963. року у Руским Керестуре, дзе ше и нєсподзивано упокоєл вноци 24. юния того року. Його позарядови талант за музику препознал Яким Сивч, так же после и музичней основней, початком 80-тих рокох прешлого вику закончел Штредню музичну школу „Исидор Баїч” у Новим Садзе, теорийни напрям и инструменти клавир и фаґот.
Як абсолутни слухиста, цо велька ридкосц, грал на клавиятурох и гарминики, на шицких тамбурових инструментох, на дуйних, нє були му страни анї смиково инструменти и за свойо нєполни 53. роки живота зохабел за собу вельке музичне дїло и фахову роботу, цо шлебодно мож поровнац з дїлом велїканох рускей музики, як цо спомнути Сивч, браца Тимково, Витомир Бодянєц, у дзепоєдним их аж и прероснул.
Почал студирац и на Музичней академиї у Новим Садзе, алє пре вельку анґажованосц у музики, цо почал ище як шредньошколєц, кеди грал фаґот и у Младежским симфонийским оркестру, у рижних оркестрох и ґрупох, Академию нє закончел, алє то вообще нє завадзало же би зохабел тирваци запаметани шлїд у нашей рускей музики.
У Доме култури, як музични сотруднїк почал робиц у новембру 1986. року и того року би ше наполнєли 30 роки як були „звязани” єден з другим, бо, шлєбодно мож повесц – цалосна музична дїялносц Дому култури остатнї децениї була на Чамових плєцох. Руководзел з оркестрами, шпивацкима ґрупами дзецох, младих и старших, соло-шпивачами, писал аранжамани за шпиванки и танци, дириґовал з хором, бул корепетитор…
Як цо ношел музичну роботу Дому култури, так остатнї даскельо децениї бул водзаца особа у музичним живоце Руснацох на тих просторох и сиґурно же вон без нього будзе вельо худобнєйши за його вельки талант, ориґиналносц и вредну роботу. Окреме нашо музични фестивали, насампредз „Червена ружа” и „Ружова заградка”, з хторима вєдно роснул и Юлин – як композитор, аранжер, дириґент, фахови руководитель. Достал и награду Културно-просвитней заєднїци Општини Кула „Зарї култури”, подзекованє з нагоди ювилейного Фестивалу.
Юлиян Рамач Чамо компоновал коло 40 нови руски шпиванки у народним духу, коло 15 у забавним и коло 45 дзецински, найвецей на тексти своєй шестри Меланки и брата Михала, велї подоставали и награди на „Ружи” и „Заградки”. За нїм числени аранжмани, авторска музика за театрални представи, коло 50 сонґи за представи, компоновал и за тераз єдину нашу оперету, сотрудзовал з нашима редакциями радия и ТВ, з кулску музичну школу, дириґовал и з Националним оркестром Руснацох, писал за ньго аранжмани… И шицко цо робел, робел з дзеку, вредно, даваюци цалого себе, нєшпоруюци ше.
Як позарядови фаховец у музики свойо музичне знанє и искуство нєсебично преношел и на младших, так же вишколовал велї ґенерациї музичарох, нє лєм у Керестуре, алє и у КУД-ох по местох дзе жию Руснаци.
Попри тим же бул позарядови музичар, Юлина шицки запаметаю и як барз доброго чловека, котри нїкому нє превредзел и котри за каждого мал сцерпеня, без нервози и дзвиганя гласу, як у роботи з аматерами, так и вообще. Бул чловек доброго, широкого шерца за каждого и будзе барз хибиц нє лєм своєй супруги, двом дзивком, тиж школованим музичарком и жецови, своєй найблїзшей фамелиї, Дому култури, нашей музики, алє и шицким котри го познали.
Най му будзе вична хвала и слава!