Дакус сом забул яке то красне кед придзе яр. Кед видзеш вонка пред вечаром, а шицко коло тебе пахнє на живот, Слунко ещи нє зашло, лєм ше праве тельо спущело же би створело гевтот ефект „златней годзинки”. Природа ше будзи, рошнє живот у нєй и тельо го єст же шицки фарби аж блїщаци, можеце почувствовац живот кед лєгнєце на траву, лєбо кед дорушуєце лїсце, ту є вшадзи коло вас, видзице го, пахаце, чувствуєце, чуєце, зоз каждим чулом можеце почувствовац живот коло себе.
Нєєєєє, нє препил сом ше знова, анї ше нє дроґирам, анї сом нє змоцнєл дозу антидепресива. Тиж так сом ше анї нє залюбел, анї сом нє достал седмицу на лоту, нїч од того цо би на штучни и моментални способ пременєло биохемию и виволало еуфорию, нїч од того ше нє случело. Алє вец цо, поставя ше лоґичне питанє, цо ше то пременєло кед сом постал так „одвратно” позитивни?
Пременєло ше то же сом конєчно станул на хвост депресиї. Кому то бриґа, га? Гат, мнє, за початок и, ясне ми же дакому хто нє мал чежку депресию нє найяснєйше цо ше я ту цешим и радуєм и чом пишем о тим, алє хто бул у тим стану и победзел, верим же бааарз добре зна о чим пишем и яка то радосц кед ше ствари враца до нормали.
Е тераз, дакус жалосне у тей цалей приповедки тото же ше дакеди муши случиц даяка озбильна хорота, траума, покалїченє же би нас таргло и врацело на „фабрични намесцаня”. Хто цалком здрави у глави, ма моцни фундамент, таке вироятно шицко тото лєгчейше преґура, алє кед вам фундамент дзирави, да нє повем слаби характер як я, вец трешенє жеми може направиц озбильну чкоду и руциц вас до депресиї. Парадоксално, праве тота чкода на концу и найвекши хасен, бо вас наженє же бисце розчисцели шмеце, пооправяли фундамент и вибудовали живот на здравих основох.
И тераз, нароком тераз, нє сцем писац о методох, системох, трикох, способох, цо робиц и як робиц же би ше стануло на хвост депресиї. Знам як мнє було и як ми ишло на живци кед ми дахто тупел цо и як мам робиц. Алє , єдноставно, то нє идзе так… кобояґи ти ми повеш, я поробим и, югуууу, здрави сом. Кажде ма свой способ, систему, даяки клик хтори поруша други клик, вец треци и так шором док ше ствари нє поскладаю ознова. Єдина наисце важна ствар у тим шицким то же бисце нє одустали скорей як придзе тот перши клик, же бисце го нє престали глєдац. И гоч яке то дакому глупе лєбо шмишне випатра тото цо робице же бисце виздравели, док ґод нє загрожуєце себе лєбо других, кед вам хаснує – предлужце робиц. То ваша борба за вашо здравє и маце ше право бориц як найлєпше знаце и можеце, и нє одуставайце. Верце ми же на концу вредзи.
Становиска висловени у тим тексту виключно авторово и нє вше одражую ушорйовацку политику новинох „Руске слово”.