БЕОҐРАД – Стреду, 16. децембра, по длугшей хороти, у 88. року живота у Беоґрадзе умар др Янко Сабадош, наш познати наукови и дружтвено-културни роботнїк. Ширша руска явносц релативно мало позна творче дїло того нашого науковца и културного дїяча, а воно нєспорно значне за наш народ и його културу. Мож повесц же скоро цали його творчи опус пошвецени праве проблему нашого националного идентитету, гоч його дружтвена и културна активносц була вельо ширша.
Янко Сабадош народзени 19. юния 1928. року у Руским Керестуре у, за тедишнї условия, маєтнєйшей польопривредней фамилиї. У Керестуре закончел основну школу, до ґимназиї почал ходзиц у Зомборе, дзе закончел перши два класи, а вец предлужел у Новим Садзе, дзе 1948. року матуровал.
Под час аґрарней реформи його фамилиї охабени лєм 5 гольти жеми, бо оценєне же Янков оцец нє землєдїлец, понеже мал совласнїцку учасц у єдней фабрики, котра тиж була национализована. Прето Янко у досц чежких материялних обставинох предлужел здобувац високе образованє на Правним факултету у Беоґрадзе, дзе дипломовал 1957. року. Пре одношенє тедишнїх валалских власцох спрам нього и його фамелиї, роботу мушел глєдац вонка з Керестура, та по кратшей роботи у привреди у Вербаше, прияти є на роботу у Заводзе за явну управу АП Войводини у Новим Садзе.
Предлужує робиц у Ради Союзу синдикатох Сербиї и Югославиї, а потим у Союзней конференциї Социялистичного союзу роботного народу Югославиї (ССРНЮ) на виглєдовацких и аналитичних роботох, одкаль 1989. року пошол до пензиї. Под час роботи предлужел и последипломски студиї и 1974. року на Факултету политичних наукох у Беоґрадзе маґистровал з тему „Вплїв оддвоєного третированя рускей од українскей народносци у СФР Югославиї на єй културни и политични живот”. Под час пририхтованя маґистерскей роботи Янко Сабадош за потреби Институту дружтвених наукох у Беоґрадзе пририхтал и єдну студию з насловом „Русини (Концепция, политика владаюцих кругох у державох у котрих жили, конституованє до єдинственей нациї; вибор литератури, библиоґрафия)”.
Докторску дисертацию, з насловом „Револуцийни и националноошлєбодительни рухи українского народу концом 19. и на початку 20. вику”, на Факултету политичних наукох у Беоґрадзе одбранєл 1990. року. Гоч значни за нашу историйну науку, тоти Сабадошово роботи анї нєшка нє доступни нашей ширшей културней явносци. Заш лєм, теми з тей обласци обявйовал у руских периодичних публикацийох и на наукових конференцийох у Новим Садзе, Беоґрадзе, Києве, Вуковаре и Руским Керестуре.
У рускей културней явносци ше зявел ище як студент 1951. року з приповедку з насловом „Дуня” (з НОБ), обявену у „Руским слове”, потим з приповедку „Врацаю ше нашо” (з рабства), вец 1952. року у часопису „Шветлосц” з рецензию на приповедки Евґения Планчака „Михалова дїдовщина” – „О велїх нєобявених темох прешлосци и єдней обробеней”, потим з драму „Огень в ноци” 1952. року. Уж у першим чишлє спомнутого часопису 1953. року обявює виривок зоз ширшого литературного твору з насловом „Нєщесце Кирила ,Натеґача”, а у истим чишлє и статю з насловом „Даскельо слова о нашей драмскей литератури”.
Обчековало ше же у Янкови Сабадошови достанєме доброго писателя и литературного критичара, алє ше обставини пременєли. У рокох цо шлїдзели перше ше цалком пошвецел студийом, а вец го баржей прицаговала теди мало позната история нашого народу. Крем даскелїх винїмкох, цала його творча активносц пошвецена темом з историї Руснацох и Українцох у дакедишнєй Югославиї.
Под час 1987. и 1988. року у часопису „Нова думка” обявел серию статьох зоз заєднїцким насловом „Русини и Українци Югославиї медзи двома шветовима войнами”, у седем обсяжних предлуженьох. Остатнї його наступ зазначели на медзинародней науковей конференциї з тему „Приселєнє и живот Руснацох у Бачкей, Сриме и Славониї 1745-1995” отриманей у Новим Садзе 27. и 28. септембра 1995. року у рамикох означованя 250-рочнїци живота Руснацох на тих просторох. Його тема була „Дружтвени и културно процеси медзи Русинами у южней Угорскей у другей половки ХХ вику” (Зборнїк роботох „Руснаци-Русини”, Завод за учебнїки и наставни средства Беоґрад и Филозофски факултет, Катедра за руски язик и литературу Нови Сад, 1996).
Попри цалосней културно-науковей дїялносци, др Янко Сабадош мал барз значну учасц и у снованю Союзу Руснацох и Українцох Югославиї и Сербско-українского дружтва у Беоґрадзе.
Датум и место хованя др Янка Сабадоша буду познати познєйше.