Знаце ви, так напамят, цо ше слави 11. новембра? А 21. октобра? Лєбо 15. фебруара? З другого боку, можебуц ище знаце чий дзень бул 4. лєбо 7. юлия, а скоро сиґурно паметаце цо ше славело 29. новембра. Верим же векшина старших, а ту думам и на себе, нє ма сиґурни одвит „на пол ноци” цо зме означели 11. новембра, алє зато кед дахто спомнє 29. новембер, на розум дораз приду блюзґа у дворе, колбаси, шунки, шкварки и подобни деликатеси. А такой приходзи и здогадованє на Дзень Републики, хтори ше славел того дня.
Нє сцем звучац як даяки носталґичар, алє кед слово о тих „старих” датумох, найбаржей ми хиби праве 29. новембер. Други югославянски швета були якош официйни – смотри, злєти, академиї и таки вшелїячини, а 29. бул праве народне швето, скоро та общенародне вешелє. Окрем 1. мая, хтори лєм ми на Балканє швециме зоз роштильом и алкоголом, 29. бул єдине „масовне” швето. Тераз – нїч, ништа, nada, nothing. Нє розумим прецо, алє якош ше ми ище нє удало идентификовац зоз тима новима шветами. За найвекшу часц анї нє знам кеди су, а и тоти за хтори знам кеди, нє знам прецо их славиме. Якош ми то шицко цудзе.
Єдине цо ми приходзи на розум, окрем власней лєнївосци и нєзаинтересованосци, то би могол буц факт же сом ше нє идентификовал зоз новонасталу жему у хторей хвильково жиєм. Яґод кед бим остал заглобени у СФРЮ: дзецинство, нєт бриґи, на морє ше идзе кажди рок… Милина єдна. И нєшка кед идзем до даєдней зоз жемох хтори настали на погоренїску СФР Югославиї, нє чувствуєм же идзем до иножемства, якош ми то шицко исте, окрем же зме, ниа, положели гранїци, дакус пременєли язики и вецей нє славиме исти национални швета. А обичним людзом кед ше питаце, исти бриґи маю, исти трапези, исти проблеми их муча, лєм ниа, кажде ше трапи у своїм дворе.
И нє думайце же сом югоносталґичар хтори нє розуми цо и прецо ше случело, лєм ми теди у гевтей держави було лєпше як ми у актуалней жеми и верим же сом нє єдини. Тиж так, верим же ше зоз терашню жему, медзи иншим, нє мам кеди идентификовац и прилапиц новонастали швета. Оганяй тото, оганяй гевто, уч, розвивай ше, напредуй, роб два роботи, зарабяй, виплацай рахунки,… И кед придзе даяке нєроботне швето, векшина го вихаснує роботно же би ше позакончовали заостали роботи, а нє за славенє и одпочивок.
То нє значи же сом нє лоялни граждан тей жеми, напроцив, плацим порциї, ставам на гимну, припознавам власц. Медзитим, кед власц, гоч хтора є, обчекує же будзем славиц, пишиц ше и радовац новим шветом, перше ми муши обезпечиц основни условия за нормални живот, як цо правна безпечносц, можлївосц напредованя на основи знаня и искуства, адекватне вреднованє роботи,… Лєм теди сом ше годзен идентификовац зоз державу у хторей жиєм, буц опущени, пошвецени и радовац ше новим шветом хтори ми уведла. Док ше тото нє случи, оставам у лимбу и нє мам намиру, а анї часу, виходзиц зоз истого.
Становиска висловени у тим тексту виключно авторово и нє вше одражую ушорйовацку политику новинох „Руске слово”.