Нє часто ше случовало през остатнї 33 роки тирваня „Ружовей заградки” же ше фахови жири и фестивалска публика так усоглаша коло фаворитох и побиднїкох, як цо було тераз кед два шпиванки подзелєли практично шицки награди. Нє случело ше то прето же ше пременєла публика, авторе лєбо виводзаче, алє ше Фестивал пременєл.
Ниа, кратке здогадованє: ювилейна, 30. „Ружова заградка” отримана початком марца 2020, праве пред вибухнуце ґлобалней епидемиї корони. Була то остатня „Заградка” отримана на „старим месце”, у Студию „М”. Шлїдуюца, 31, пре епидемию, алє и преселєнє радийских редакцийох, отримана у новим будинку РТВ на Мишелуку, у нєзвичайним єшеньским термину и комбинованих условийох, без публики у сали. Була то остатня „Ружова заградка” з епитетом Фестивал новей рускей народней шпиванки.
Влонї, 32. „Ружова заградка” першираз отримана на новей локациї, у Сербским народним театру. Преселєнє фестивалу до такого атрактивного и репрезентативного простору – а чежко же у нас мож пренайсц лєпши, саме по себе була велька подїя за шицких хтори „Ружову заградку” провадза и любя. Було обаваня як ше „приме” у новим амбиєнту хтори нє таки интимни и звучни як Студио „М”, та велїм премкнул єден значни деталь – же є отримана як Фестивал новей рускей шпиванки, без старей одреднїци народней.
Тераз, на 33. Фестивалу достали зме конкретни резултати тей пременки, обачлївши як цо то було на лоньскей премиєри нового, шлєбоднєйшого концепта „Ружовей заградки”. Насампредз, текстописателє, композиторе, аранжере и виводзаче достали ширше польо на хторим можу витвориц свою креативносц и розбавиц ше, аж и експериментовац – розуми ше, з миру.
Най будзе ясне, традицийни приступ и теми нє лєм же добри, алє су и нєобходни за сущносц отримованя и тирваня „Ружовей заградки”. Видно то и звонка фестивалу – велї шпиванки у тим маниру хтори за предходни три децениї вишли з „Ружовей аградки” постали инстант-класики, зажили медзи нашима людзми и дзечнє ше слухаю и шпиваю. Слава Богу, и влонї а и тераз дотали зме красни нови руски шпиванки у народним духу и на шлїду традициї нашлїдзеней зоз старини. Медзитим, указало ше же традицийни приступ и теми, после телїх рокох и стотки нових композицийох, єдноставно загартушел креативносц, та ше репертоар почал обрацац до круга, а шпиванки здабац єдна на другу. Єдноставно, цо ше мало повесц о фитюлох и пасових сукньох, гольтох и гонох, чилашох и палєночки, уж поведзене.
Судзаци по аплаузох з хторима публика реаґовала на тогорочни побиднїцки композициї, „Твой ошмих” и „Любов виберам”, тото отверанє фестивалскей златней клїтки подєднак щиро привитане и опрез бини, и поза нєй, и на сцени. Спомнути композициї вироятнє ше нє буду шпивац на свадзбох и поручовац при гудацох, алє ше сиґурно високо позиционую на плей-лїстинох руского еверґрину.