Кед ше дзеци порозходзели по швеце, и кед пошла до пензиї, Ганча Голикова нє могла знац як ю живот далєй будзе весц. Знала лєм єдно – же єй нє будзе допито. Активносци у вецей дружтвох ю виполньовали, алє як роки преходзели свойо задовольство пренашла и у волонтеризме, порихтана помогнуц и давац. Так и себе помага, гвари Ганча, приємна, нашмеяна Рускиня зоз Истри.
А приповедка почина у Петровцох з хторих ше давно одселєли, вєдно зоз супругом и сином. Дзивка ше народзела на морю.
– Почали зме у Пули жиц и робиц, дзеци росли, ходзели до школох, учели ше, ми робели. Я ше у погосцительстве такой знашла, спочатку пораєла, алє барз швидко сом достала роботу у єдней погосцительней фирми „Арена турист” у Пули и, там сом робела у управи, так повесц, скоро по пензию. И то бул добри колектив. Складали зме ше як у найлєпшей фамелиї, а кед сом колачи напекла и принєсла, шицки зме раз два були коло стола – приповеда Голикова о красних памяткох на роботу.
ЛОНДОНСКА БАБА
А вец сом достала унука Штефана, а понеже ше моя дзивка Дюрдїца и жец Сладян одселєли до Лондону, и я вше частейше там одходзела. Чувала сом унука, з велїма сом ше сприятелєла, варела нашо єдла, рихтала вечери. Нє раз за нашим столом медзи приятелями моїх найблїзших бул и Италиян, вше одушевени цо сом порихтала. А я вериц нє могла кед сом дознала же трима три ресторани и то нє гоч яки, ша, у єдним з нїх и Мадона єдла. Мадона! Шветово позната шпивачка.
А, Италиян хвалєл мою кухню, и капущанїки, и на тепши рибу, и колачи… Комплименти нє сановал, а я ше цешела.
Мойо ме вше крашнє дочекали кед сом допутовала. Жец нашмеяно гварел же як добре же сом сцигла, та можу такой пойсц на рочни одпочивок. Вон приватнїк, дзивка роби у фирми за нєрухомосци, та нє мали вше часу за шицко, и я то розумим. А я любела робиц, помогнуц… Дома сом зохабяла празне обисце, бо супруг млади умар, а син Драґан, физиотерапеут, пошол жиц до Канади. Роби, путує, жиє свой живот – гвари наша собешеднїца.
Унук Штефан уж одроснул, и кед оцови бул по плєца, и баба з Пули вше ридше паковала куфри до Лондону. Кед ше пред пейцома роками приблїжел єй 70-ти родзени дзень, нє могла анї задумац же ше дзвери нащежар отворя и же будзе мац полне обисце госцох з Лондону. Пришли найблїзши, пришли їх приятелє, пришол и Италиян.
Нє могла вериц.
КЕД ДЗЕКА МОЦНА И СИЛИ ЄСТ
Роками Голикова активна, и кед слово о шпиванки, танцу и кед слово о ґлуми. У Словенским здруженю, раз на єдним наступу, облєкла ше до широких, мацериних сукньох. Най видза, гвари, як ше Рускинї дакеди ношели. Обецала же з того наступу и слики попренаходзи…
У Матици пензионерох и шпиванка и ґлума нє прейду без нєй, а у Мадярским дружтве, з хторим нєт дзе нє путовала на госцованя, и по Горватскей и звонка нєй, Ганча и тиж активна.
Чардаш и наш танєц, гвари нашмеяно, здогадує ю на Петровци, на младосц…
У Риєки раз мешачно Ганча у церкви на служби Божей хтору приходзи служиц о. Йоаким Симунович, а у католїцкей у Пули ше тиж стара у вецей обласцох, аж єй гварели вецей раз же заменює цалу технїчну службу.
ВОЛОНТЕРСКА РОБОТА ЗА МНЄ
Голикова єдна з пейдзешат анґажованих особох, волонтерох, у пулскей подружнїци Синдикатох пензионерох Горватскей хтори роками помагаю людзом без надополнєня. Ганча ма вецей жени о хторих ше стара, або им помага же би мали шицко цо им треба з апатики, з дутяну, або пияцу, алє уж вецей як дзешец роки помага цемней Антониї, з хтору ше оддавна познаю. Окрем основней помоци, прешейтаю ше, побешедую як найлєпши пайташки. А бешеда, нє лєм при Антониї, алє и велїх осамених и безпомоцних, як наймоцнєйши лїк.
Пред даскельома роками наша собешеднїца достала и повелю за найволонтерку. Витална и духовита Ганча ше враца на початки тей роботи и гвари же кед остала сама, нє мала дилему волонтирац, чи нє.
– Комуникативна сом, любим бешедовац и кед почнєм, стануц нє знам – франтує, задовольна же свой час присподобює ґу потребом других и то єй нє проблем.
– Знам же млади людзей нє маю кеди, и то баржей робота за нас старших. То робота за мнє. Роками сом у тим, знам препознац кед настанє даяки здравствени проблем при особох о хторих ше старам або им у дачим помагам, та такой реаґуєм. Знаце, нє шицко лєм у тим же ми дакому помагаме. Помагаю и вони нам. Кед их, поведзме, нащивиме у Доме за старих, наисце су щешлїви же их придземе обисц, а тоту пременку у розположеню видза и заняти у Доме, та нам пренєшу реакциї. Знаже же нам мило. Зробели зме цошка добре, або зме когошик нашмеяли, порозберали.
Нє задармо прешол ище єден дзень.
ПЕТРОВЦИ ОСТАЛИ У ПАМЯТКОХ
Ганча припознава же ше на Истру у младих рокох лєгко було звикнуц, алє думки на валал з хторого пришла, уж под тоти узрети роки, нє дали спац. Єст то тому и штернц роки як пошла до старого краю, до Петровцох, и купела хижу. Най ма дзе буц, най ше ма дзе одпочинуц, так думала…
– Задумовала сом як ми там добре будзе, алє сом призабула же ше и валал и людзе у нїм пременєли. Мнє там барз крашнє кед пойдзем поведзме на „Петровски дзвон”, я уживам у людзох, у наших руских шпиванкох. Я лєм кед подумам яка сом щешлїва кед ми гудаци заграю и зашпиваю „Ганїчко душичко нє скашлї”…
Алє я нє можем по цали дзень шедзиц при пецу, як то звичайно на валалє… Нє можем. Ша я ту у Пули, вше даґдзе дацо кончим – гвари Голикова.
ПРИ КАЖДЕЙ ЄДНАК…
Ганча и нєшка роби так же ма жени, як сама гвари, о хторих ше стара службено, а ма и гевти „нєслужбени”. Гвари же нє може иншак, бо ше позна з людзми, з дохторами, и кед треба дакому помоц, папери нє важни.
– Мала сом даскельо жени з хторима сом робела, а знало то буц и покус симпатичне кед ми ше опитали же при хторей з нїх найдлужей препровадзуєм свой час. Розумела сом цо сцу знац та сом им одвитовала же вше точно патрим на годзинку. А нє було так, бо сом на годзинку скоро нїґда нє патрела алє на тото цо требало, цо сом видзела же треба, тото сом робела.
