Як ше приблїжує Нови рок, почина ме помали, алє сиґурно, лапац гевта евфория шветох. За нас, цо жиєме у Новим Садзе або Беоґрадзе, тота евфория шветох почала ище початком новембра, односно з конца октобра, кед ше ориєнтуєме по шветочних прикрасох вароша.
Алє, заш лєм, нє нашедам так лєгко на психолоґию маси и масовного ошвиценя. Аж ми тоти швицаци украси яґда покус и зменшали задовольство шветох, бо розумим же дочек Нового року тирва пейц-шейсц днї, а нє 60.
Заш лєм, остава надїя же, кед го уж так чекаме, тот нови 2018. будзе, наздавам ше, вельо вельо лєпши, нє лєм од того року, алє и од шицких прешлих. Донайпосле, власц нам каждого року толкує же ше праве того року нїґда лєпше нє жило, у одношеню на гевти предходни. Вец можеме обчековац же шлїдуюци рок будзе рок благостаня, найвекших плацох, нїґда векших пензийох, найвекшого БДП-а…
Ниа, пробуєм ше наздавац же голєм єдного року, голєм дацо потрафя. Нє пре мнє, алє пре тих (кед их вообще єст) котри им веря. Кед же им веря так як им я нє верим – кажди рок би бул рок велького розчарованя до їх обецункох.
Тото цо сом дзекуюци искуству похопел, одкеди тота ґарнитура людзох на власци, то же 2018. рок сиґурно будзе, або предвиберанкови, або виберанкови. Бо, наисце, було би глупе кед би ше народ опущел и, нє дай Боже, забул дзе ше му находза виберацки места. Даєдним то и ридка нагода же би пенкало вжали до рукох и заокружели препоручене число. Шицко здабе на виберанкови маратон, котри ма циль же би за два-три виберанкови циклуси опозициї вецей нє було у локалних и реґионалних скупштинох. Алє анї у националней. Же би тот каменьчок у ципели вецей нїкого нє жулял, а реформи буду исц як подмасцени. Гоч, яка нам опозицийна сцена, нє чудовал бим ше кед би ше тоти з опозициї, котри ше нє злуча зоз влацу, и без виберанкох ше єдноставно самозагашели у медзисобних войнох и нацагованьох за лидерски позициї. Вец нам виберанки анї нє буду потребни.
Най ше врацим на шветочну евфорию. Вона, голєм за мнє, почина од старокалендарского святого Миколая и тирва по штредок януара. Теди, славиме шором швета, и шветовни и церковни, по обидвох календарох. Тото цо пробуєм каждого року, а то бим и вам препоручел, под час вешеля, дарованя и фамелийних сходох нє роздумовац о тих людзох и збуваньох котри ми завадзаю и терхую ме. Най останю вонка, вонка з обисца и цо далєй од шветочного стола. И тоти слова котри сом написал на початку текста охабям за собу и нє будзем о нїх думац и з нїма ше вецей терховац. Радуєм ше тим ридким хвильком шлєбоди од роботних обовязкох и нагоди же бим зоз фамелию дочекал радосни днї Крачуна, утринї у церкви зоз „Рождество твойо“, колядами, кориндяшами, з особами з котрима ше часто нє стретам…
Цо мам вецей роки на животним конту, вше вецей поставам свидоми часу котри лєци и котри ше нїґда нє враци. Прето ше намагам голєм тоти прекрасни днї вихасновац розумно, нашмеяц ше, дац потримовку и добри намири людзом коло себе, бо нам тото хиби. Даровац ше людзом коло себе, важнєйше од гоч котрого дарунка. На концу, то и глїбока символика Рождества. Же бизме були людзе, у тих себичних часох.
Становиска висловени у тим тексту виключно авторово и нє вше одражую ушорйовацку политику новинох „Руске слово”.