Шейсц руски институциї, орґанизациї и здруженя гражданох на тогорочним конкурсу Буджетского фонда вєдно достали 2, 6 милиони динари за проєкти у обласци образованя. То вецей як 8,5 одсто з вкупного буджета Конкурсу хтори того року виношел 30 милиони динари. Нє подло за заєднїцу хтора ма менєй як 15 тисячи припаднїкох, з оглядом на тото же на Конкурсу участвовали скоро шицки з вецей як 20 конституованих и припознатих меншинских националних заєднїцох у Републики Сербиї. Успих рускей заєднїци бул би ище векши, кед би нам три проєкти придати на тот конкурс нє були елиминовани пре прозаїчни формални гришки у процедури.
Нєсподзивююце же ше то случело апликантом хтори маю богате искуство з писаньом успишних проєктох – Заводу за културу войводянских Руснацох, хтори у каждим моменту ма голєм 10 чечуци проєкти у рижних фазох реализациї, Новинарскей асоцияциї Руснацох, чийо функционованє скоро виключно базоване на проєктним финансованю и шидскому КПД „Дюра Киш”, єдному з наших найаґилнєйших „малих” дружтвох у остатнїх рокох. Найлєгчейше буц Руснак после вашара, та уперац з пальцом же цо могло поробиц иншак, лєбо требало мерковац баржей.
Кед же за потїху, подобне ше случело и вельким и углядним институцийом и здруженьом других меншинских заєднїцох, хтори у швеце проєктного финансованя и искуснєйши и успишнєйши як ми.
Оголєна правда же сам концепт проєктного финансованя у своєй природи елиминацийного характеру. Причина єдноставна – вироятнє на тим швеце нєт буджет, анї конкурс хтори може сполнїц шицки вимоги апликантох. Значи, перше треба сполнїц предписани формални критериюми, же биш вообще вошол до конкуренциї за буджетски пенєж, хтори достанєш на основи квалитету, односно змисту проєкта. На тей другей ґарадичи, „красота у оку припатрача”, односно конкурсней комисиї хтора преценї сущносц проєкта и спрам того го буджетує. Медзитим, на тей предходней ґарадичи заправо стреже тот диявол зоз наслова – у детальох и дробнїцох. То класична ситуация „кед ше од древа нє видзи лєс”, кед ше правя скоро бизарни гришки за хтори нєт розумного толкованя, окрем поволованя на людски фактор лєбо висшу силу… Тиж так, то ситуация хтора ше нїґда нє случела лєм тому хто нїґда нїч нє робел, одвичательно твердзим.
Писанє проєктох треба же би було тимска робота, а нє соло-акция мотивованого поєдинца. Єст коло того цали теориї хтори ше виучує на семестрох и семестрох рижних менаджментох и орґанизацийних фахох, алє сущносц же вецей очи вецей видза, а вецей руки вецей можу. Як цо у спортскей екипи кажди бавяч ма одредзену позицию и задлуженя, так и у проєктним тиму треба же би бул визионер, роботнїк, фиксер, джампер и финишер (концепт, та и терминолоґия анґлийски – по руски то би були оправяч, помагач хтори ускакує дзе шкрипи и тот цо дава закончуюци „ґланц” на роботу…) як и критизер, односно тот цо глєда гришки и слабосци, же би ше их на час елиминовало з конєчного продукта. Розумлїве же то идеални модел хтори у (нашей) реалносци нєприменлїви, односно же кажде муши знац одробиц вецей тоти улоги одразу, алє их скоро нєможлїве нараз окончовац шицки.