У чловековим живоце 40 роки анї кус нє мало. Поготов кед тельо прейдзе од даякей важней подїї у його живоце як супружество лєбо матура, а наисце нєзвичайне дожиц и означиц 40-рочнїцу тирваня єдного товаришства и дружтвованя – од леґиньских дньох та по тераз, кед уж добре начата и шеста децения живота. Таки штири децениї означело дружтво „Атомци” з Руского Керестура.
Барз красне чувство було найсц ше 22. априла у Майсторским доме дзе ше позберала єдна велька фамелия – „Атомци”, осемцме тераз уж дозрети хлопи зоз своїма парами. И на тот завод ориґинални у подробносцох, хлопи у чолє под „образом” з вельких балонох хтори виписую 40, супруґи вєдно за другим столом, зоз окреме видрукованима поволанками поволани їх потомки… Емотивне було кед ше и членство „другей ґенерациї” тиж позберали вєдно, велї уж зоз своїма парами, а двойо и з подростком… и придружели ше ґу своїм родичом подзелїц з нїма тоти радосни хвильки, означиц период и роки кед и вони вєдно росли, и препровадзовали найкрасши дожица на родзених дньох, дочекох, крачунох, олдомашох, перших майох…
Здогадли зме ше накратко як то и кеди шицко почало. Дзевецме керестурски хлапци народзени векшином 1968. року, упознавали ше од школских лавкох, алє ше з часом викристализовало дружтво дзе ше придружели и младши, та их нєшка єст з ґенерацийоход 1967. по 1972. рок.
ПОЗБЕРАЛО ИХ „АТОМСКО СКЛОНИШТЕ”
– Теди у валалє була мода же ше дружтва наволовали по рок ґрупох чию музику найволєли. Ми ше наволали „Атомци” по ґрупи „Атомско склониште” зоз Пули. – почина приповедку „портпарол” дружтва Владо Бодянец Бодьо, а уключую ше и шицки други и толкую же ище як хлапчиска отримовали перше шицки нашо давни обичаї, од санканя вжиме и заруцованя капуркох, облїваня, ходзеня по шпиваню, и давац серенади, потим бавели вєдно на ноцних турнирох, участвовали у валалє на роботних акцийох… знали ше повешелїц и зашпивац и вше дацо шмишне повиводзиц на випровадзаньох до войска…
– Знало ше – дзе приду „Атомци” там нє будзе допито, алє добре розположенє и вше дацо ориґиналне и итересантне. Теди витворени имидж остал по нєшка. Кед ма буц бал, або дацо, питаю ше людзе чи приходзиме. Кед иду „Атомци”, знаю же будзе добре – приповедаю вони…
МИ ДОБРИ, АЛЄ НАМ ЖЕНИ ИЩЕ ЛЄПШИ
Зна буц же кед ше млади попристановяю, и дружтва ше порозходза. Медзитим, „Атомци” остали вєдно. Цо их тримало и затримало телї роки єдногласно гваря꞉
– Щесце зме мали же зме нашли и таки дзивки котри нас нє розбили, озда видзели щире товаришство, а и тото яки зме дурни, та ше и вони з часом присподобели ґу нам – франтую „Атомци” наглас и заключую – Же зме остали вєдно допринєсло и тото же зме остали на штреднїх школох и нє пошли з валалу, та нашо вельке товаришство витримало и любов, и нашо жени.
Як ше пристановяли и сновали свойо фамелиї, приходзели дзеци, алє дружтвованє нє преставало. И далєй вше були вєдно на важних подїйох, родзених дньох, малженских рочнїцох, рижних валалских подїйох чи шветох.
– Нагоди за сходзенє и кед ше швиня опраши, и кед ше мачка окоци, и кед ше котел купи… то лєм причина же бизме ше сходзели и були вєдно. Ниа, уж на ютре Дзуря, та гайд до Еделинского. А ту и нєдзельово кафи, починаю после Михала од новембра та до конца марца, каждей нєдзелї дополадня, хлопи маю кафу вше у другого, круг идзе, а ми рихтаме закуску – надополнюю ше жени.
– Патрели зме вше дома правиц журки, видумали зме вше даяки ориґинални стайлинґ, чи перики шицким, чи баюси хлопом, єднаки ботоши, ми ше жени єднак мали пооблєкац, шапочки паперово покласц… Так и на дочекох, алє зме вше вец пошли и на центер. Кед ше дочековало нови вик 2000. рок, „Атомци” були перши цо започали танєц та ше вец коло 300 людзе придружели. – пребераю жени по памяткох. Ходза „Атомци” и нєшка на концерти по околїску, а хлопи паметаю и перши…
– Перши на хторим зме були 1983. року у септембру, були зме 15, 16- рочни хлапчикове, родичи нас анї нє пущели, так повесц зме сцекли з обисца, пошли до Нового Саду на концерт „Атомского склоништа”, то було дожице. Назад дому анї нє було автобуси, аж рано, та вец дома видумуй и циґань дзе ши бул…
ПАЙТАШОХ ШЕ НЄ ГЛЄДА, АЛЄ ЗДОБУВА
– Же би ше бул добри пайташ перше треба буц добри чловек, а пайташох ше нє глєда, алє здобува. – гваря нам „Атомци”, хлопска часц, а єдна од супругох надополнює думки положени до поволанки на тоту преславу – бо нє важне дзе зме, алє з ким зме. И як гвари стих зоз єдней писнї „Атомского” „Бо за любов треба мац душу” – Ми маме душу, и зато зме телї роки вєдно.
ДЗЕВЕЦ ПАРИ
У дружтве „Атомци” з часом остали найвитирвалши дзевецме пайташе – Владо Бодянец Бодьо, Михал Сабадош Саки, Славко Чапко Чипо, Микола Винаї Дямбо, Дзвонко Надь Кичо, браца Дзвонко Рац Токо и Владимир Рац Креньо, Дюра Еделински Креле и, нєшка нажаль, уж покойни Сашо Торжич Кашка. Кед ше попристановяли, до Дружтва приведли супруги Невенку, Єлену, Ясмину, Мену, Таню, Сенку, Лїлю. Векшином маю по двойо дзеци, а уж и двойо унучата – Василия маю Винайово, а Боґдану старши Рацово.
КАМПОВАНЄ ОПРЕЗ ВИНАЙОВИХ
Анеґдоти у дружтвованю „Атомцох” єст за єден роман, а з тей нагоди визначиме кед ше нє так давно у Виная свадзбовали.
– Нормалне було же „Атомци” шицко покончели, нє лєм на свадзби алє и пред тим и по тим, а родичи були мирни и опущени. Тельо зме були у нїх же хтошка препомнул же би зме ту могли и камповац. И так и було. Опрез обисца зме розложели шатри та там ноцовали най им нє губиме шор у доме, а да будземе вєдно з нїма у тих важних хвилькох. – виприповедали нам Атомци.
