Преламна хвилька у живоце Златка Гардия була тота кед го його кум, хтори жиє у Ирскей, поволал щесце пренайсц у тей держави. Гоч одлука нє була лєгка, слова потримовки и охрабреня, алє и вира до лєпшей будучносци, дали му моци же би ше борел.
Животни обставини дакеди нас скруца на драгу по хторей зме нє плановали рушиц. Так и наш собешеднїк, Златко Гарди, на свойо штерацец осем роки, одлучел напущиц свой родзени край и пойсц глєдац лєпши живот у цудзини. Тераз уж давного 2018. року, Златко пошол зоз своїх Петровцох до Белґиї, а як то було и кадзи го драга далєй одведла, виприповедал нам у нашей розгварки.
Прейґ ноци ше предумал
– Кед мой син наполнєл дзеветнац роки, пошол до Белґиї робиц и кед пришол дому на рочни одпочивок, у бешеди ше ми питал чом би и я нє пошол з нїм до Белґиї. Спочатку сом нє сцел анї чуц за тоту идею. Ша, у валалє зме мали свою хижу, та чом би я тераз дакому другому плацел квартелїну? То цудзина, шицко нове, нїкого нє познам – були лєм єдни од думкох хтори ми ше мотали по глави – започина Златко нашу розгварку и предлужує бешеду о тим як ше предумал:
– Тоту ноц сом нє могол спац. Роздумовал сом о розгварки зоз сином и теди сом одлучел же пойдзем пробовац. Кед ше ми нє попачи, мам ше дзе врациц. Ютредзень син наволал ґазду, шицко ше з нїм порадзел, а нєодлуга потим зме рушели на драгу – гварел вон.
У Белґиї Златко робел три мешаци. Гоч на початку бул оптимистични, реалносц була иншака. Условия за роботу нє були таки идеални як ше наздавал. Плаца пожнєла, та ше вше частейше превипитовал чи принєсол праву одлуку. Подумал аж и же ше враци до Петровцох, алє живот за ньго мал други план.
Преламна хвилька у Златковим живоце була тота кед го його кум, хтори жиє у Ирскей, поволал щесце пренайсц у тей держави. Гоч одлука нє була лєгка, слова потримовки и охрабреня, алє и вира до лєпшей будучносци, дали му моци же би ше борел.
– Паметам дзень кед зме син и я шедли на авион до Даблину, а зоз Даблину зме ишли на автобусу до Ватерфорду (Wаterford). Перши два мешаци зме жили у кумових, хтори нам наисце були велька потримовка у перших хвилькох нашого живота у Ирскей. За тот час сом ше намагал найсц роботу и, як би ше поведло, стануц на свойо ноги – приповеда наш собешеднїк.
Гоч дакеди давно анґлийски язик учел у школи, час и нєдостаток пракси приведли до того же тото знанє виблядло. З початку нє було лєгко, нє могол ше цалком згвариц зоз шицкима, алє з часом и зоз каждодньову комуникацию, звладал язик.
Перше роботне место нашому собешеднїкови було у фирми „Келтек” у хторей робел як брусар, алє робел и на других металурґийних позицийох, кед було за тим потреби. Медзитим, кед пришла корона, потреба за векшим числом роботнїкох у фирми ше зменшала. Теди Златко одлучел же поглєда роботу на другим месце и запошлєл ше до месари у хторей роби и нєшка. Як нам гварел, то велька месара хтора ма коло пейцсто занятих роботнїкох, векшина Поляци, Бразилци и Українци, а найменєй єст Ирцох.
Город збуваньох
Город у хторим наш собешеднїк жиє, Ватерфорд, то город збуваньох. Кажди викенд ше отримує рижни збуваня, од кулурних, як концерти, представи, проєкциї филмох, по уживанє у крашнє ушорених дражкох за пешакох хтори поволую на одпочиванє и опущованє у природи.
– Кед мам часу, любим путовац и обиходзиц нови места. Бул сом у брата у Французкей, потим у Велькей Британиї, а прешлого року зоз сином сом бул на Тенерифох. Кажде путованє принєше ми нови памятки и искуства – гварел Гардийов.
Шлєбодни час найволї препровадзовац зоз найблїзшима – сином, дзивку, жецом и унуку. З нїма часто орґанизує вилєти, друженя и заєднїцки полудзенки, прето же му барз значне пестовац фамелиярни вредносци и блїзкосц. Нєдавно Златко постал дїдо, цо му принєсло окремну радосц и нову животну улогу. Похвалєл ше нам же го у маю чека важна преслава, понеже у Петровцох буду кресциц унучку и преславя єй перши родзени дзень.
Гоч водзи виполнєти живот у Ирскей, на концу нашей розгварки Златко нам гварел же би ше єдного дня, заш лєм, любел врациц до свойого валалу, до своїх Петровцох, дзе ма свою хижу и свою заграду. Планує же би у Ирскей остал покля нє достанє пензию, а потим ше враци до Горватскей, дзе го шерцо вше цага.
Кед ше нєобчековано найдзеш медзи своїма
У Ватерфорду, окрем Гардийових, жию ище даскельо руски фамелиї. Нашого собешеднїка приємно нєсподзивало кед дознал же Руснацох єст вельо у Даблину и його околїску, прето же нє обчековал же у Ирскей наидзе на таке вельке число людзох з хторима дзелї исте походзенє. Нєодлуга потим як пришол, упознал ше з дзепоєднима з нїх, а їх присуство помогло му же би ше чувствовал як у своїм родзеним краю.
