Пред нами 33. Фестивал новей рускей шпиванки хтори ше отрима на нєдзелю, 5. марца, у Сербским народним театре. Фестивал ше пририхтує уж даскельо мешаци, вредна екипа Рускей редакциї Радия Нового Саду през конкурсну процедуру вибрала 15 нови композициї хтори збогаца нашу музичну скарбнїцу. Каждого року тот Фестивал уключує нови творчи моци на широким планє творчосци, од писаня текстох, нотного запису, та по интерпретацию.
Кажда чесц орґанизатором хтори Фестивал орґанизовали на таким репрезентативним месце як цо то СНТ у Новим Садзе, хтори од простору по технїку ма шицки условия же би таки вельки уложени труд бул реализовани на високим, як уметнїцким, так и технїчним уровню. Руснаци у тим городзе жию вецей як 200 роки и за тот длугоки час зачували свой идентитет, збудовали ту свою церкву и важни институциї за руску заєднїцу, та су видлївши у ширшим штредку. Указац ше у окруженю у хторим жиєме, требал би буц императив шицким нашим културним дїячом, бо лєм на таки способ ше будзе за нас знац и розликовац нас од других зродних народох.
У нашей найвекшей рускей Школи „Петро Кузмяк” у Руским Керестуре прешлого тижня, а з нагоди Дня мацеринского язика, отримани Квиз з руского язика за домашнїх школярох и школярох зоз Коцура и Дюрдьова. Була то красна нагода подружиц ше, представиц школяром Ґимназию, як и туристични напрям и школованє у руским штредку. Квиз популарна форма преверйованя знаня през котру ше на швидки способ може вельо того научиц, а на пестованю чистоти руского язика будзе требац вельо робиц, бо уплїви през медиї вельки и очиглядни, а мацерински язик можеме зачувац лєм ми, Руснаци, то наша одвичательносц.
Прешлого тижня, на дзень кед ше пред 101 роком народзел наш перши академски и найпознатши скулптор Евґений Е. Кочиш, Народна библиотека зоз Кули з интересантну мултимедиялну програму у родним городзе того уметнїка означела тоту рочнїцу, як и 51-рочнїцу од його шмерци. Омаж Кочишови бул плановани и за Националне швето Руснацох, хторе того року отримане у Коцуре, алє ше пре обєктивни причини тото, нажаль, нє реализовало.
Здогадованє на наших предходнїкох то обовязка нас потомкох, бо хто нє памета свою прешлосц, будучносц му нєизвесна. Ище стари Латинє гварели же Historia magistra est – История учителька живота, та би о тей максими требало роздумовац.
ruske.redaktorka@gmail.com