У року котри пред нами, єдна з найзначнєйших рочнїцох нашей церковней и вкупней националней историї напевно 150-рочнїца од народзеня владики Дионизия Нярадия (1874–1940). Шицким познате же вон бул нє лєм перши Руснак-владика зоз шорох бачванско-сримских Руснацох на чолє Крижевскей епархиї, алє и особа котра охабела глїбоки и тирваци шлїд у нашим дружтвеним, културним и просвитним живоце першей половки 20. вику
Як гвари терашнї наш владика кир Георгий Джуджар, „же би представиц розконареносц його дїялносци у церковним и народним живоце нашого народу и Церкви послужи його биоґрафия. А за лєпше розуменє дїялносци владики Дионизия у церковним и народним живоце потребна глїбша фахова анализа историйно-политичних и церковно-народних обставинох часу у котрим вон жил и дїйствовал.”
Владика Дионизий ше народзел 10. октобра 1874. року у Руским Керестуре, и бул зоз нїм вше цесно повязани. Ту закончел основну школу, а до ґимназиї ходзел у Винковцох и Заґребе. Богословски студиї закончел у Заґребе 1898. року, а за священїка є рукоположени 1899. року. Бул префект у Грекокатолїцкей семинариї у Заґребе, а од 1902. року ректор тей семинариї. Року 1914. меновани є за владику и такой почина управяц з Крижевску епархию. Од 1920. року, кед крижевски владика Юлий Дрогобецки пензионовани, Д. Няради постава епископ-ординарий Крижевскей епархиї. Д. Няради автор велїх церковних и вирских кнїжкох и виданьох на руским, українским и горватским язику. Од снованя Руского народного просвитного дружтва (1919) уключує ше активно до його дїялносци, помагаюци велї акциї и морално и материялно. Од 1922. до 1927. року окончовал длужносц администратора Пряшовскей епархиї, а у рокох 1938–1939. окончовал длужносц администратора Мукачевскей епархиї у Карпатскей України. У Крижевскей епархиї, поготов за Руснацох и Українцох, а тиж так и як администратор Пряшовскей епархиї и єдней часци Мукачевскей епархиї у Карпатскей України, вон вельки духовни вожд котри ше источашнє анґажує и на културно-просвитним и националним полю живота вирних у своєй епархиї. Умар 14. априла 1940. року у Мрзлим Полю (Горватска), а поховани є у Катедралним храме св. о. Миколая у Руским Керестуре.
Так би у найкратшим випатрала биоґрафия владики Дионизия, а тото цо менєй познате вязане за його живот и дїялносц, остатнїх рокох предмет озбильних наукових анализох и виглєдованьох, ґу котрим спада и найновше на тему владикового одношеня зоз львовским митрополитом Андрейом Шептицким (1865–1944). Резултати такого виглєдованя, под назву „AMICUS MEUS OPTIMUS. Преписка епископа Дионизия Нярадия з митрополитом Андрейом Шептицким (1902–1938)”, презентовани (фраґментарно) у найновшим чишлє часопису „Шветлосц”, док би цала робота мала висц у форми кнїжки накадзи ше за тото створя финансийни условия.
Автор того обсяжного епистоларного материялу о. др Юстин Бойко з Львова (Україна), и вон у своїм уводним слове за часопис „Шветлосц”, медзи иншим, гвари и тото:
„На початку 2021. року, анализуюци нукашньо-церковни дискусиї коло статусу Мукачевскей епархиї, мнє як виглєдовача зацикавело питанє взаємних одношеньох медзи мукачевскима владиками и митрополитом Андрейом Шептицким. Гоч яки диялоґ длужен буц збудовани на солидних наукових фундаментох и дискусийох, у котрих найважнєйшу улогу одбави питанє историйних жридлох.
З тим цильом я специялно почал робиц у Централним державним историйним архиве України у Львове (ЦДИАУЛ), у фондох у котрих єст специялни фонд № 358 пошвецени лєм митрополитови Андрейови Шептицкому. Медзи рижнима материялами котри вон ма, мнє ше удало пренайсц преписку з митрополитом таких мукачевских епископох як Петра Гебея, Олександра Стойки, Павла Ґойдича, Антала Папа, а тиж и Дионизия Нярадия, котри кратко бул апостолски администратор єдней часци Мукачевскей епархиї и котрого у народзе наволую „Владика Карпатскей України”.
Шицка кореспонденция, котра зачувана до наших дньох, зачувана у рукописней вариянти. Кед же нє рахуєме и тот факт же нє кажди епископ владал з калиґрафичним рукописом, вец мож себе задумац почежкосци з котрима сом ше стретал под час роботи. Алє палеоґрафични студиї, котри сом здобул под час студийох у Патристичним институту „Авґустиниянум” у Риме барз ми ту помогли. На тот способ я вичитал шицку иснуюцу у ЦДИАУЛ преписку мукачевских епископох з митрополитом Андрейом Шептицким и опубликовал ю на персоналним интернет боку. (…)
Робяци у таким зложеним чаше за Україну над преписку владики Дионизия Нярадия з митрополитом Андрейом Шептицким, я ше ище раз прешвечел яки вельки особи були тоти людзе котри прежили два Шветово войни, алє остали вирни Богу, Церкви и народу до конца. Прешвечени сом, вони ше уж припатраю на твар Божу, а нам оставаю водителє у живоце и заступнїки у нєбе”, гварел на концу о. др Юстин Бойко.