Кед Алексей Сивч, родом з Руского Керестура, уходзел до комерциялних музичних водох, анї себе нє думал же єдного дня будзе шпивац у єдним з найпознатших новосадских бендох. Талант, алє и шмелосц, щесце, як и Алексейова моцна харизма, одведли го под склонїско „Жовтого амрела”.

Пред скоро штирома роками, пайташ му явел же го препоручел за шпивача у професийним новосадским бенду „Жути кишобран”, та такой ютредзень Алексей пошол на розгварку.

– Перше сом нє могол вериц же ми пайташ то гутори, бо сом слухал тот бенд скорей и звучали ми нєстварно яки були добри. На розгварки зме поприповедали цо шпивам, дзе… и чи им мам указац даяки свой знїмок, а я го, на щесце, мал. Кед ми познєйше явели же сом постал їх член, то за мнє було барз вельке. У тей роботи велї фактори уплївую на успишносц, та ми предложели же можем, а нє мушим, пременїц фризуру, стайлинґ, ушориц зуби… Без проблему сом пристал, бо сом то и скорей сцел поробиц – приповеда Алексей и додава же єден з главних факторох же го вжали до того бенду була праве його харизма.

– Знам хто бул зо мну у конкуренциї, було и вельо лєпших шпивачох, искуснєйших и стабилнєйших. Я теди бул ище шапутрак. Можебуц були лєпши одо мнє, алє були древени, а я нє, та тоти цо одлучовали видзели же сом за тото цо им треба – здогадує ше Алексей.

КЕД ШЕ НАЙДУ ДВА ЕНЕРҐИЇ… НАСТАНЄ БЕНД

Свою музичну кариєру почал будовац пред скоро дзешец роками у теди популарней керестурскей „ґайби”, дзе ше сходзели млади. Там, ище як леґиньчок, почал грац вєдно зоз Кристияном Нярадийом, а познєйше ше ґу нїм придружела и Алексейова шестра Николая, та так постал и познати „Пицикато бенд”. 

– То було случайно. Кристи грал на клавиятури у „ґайби” дзе зме ше зберали, а я вец почал шпивац. Нашли ше два енерґиї, та нам добре рушело. Постало буц уж озбильнєйше кед зме почали грац на свадзбох и индзей. Кед бим нє почал зоз „Пицикатом”, почал бим вироятнє зоз даским другим, бо сом мал тото цошка у себе, алє би вироятнє вец моя драга була иншака як тераз. Потим сом бул член и ґрупи „Синестезия”, з хторей сом и прешол до терашнього бенду. У шицких професийох мушиш „преорац” койчого же биш єдного дня могол мац лєпше и буц на мире – визначує вон.

Алексей толкує же кед почал грац зоз составом „Жути кишобран”, похопел як то паньски грац у єдним професийним бенду.

– Мушим припознац же сом ше дакус розмазал кед сом вошол до того бенду. Ту сом наисце лєм шпивач. Граєме по новосадских клубох, на свадзбох и других вешельох, и маме широки репертоар. Шпивам шицко. Було даєдни писнї хтори ше ми нє пачело шпивац, алє то, єдноставно, моя робота. Кед видзим людзох же ше на тоти писнї вешеля, вец пойдзе. Углавним граєме у Новим Садзе, цо наисце добре за нас, алє ходзиме дакеди и до других местох – толкує Алексей хтори, як обачую його колеґове, а и други, з роками барз напредовал у шпиваню, а коло дикциї у виводзеню сербских писньох му вельо помогнул шеф бенда.   

– Нє бануєм же сом нє вошол до даяких иншаких музичних кругох, окреме кед тераз патрим яки єст глупосци. Ту сом презадовольни и нє треба ми иншака явносц и популарносц. Наисце сом у єдним културним бенду, нє прежил сом даяки тортури, ножи, пиштолї, як даєдни мойо пайташе… Правда же зме дакеди нєвиспани, нє лєгко шпивац годзинами, буц нашмеяни и приємни людзом. То шицко однїма енерґию. Пре роботу сом ше одрекнул пайташох у Керестуре и самого валалу, а од того же препущуєм велї значни ствари прето же мам свирку, одрекнул сом ше ище на 18 роки. Похопел сом же то мой живот… алє я у тим уживам. Цо ше дотика того же дахто за, а дахто процив же би школовани музичаре робели у бендох за вешеля, розумим обидва боки. То до нашей держави… Кажде хто пойдзе до дакус лєпшого бенду, хто почувствує пенєж, останє у нїм – наглашує Алексей.

ЗАПОЧАЛ И СВОЙ БИЗНИС

Вєдно зоз своїм колеґом музичаром и пайташом, Алексей у Новим Садзе ма и кафич, а вони двоме дакеди у нїм, а и индзей, граю на акустичних вечарох.

– Обидвоме маме свою, най так повем, базу, алє кед маме часу, та граєме и вєдно, за душу, а воламе ше „Дуо братело”. Мам вецей комбинациї, та дакеди шпивам и зоз тим пайташовим бендом „Трећа смена” – додава вон и припознава же у шлєбодним чаше дакеди заграє на гармоники и на клавиятурох, и же нє планує престац компоновац и участвовац на руских фестивалох.

– Того року будзем шпивац на „Ружовей заградки”. Уживам и у тим, и у компонованю, алє сом ше тераз баржей пошвецел роботи, то ми примарне. Часц уметнїцкей души ми ше дакус загашела, алє ше ми прешлого року ознова попалєли лампочки, та моя композиция достала другу награду. Вше кед будзем мац нагоду и часу, вше ше одволам на нашо фестивали – обецує Алексей и додава же циль хтори мал скорей, витворел зоз своїм терашнїм бендом, аж и баржей як цо дакеди задумовал.

– Цошка ище сцем, алє нє знам точно цо, нє можем поскладац коцочки… Вшелїяк, сцем закончиц Академию хтору сом дакус занєдзбал, бо сом свидоми же нє будзем вично мац таки глас, нє будзем вше млади, красни, цо тиж так єден з важних факторох у моєй терашнєй роботи, та мушим думац и о тим – визначел Алексей на концу тей розгварки.

(МАК 2/2018)