Дало би ше ту койцо погуториц актуалне, нє лєм ламентирац. А знам, верим же нє будзе анї кеди, анї дзе ше правиц мудри пост фестум. Як цо ше то през праксу звичайно указовало. Клишеи вецей нє бавя. Постої лєм тераз. И постої, цо вше очигляднєйше, паралелна стварносц, як поведзме салонска простория споза дзверох моєй хижи у обисцу предкох дзе сквотирам, на хтору ФБ публика так люби „одлїпйовац”. Сама божа „сталкеровштина”. Як и паралелна дїйсносц у хторей ше будзи „ґазда” и його свита, цо за ганьбу нє зна. Вилїзало ше; сити гладному нє вери. Прирва цо пригадує пременки епохалних зрозмирох. Гей, дотля дошло.
Нє знам уж цо вецей людзох радзиц, кед ме єднаю най им шкулїм до гороскопу. Обскурне, алє нєже. Як пренєсц ґлобалне до индивидуалного симулакруму. Сфинґа стреже, як чувар часу, и бере свойо жертви.
Поведзме же сом сам зоз собу на мире и же дзелїм тоту свою перспективу зоз узшим кругом „коло огня”. Цешиме ше, по принципе – сцерпени, виратовани. Дас по Крачун, гайд – най виволам голєм дацо.
На розуме ми остатнї (политични) герой з тих просторох – гаризматични и покус призабути Анте Маркович и його пророцки слова о худобстве, менталней биди и европскей глїбокей перифериї. Фаховец котри задзековал на премиєрскей функциї, одбиваюци подписац Милошевичови воєни буджет. У хвильки кед зровнал вонкашнє длуство Югославиї на нулу – жем (котру мож було наволац оцовщина) виходзела з длужнїцкей кризи и уходзела до войни. Старши ше здогадую. Гороскоп теди и тераз подобни; Сатурнов трицецрочни циклус.
Цо би мой цимбора мудро констатовал; нє постоя „теориї завери” – ми ЖИЄМЕ теорию завери. О колективним заложнїцтве и стокголмским синдроме уж було бешеди. Матрикс як осучаснєта лектира кафкиянско орвеловскей парадиґми. Гришки за повторйованє историї нєт анї кеди, анї з чим сплацац. Голи живот у питаню. Нє спозорюєм, лєм „виношим становиско”. Тераз уж и я цинїк.
Модлїм Вас, найозбильнєйше – „пребудзце ше”! Нє поумерайце од глупосци.