Початком октобра вишол зоз друку роман младого керестурского автора Себастияна Нярадия, з назву „Инисур – рика княза”, у виданю НВУ Руске слово, а у едициї Жридла, перша кнїжка. Себастиян за МАК, дакус и през франту, приповеда о тим своїм першим роману, нєзвичайного жанру.
Верим же кажде хто це позна и хто провадзел твою потерашню творчосц, обчековал даяки гумористични змист романа, а достали зме цалком иншаки жанр, и то аж – епску фантастику. Як ци пришла идея же би твой перши роман бул праве того жанру?
Себастиян Няради: Думам же бим нїґда нє почал писац кед би ше ми редакторка нє питала чи мам даяки текст за МАК, прозу. Праве теди сом нє мал, алє, реку, склєпем дацо, та так и почало… Мал я таке дацо у глави заплановане, алє сом нє думал же з єдного текстa настанє роман. Алє, раз кед почнєш писац и складац приповедку, чежко мож престац, поготов кед испитни рок. Якош, лєпше дуркац по тастатури, як обрацац допити боки. Нє знам же би дахто уж писал таке дацо по руски, а най обявене, алє верим же будзе, бо кед дахто пречита тот мой роман, похопи же горше од того нє може буц.
Приповедка твойого романа ма наисце богату мрию и детальни описи, и прето лєгко мож задумац и провадзиц дїю. Чи то лєм продукт твоєй мриї, чи ши пред тим дацо и виглєдовал же биш так детально могол виприповедац тоту приповедку?
СН: Шицко мрия, нє робел сом нїяки виглєдованя. Кус попречитуєш кнїжки того жанру, кус вежнєш Геминґвея и похопиш як вон богато зна описовац. Я ше, наприклад, „розруцуєм” з епитетами, бо з нїма найлєгчейше дацо описац, док други стилски фиґури хаснуєм менєй, цо нє значи же вони и менєй значни. Патрим будовац свой стил. Читал сом Толкина, алє вон пише у трецей особи („The Lord of the Rings”). И, думам же лєгчейше писац новши жанри, бо, наприклад, спаднє ноц у моєй кнїжки, а будала Азби нє ма запалєну факлю и такой цма у кнїжки. Нєт Тесли най розцага шнури до колїбох, нє мож запалїц грушочку. Прето треба досц мерковац, врациц ше кус до прешлосци, и пробовац ришиц таки дробнїци, та прето муша вше буц блїзко даяки каменя, и лєм кресац.
Мена твоїх подобох, у ствари, мена твоїх пайташох, членох твоєй фамелиї… лєм ши ше дакус бавел зоз словами. Чи вец и характери тих подобох будовани на основи особох по хторих ши им дал мено?
СН: Так, так, пробовал сом видзиц як випадню мена кед ше их пообраца, и досц интересантно звуча. Хто позна моїх товаришох, верим же ше зложи же характери исти як и у кнїжки.
Як вони реаґовали кед пречитали кнїжку? Чи ши уж чул даяки коментари и од других читачох?
СН: Ридко хто з мойого дружтва чита, так же од нїх нє учуєм упечатки. Но, єдно дзивче затераз пречитало, и єй леґинь, та су задовольни. Єдна зоз „ШВЕКРОХ” (я ю лєм так волам, алє ме єй дзивка нє сце :)) ми гварела же ше єй пачи роман, гоч є за младих, и же го часом пречитала. Була и критика же початок добре розробени, а конєц кус слабше, алє я ше нє секирам, єст голєм єдна часц хтора ше дакому пачи. Себе сом гварел же кед ше найдзе єдна, лєм єдна будала хтора похвалї мой роман, почнєм писац други, акурат нашли ше даскельо будали, та мушим ламац пальци на тастатури.
Чи тот роман наменєни лєм младим и як длуго вон наставал?
СН: Тот роман наменєни тим цо им допито у живоце, а сцу же би им було ище допитше. Роман наставал длуго, коло три-штири роки, а потим сом пар роки чекал най го видрукую. Порученє младим же най сцекаю од того романа як дябол од крижа… Порученє, у тим же ше треба бориц за тото цо любице и до чого верице!
На рамикох твоєй кнїжки єден специфични малюнок хтори намальовал Янко Бики. Чи тота слика настала праве за тот роман?
СН: Так, Янко Бики ми мальовал слику за рамик, лєм пре мою кнїжку, прето му дзекуєм, бо ридко хто ма такого шовґра! Верим же ше му будзе пачиц же го споминам, бо, як вон гвари, годзен ше з тим МАК-ом „педе**сац” по валалє.
Дїя твойого романа одвива ше, насампредз, у Словацкей. Праве там ши „сцекнул” робиц накадзи „Инисур” вишол з друку. Кеди вец можеме обчековац даяку промоцию на хторей будзеш и ти?
СН: Перша промоция зо мну будзе у Братислави, при шанку, док позберам Керестурцох хторим мам дац кнїжку. Ище є нє заказана, алє будзе пошвидко. Два прикладнїки останю у Словацкей, уж даскельо у Польскей, єдна у Нємецкей, а на други континенти ище нє сцигли, а анї нє сцигню.
Скорей ши споминал же уж маш идею и за други роман. Чи вон, можебуц, уж и настава и цо можеме обчековац, предлуженє „Инисура”, чи дацо цалком иншаке?
СН: Идею мам и за треци роман, лєм нїяк най почнєм. Плануєм же би треца часц вишла у САК-у. (Старосц Активносц Креативносц). Друга часц уж запланована у глави, лєм треба же бим розвязал „клубко”, а воно вец саме пойдзе. Мам ище єдно жаданє, а то – написац войнови роман з назву ,,Байбер хтори бритвел фашизем”, на здогадованє на нашого байбера Кренїцкия.
Фото: В. Вуячич