Бреда Пушкаш шмело крачала през живот. Нє бала ше путовац, учиц, робиц и жиц даґдзе у нєпознатим краю. Родом зоз Словениї преселєла ше далєко од свойого родного места. Упознала супруга з хторим штерацец роки жили у любови и злагоди. У чежких хвилькох єдно другому були потримовка.
Шейдзешатих рокох прешлого вику Бреда Пушкашова ше зоз своєй Словениї преселєла до Нємецкей, до Минхену. Вона пошла жиц до власней нини, пошла єй помогнуц кед мала народзиц дзецко, а понеже їх робота була вязана за шице, Бреда ше у родзинових швидко научела шиц. Гвари же ище як мала часто задумовала же будзе робиц як медицинска шестра, та ше єй до конца и тото удало. Мала щесца же кед пошла глєдац роботу у найвекшим и найпознатшим шпиталю Минхену, же ю прияли на роботу, но почала робиц перше як пораячка и шивачка. Нє завадзало єй, напроцив, гвари же ше на тот способ учела бешедовац по нємецки, а окреме кед ше требалло фахово виражовац.
СУДЗЕНИ ОДХОД И ПОЗНАНСТВО
Шпиталь у хторим Бреда була занята мал интернати за своїх занятих. У єдним з нїх жила и наша собешеднїца, а було то на истим поверху зоз дзивками и женми зоз тедишнєй Югославиї.
– Єдна Македонка, можем шлєбодно повесц, запла же бизме пошли на чевапи, и лєм ми гуторела ,,Аймо, та аймо…”. Я нє ходзела по югославянских ресторанох у Нємецкей, алє як ше то звичайно случує у младосци кед поставаме свойо людзе, шицко сцеме видзиц и шицко опробовац. Так сом пошла до того ресторану и упознала мойого Нестора – почина Бреда о тим як ше упознала зоз супругом, а нашим познатим музичаром Нестором, Нецом Пушкашом зоз Дюрдьова.
Зоз того периоду настала и єдна анеґдота кед Бреда вжала до рукох вирайбац Нецову кошулю, а вон єй през ошмих гварел же му є тераз жена, бо то у Дюрдьове таки обичай. А праве так так и було. Нєодлуга ше повинчали у Бредовим родним месце Лашко у Словениї.
БИЛИ ХИЖИ ВШАДЗИ ДООКОЛА
У Нємецкей ше Пушкашовим народзел син Едвард, а пошвидко ше шицки тройо преселєли до Дюрдьова. Перши мешаци у Дюрдьове за нашу собешеднїцу були чежки. Як нам гварела, запаметала же вшадзи доокола були мали били хижи, та ше спочатку у валалє нє знаходзела. Алє, дзекуюци доброму сушедству швидко ше звикла на нови живот.
– Мали зме барз добрих сушедох и потримовку од нїх. Мнє ту було барз чежко, нє знала сом анї заграду посадзиц, анї рейтеши нацагац, а боме анї резанки загнєсц. Но, гварим, ту було сушедство хторе такой пришло до помоци. Сушед ме научел як ше садзи заграда, єдна сушеда ме научела колачи печиц, друга сушеда ме научела як мам юшку увариц, гоч правда, знала я вариц, алє нє таку добру як моя сушеда. У перших мешацох живота у Дюрдьове шицки ми помагали, алє и я мала дзеку научиц, прето же сом барз любела Нецу и мойо дзеци, та ми то нїч чежко нє падало – приповеда наша собешеднїца.
У Дюрдьове ше Пушкашовим народзела дзивка Бетина. Накадзи дзеци повирастали Бреда их уписала до рускей оводи, а потим и до школи.
– Нє роздумовала сом вельо, оцец им Руснак, а так повесц, и шицки коло нас, та сом сцела же би и дзеци крашнє бешедовали по руски. Вєдно зоз моїма дзецми и я ше учела бешедовац. Перша сушеда ми була Сербиянка, я Словенка, алє обидва зме ше научели по руски, та ище и нєшка кед ше стретнєме ми иншак нє знаме, лєм по руски – щира наша собешеднїца.
ЛЮБЕЛА ТАНЦОВАЦ
– Музика вше була барз важна у нашей фамелиї. И супруг и син ми були музичаре, та кед ишли даґдзе грац, гудаци ше вше сходзели у нас. Вєдно зоз моїма хлопами и я полюбела руску музику. Барз сом любела ходзиц на бали, алє сом у тим шицким щесцу мала и нєщесце же Неца вше грал, а я барз любела танцовац, та сом нїґда нє мала пару. Валцер и танґо сом ридко танцовала, алє зато кед ше грало коло, лєбо чардаш, перша сом ставала.
Неца ше вше вицаговал кед требало танцовац, єдноставно, нє любел. То видно по старих фотоґрафийох зоз велїх вешельох хтори ми остали у памяткох – гутори Пушкашова и винїма албуми зоз фотоґрафиями. На нїх дзеци, свадзби, унучата, єй Словения…
– Лєм два раз ми ше супруг опитал чи будземе танцовац, на тот дзень кед зме ше упознали и на Рочним концерту Културно-уметнїцкого дружтва ,,Тарас Шевченко” зоз Дюрдьова, хтори ше традицийно отримовал за Вельку ноц, остатнї на хторим Неца грал. Того дня и Нецови бул родзени дзень. Вон на друженю после концерта кущичко грал зоз гудацми, алє лєм грал, нє шпивал. То ми, мушим припознац, було барз нєзвичайне. Кед почали грац валцер, вон зишол зоз бини и джентлменски ми ше опитал ,,Панї, будзеце танцовац зо мну?” – зоз смутком ше здогадує Бреда того дня.
Як нам сама гварела, то бул початок конца. Того дня ше єй супруг похорел, а о осем мешаци и умар.
– Мой живот означели два вельки траґедиї. Перша була кед ми син погинул, а друга кед сом страцела любов мойого живота. Тота рана нїґда нє зарошнє. Чловек ше зоз ню лєм научи жиц. Кед на то подумам, вельо раз ми чежко, алє ше здогаднєм на мою дзивку и мойо унуки Тамару и Николину, та ми такой лєгчейше.
Опитала ше ми давно и моя покойна мац чи бануєм же сом ше одала так далєко, а и тераз ше ми даєдни з валалу знаю опитац же чом ше врацам до Дюрдьова кед сом сама, а у Словениї мам власного брата и його фамелию. Цо най повем, я ту научела. У Словениї сом жила лєм седемнац роки, а у моїм Дюрдьове жиєм вецей як пейдзешат – гвари на концу Бреда Пушкашова.
