Горучава, шедзенє у квартелю на 37 ступнї и досц шлєбодного часу добра причина и нагода поробиц мерзену роботу – препатриц и претресц фийовки, поскладац важни документи до фасциклох, а стари папери поодруцац.
Фийовки велїки, та у каждей єст и шкатули, окрем паперискох и рахункох. У шкатулох дробни пластични бависка зоз чоколадових вайцох, клайбаси и печаци, лїки, стари фотоґрафиї. Праве пре тото, пораєнє фийовкох тирва длужей як би ше могло обчековац. Вше так. Патрим на фотоґрафиї котри настали вяри 1999. року, бебу котра, док було бомбардованє, пришла зоз породзилїща, нашмеяну родзину, шицки би ше зоз новим членом фамелиї висликовац. Велї з нїх уж жию лєм у тей шкатули и на тих фотоґрафийох. Берем други албумчок, ту перши одход на морйо, програми у дзецинскей заградки, починанє до школи, екскурзиї… друга беба, беганє у дубку, шейтанє по центру, дзецинска заградка, школа, морйо, путованє…
У другей шкатули окуляри з диоптрию, стара и подрапана ручна годзинка, фотоґрафиї, здравствена кнїжочка, даскельо обращики – тото цо, окрем здогадованя, остава як шлїд же дахто раз исновал. Смутне, алє источасно и реалне, окреме у чаше кед людзе нєпотребно громадза материялни богатства, авта, хижиски, шмати, же на концу, кед их єдного дня нє будзе, памятка на нїх углавним станє до – єдней шкатули. А єст и тих котрим цали живот прейдзе у єдней шкатули, за котру думаю же є цали їх швет и найвисше досягнуце.
Мойо двойо добри приятелє нє сцу буц у системи и нє сцу жиц у шкатули. За нїх шкатула, зоз котрей за початок сцу висц – квартель, та го предаваю и селя до природи, на рику, дзе цали дзень годни буц коло води и медзи древами. Робя тото цо знаю и любя, гоня бициґли и моторки, любя животинї. Нє приставаю на живот у шкатули, на котри векшина людзох дзечнє и нєроздумуюци пристава, то за нїх нє вибор. И нє живот. Велїм шкатула безпечне место на котре ше скриваю од каждодньового живота и дзе можу розшириц кридла лєм тельо кельо єст места у нєй, других шкатула гартуши и цесна є. Єдни у нєй дзечне шедза, други швидко сцекню. Вшелїяк, кед чловек нє сце же би памятка на ньго єдного дня була лєм єдна шкатула зоз особнима предметами, треба же би жил и дихал шлєбоду и охабел за собу дїла.
Становиска висловени у тим тексту виключно авторово и нє вше одражую ушорйовацку политику новинох „Руске слово”.