Вше дзешка у самим верху кед слово о школованю, Саня Белькаш, дзивоцке Хромиш, нє вельо роздумовала о будучносци кед ше уписовала на студиї. Нєшка змахнє з руку, нашмеє ше и гвари же ше шицко у живоце понамесцало праве так як треба.
Док була мала, Саня була вертке биловласе дзивче з Коцура, з вельким ошмихом на твари и патрацима очми. У бависку на Млїнскей перша у бависку, у дньовнїку сами петици, а нє так же над кнїжку днями шедзела. Вшадзи постарчела, добре ше учела, та ше злєгка познєйше уписала и до Стреднєй медицинскей школи у Новим Садзе. И там була вуковец. А вец роздумовала кадзи далєй.
‒ Рок сом павзирала и почала сом помагац жецови у тарґовини, а кед ше требало уписац на студиї, пре якуш статю о шлєпому хлапцови хтору сом пречитала, уписала сом ше на Дефектолоґийни факултет у Беоґрадзе, (нєшка то Факултет за специялну едукацию и регабилитацию), на напрям за тифлолоґа. Була сом друга на лїстини и Беоґрад ше ми такой попачел – гвари
Саня, хтора була студент ґенерациї, дипломовала, а вец познєйше и мастеровала, алє роботу у своїм фаху нє могла найсц.
У єдней державней оптики нє могло достац роботу, а вязи нє мала. На дзешатки писма порозпосилала, волала и своїх професорох хтори єй под час студийох обецовали помоц, алє до конца и тота помоц виостала.
‒ Ище сом анї нє дипломовала, а ознова сом ше нашла у тарґовини. Робела сом и у кафичу, ишло ми, потим сом предавала робу. З тоту роботу сом обишла Сербию, упознала велїх людзох, аж сом до конца постала и тренер. З єдним словом, добре ми ишло, озда пре тоту мою природу и отвореносц ґу людзом. Робела сом дзень а ноц, за леґиньох нє було кеди, алє то нє бул живот ‒ памета Саня.
Ясне єй було же длуго так робиц нє мож, та почала глєдац роботу у своїм фаху. Аж теди видзела же то нє будзе так як задумовала.
‒ Можебуц бим лєгчейше достала роботу з наставнїцким напрямом а, припознавам, двоєла сом ше, бо ме креативна робота з дзецми прицаговала. Паметам, була єдна школа за цемних у Беоґрадзе и єдна школа за слабовидих, алє як тифлолоґови ше ми нє удало достац роботу. Нє прияли ме, гоч ми обецали, директор ше пременєл, а я одбита прето же мам диябетес.
Шицко лєгчейше кед ше з даским подзелї
Саня з диябетесом жиє од свойого єденастого року. Нє думала же то такой таки гендикеп, бо шицко цо єй стало на драги, якошик превозишла. Нє таєла же з тим жиє, аж анї леґиньови хторого упознала, а вон за то нє дзбал, пачела ше му.
‒ Драґан до мойого живота вошол цалком случайно, закончел Войно-технїчну академию и бул, так повесц, мой Официр з ружу ‒ приповеда Саня о супругови хтори мастер економиї, заняти у Министерстве Републики Сербиї. Кед ми конєчно понукли роботу у фаху, алє у Новим Садзе, нє могла сом пристац. Драґан з Беоґраду нє може пойсц жиц индзей. На концу сом почала робиц на Клинїки Драґиша Мишович як медицинска шестра, перше на педиятриї, а вец вшадзи дзе требало.
Компликациї зоз здравйом
‒ Робота була чежка. По зменох. Єдного дня видзим же ми нога спухнута. Спочатку нє думам же то дацо озбильне, а вец, кед то нє преходзело, нєт того дохтора при хторому сом нє була. Два мешаци нє знали цо ми, док ме под свойо нє вжал єден дохтор хтори ми застарано гварел ми же ми ше талпа розпада, же мам ґанрену хрупки и же ше такой мушим оперовац. Мнє одлєгчало, гоч нє знам як то звучи док о тим приповедам, алє я конєчно знала же цо ми. Драґан и я уж теди вєдно жили – гвари Саня.
