Нє знам чи ше ище дахто памета акцию „Новинаре нє клєча” хтора од децембра 2015. по фебруар 2016. року отримована у векших городох по Сербиї. То була реакция и протест тих цо робя у медийох и гражданох хтори спричинєла нєприкладна и увредзуюца „франта” тедишнього министра охрани Братислава Ґашича хтори єдней новинарки дакедишньей Б92 гварел же „люби новинарки хтори лєгко клєкню.” Министер пофрантовал, понеже дотична колеґиня клєкла з микрофоном же би нє „уходзела до кадру” знїмательом хтори тиж од министра брали вияву.
Ґашичова „франта”, указало ше, у медийним фаху похопена нє лєм як увредзованє єдней колеґинї, алє цалей професиї. Порушана протестна акция „Новинаре нє клєча”, з намиру же би министер пре свойо нєприкладни слова одступел з функциї. И тедишнї предсидатель Влади Сербиї Александар Вучич думал так, та министер и формално зменєни у фебруару 2016. Новинарски здруженя и гражданска явносц наздавали ше же ше им удало єдного нєодвичательного ношителя явней функциї послац до скорейчасовей политичней пензиї.
О два и пол рока, Братислав Ґашич находзи ше на чолє найважнєйшей безпечносней институциї у жеми – Безпечносно-информативней аґенциї (БИА), РТВ Б92 вола ше иншак, а кампаня „Новинаре нє клєча” остала лєм фуснота у морю информацийох хторе каждодньово заплюскує медийну сцену. Прето анї нє чудне же ше забуло же лєм пред два и пол роками бул якишик новинарски протест.
Медзитим, уж теди, та по нєшка було ясне же метафора „Новинаре нє клєча” у ствари крик до помоци за ратунок професиї хтора ше уж роками „таблоидизує”, завалює и знєважує. Глас критики, виглєдовацкого и аналитичного новинарства, обєктивного и професийного розпатраня нашей реалносци, скоро же нє може дойсц до гражданства и публики. Мейнстрим медиї, хтори найбаржей уплївую на явне думанє, скоро цалком заварти за критику и иншаке думанє.
З другого боку, тоти цо думаю иншак, и сами поставаю тема и мета „блатоидох”, алє и ношительох явних и политичних функцийох, а медиї хтори таки становиска преноша, оставаю без оглашкох, пенєжу з локалних и державних медийних конкурсох, на вдереню инспекцийох.
А найвекше число новинарох, без огляду „на хторим су боку”, робя за мали плаци и на рубцу еґзистенциї.
Прето, док провадзим протести новинарох у БиГ пре физични напад на колеґу Владимира Ковачевича з БН телевизиї, похопюєм же физичне насилство лєм пошлїдок систематичного насилства над професию, же би новинарство постало пропаґанда. У БиГ, политично вельо зложеншим дружтве як цо нашо, видзим векшу новинарску солидарносц и векшу моц професиї як у нас. Алє, то мира нашей реалносци. Читац медзи шориками. Кед же ище єст цо пречитац.
Становиска висловени у тим тексту виключно авторово и нє вше одражую ушорйовацку политику новинох „Руске слово”.