МИНХЕН/ДЮРДЬОВ – Вовторок, 28. мая, у своїм дзеведзешатим року, упокоєл ше о. Йоаким Джуджар (1930–2019) у минхенским шпиталю у Нємецекей.
Паноцец Йоаким Джуджар спада до тих священїкох котри свойо поволанє почувствовали дакус познєйше. Народзел ше 18. януара 1930. року у Руским Керестуре, у обисцу Михала и Ксениї народзеней Ґнип. Основну школу закончел у Руским Керестуре. Познєйше ше його родичи преселєли до Дюрдьова и вон вец робел у Новим Садзе,а кед почувствовал же го Исус вола за священїка, шицко охабел и пошол за Исусом. Одходзи до Крижевцох, а познєйше до Заґребу, до Грекокатолїцкей семинариї, и шеда до школскей лавки. У Заґребе и студирал на Богословским факултету.
Шицки пошвецаня приял 1964. року: постриг 6. януара у Заґребе, поддияконат 2. мая тиж у Заґребе, дияконат 29. юния у Руским Керестуре, а священство, вєдно зоз своїм братняком Славомиром Микловшом, 7. юлия у Дюрдьове. За священїка го пошвецел надвладика Гавриїл Букатко, а асистовал владика Йоаким Сеґеди.
Од 10. авґуста 1964. року до 28. юния 1971. року бул управитель парохиї и духовнїк у манастире шестрох Василиянкох у Осиєку. Шестри теди мали ище польо и ґаздовски двор и паноцец Йоаким им вельо помагал у роботох.
Зоз Осєку преходзи до Руского Керестура за капелана и ту службує до 4. новембра 1972. року, кед бул меновани за упавителя парохийох Винковци и Пишкоревци зоз филиялами у Андриєвцох и Андрашевцох. Ище 6. децембра 1971. року бул меновани за члена Священїцкей ради Владичества. У Винковцох нє остал длуго. Дня 26. септембра 1973. року бул меновани за администратора парохиї у Ґосподїнцох. Року 1978. знова бул меновани за управителя парохиї у Осєку и духовнїка у манастире монахиньох Василиянкох, алє то нє було реализоване. Остал и далєй у Ґосподїнцох и у априлу 1981. року одходзи до Нємецкей.
У Нємецкей, од початку, водзи малу парохию у Лудвиґсфелду при Минхену, а понеже бивал при Минхену, цали час робел и у централних владических институцийох – водзел друкарню, робел у редакциї тижньових нових „Християнський голос“, а бул и шеф владиковей канцелариї. Року 1989. Святи апостолски пристол у Риме, на предкладанє владики Платона Корниляка, еґзарха у Нємецкей и зоз согласносцу крижевского владики кир Славомира – одликовал го зоз найвисшу церковну титулу за священїкох – монсиньором прелатом.
Гоч бул далєко од свойого матичного владичества, часто приходзел до Бачки, а помагал и намаганя же би ше зисцели рижни програми, як цо то видаванє „Дзвонох“, а помагал и нашу церковну видавательносц. Так, кед паноцец Роман Миз порушал „Мемориял 250”, як пририхтованє за преславу 250-рочнїци приселєня Руснацох 1995. року, вон уж 1993 року у кнїжки о. Романа Миза „Дар мудросци” зазначени є як дародавец зоз тедишнїма 500 нємецкима марками.
Кед почали виходзиц „Дзвони”, вон их нє лєм примал, алє з часу на час даровал кельо могол, а єдно цале число того християнского часописа и сам финансовал, та теди з нїм направени и ширши интревю.
Окрем духовного поля, вон зазберовал и Руснацох у Минхену и Нємецкей, та зоз др. Силвестером Кухаром основали и Руско-нємецке дружтво котре отримовало и свой руски Кирбай у Минхену и поволовало на ньго наших културних дїячох зоз Бачкей.
Паноцец Йоаким Джуджар будзе поховани у крипти у Дюрдьове, а датум будзе накнадно обявени.