Два мешаци Белькашова була у шпиталю, а потим мешацами на караґульох. Кед могла ходзиц без нїх, з Драґаном ше побрали. Нє бул то конєц трапезом, бо єй так часто падал цукер же Саня почала падац на улїци, нє раз и нє два раз. У хитней ю шицки познаю.
О єден час Саня ше окрипела и врацела на Клинїку. Роки преходзели, а вона вше частейше роздумовала о потомстве. Нє ишло по плану. Раз кед ишла на препатрунок покруткох, поряднє пред тим одходзела и на тест ґравидносци, и нє могла себе вериц – тести були позитивни, а радосц нїґда векша. Лєм ше дохторе тому нє радовали. Зашедал конзилиюм од 30 лїкарох хтори єдногласно одлучел же за Саню нє препоручлїве же би народзела дзецко. Вона остала упарта.
‒ Подписала сом же приставам народзиц дзецко на власну одвичательносц. И лєдво сом нашла дохтора хтори ме провадзел по 40 днї од датума кед сом ше мала породзиц. Народзела ше Яня. Моя мац Менда ше спаковала и пришла. Пол рока була у нас, помагала ми и док ме єст я то нє забудзем – щира наша собешеднїца.
Конєчно на своїм
Живот ше врацел до истих коляйох и Саня ше враца на роботу. Поправдзе гвари же уж теди пожадала робиц инше, тото за цо є виучена, алє як занята на Клинїки, на гоч хтори конкурс тифлолоґа нє може пойсц.
‒ Нєодлуга оставам трудна и зоз сином. Народзел ше Милян, но аж после нього ше ми нє врацало на Клинїку. Моя добра пайташка Вера ми совитує най пробуєм задуркац до „Сани оптики”, и я ше теди упарла. Презнавам ше як и дзе ше цо роби, робим задармо теди кед можем попри роботи, а през викенди ше учим тото цо сом на студийох нє мала як цо робота зоз сочивами. Берем лїстину оптикох и понукам роботу тифлолоґа. Волаю ме, и я одходзим робиц до Окулусу. Офтамолоґове ме научели робиц препатрунки и я и тото кончим. Робим и уживам у роботи з добру екипу людзох хтори там заняти. Доставам и лєпши понукнуца оптикох, даваю ми векшу плацу, и нє так же патрим лєм на динар. Тераз кед ми дзеци подросли, и кед сом пребродзела ище дзепоєдни хороти у медзичаше, чувствуєм ше добре, и сцем препровадзиц цо вецей часу з найблїзшима – гвари Саня.
Белькашова остатнї шейсц роки роби у оптики Оптиплаза. То фирма хтора ше з рока на рок вше баржей розвива, ознова є з добрима людзми у нєй.
‒ Щиро, я барз любим тото цо робим. Нє патрим хто опрезо мнє шедзи док го препатрам, а случує ше же придзе даєдна позната шпивачка або ґлумец. Я наисце цала у роботи, та аж кед уношим податки, кед ше питам за мено и презвиско, вше ше пребачуєм. Шмею ше тоти мойо з фирми, познаю ме, а я щиро, и далєй робим по своїм – гвари на концу Саня Белькаш.
Нашо викенди
‒ Яня уж у другей класи стреднєй школи у Природно-математичней ґимназиї, а Милян ище у основней школи. Добре ше уча, добри су. Кед придзе викенд, пошедаме до авта и гайд даґдзе. Я нє таїм, док робим, робим, кед придзе собота, я ше сцем одпочинуц. Любиме путовац, видзиц дацо, поуживац. Случело ше даскельо раз же дзецом у школи поведзене же пойду на екскурзию, а мой Милян щири, вше гуторел же их мама на тоту екскурзию уж одведла – гвари на концу Саня Белькаш.
Ошмих шицко гутори
Нє раз себе подумам же як ше то шицко послучовало и поскладало у моїм живоце, же гоч сом 15 роки робела як медицинска шестра, було то кед сом була крегка зоз здравйом, и як ше велї трудзели помогнуц ми.
Найвекшу потримовку сом мала од найблїзших, од моїх, од родичох, од шестри, од Драґана, алє и приятельох хтори ми часто подкладали свой хрибет. Цо най повем, подзековна сом им на тим, пре нїх мам тот ошмих на твари – гвари Саня Белькаш.
