И того року руски кнїжки були виложени на Салону кнїжкох у Новим Садзе. Штварток, 9. марца була промоция найновшей кнїжки по руски, авторки Олени Планчак-Сакач. А мало хибело же би з того нє було нїч. Обвисцени зме же нє можеме достац централну бину, як зме ю скорей доставали. Алє, бина анї нє тельо важна. Вона ма символичну важносц, нє и сущну.
Кед бизме виложели на Салону лєм гевто цо з боку держави вифинансоване у 2016. року, як нам суґероване (читай Покраїна и город Нови Сад), вец бизме указали лєм Руски християнски календар за 2017. и кнїжку „Шитко” О. П. Сакач. За Календар зме достали 300 000 динари, а за „Шитко” 70 000. И за часопис „Шветлосц” зме достали 120 000 од городу Нови Сад. И то шицко за цали рок! Катастрофа!
Предходних рокох було иншак. У 2015. зме достали 2 250 000 динари, а рок пред тим рекордни 3 000 000 динари. З таким пенєжом мож обявиц дзешец наслови, та аж виплациц и нєвельки гонорари автором кнїжкох, дизайнером… Врациц достоїнство писательскей и илустраторскей роботи. Так зме и робели, и як резултат тому, у тей хвильки у Редакциї маме 15-20 наслови руских кнїжкох хтори чекаю обявйованє. Алє, тераз маме други проблем. Покраїнски секретарият за културу, явне информованє и одношеня зоз вирскима заєднїцами, хтори наш главни финансиєр, за намену обявйованя кнїжкох на язикох националних меншинох видвоєл лєм 2 100 000 динари, односно 650 000 динари дзеля шицки меншински заєднїци у Войводини (спрам толкованя службенїци у Секретарияту, лєм тоти пенєжи иду на кнїжки). Цо то вец значи за нас? Чи то значи же Покраїна надалєй ма намиру лєм символично финансовац руску кнїжку? Лєм тельо же би ше нє гуторело же утаргли финансованє? Зоз таким финансованьом нє будзе руского литературного живота. Нє будзе рускей кнїжки, руских писательох. Кед нєт рускей кнїжки и часописа за литературу, нєт руских учебнїкох, кед нєт учебнїкох, нєт школи и школярох, кед нєт школярох, нєт читачох наших новинкох, патрачох и слухачох електронских медийох, а кед нєт хасновательох медийох, нє будзе анї медийох.
Кнїжка у фундаменту културней автономниї. Кед ше тот фундамент розвалї, будинок културней автономиї ше завалї скорей як думаме. Ми то як заєднїца нє шмеме дошлєбодзиц. Так як зме цала заєднїца, пред трицец роками дзвигли глас процив утаргованя єдиней рускей ґимназиї и зачували зме ю, так бизме требали дзвигнуц глас и вибориц ше за право на живот рускей кнїжки.