Парламент Косова вибрал нову владу. На чолє єй Рамуш Харадинай, котрого у Сербиї тримаю за войнового злодїя. За владу гласал 61 ,спомедзи 129 посланїкох. Прецагнул єден, сербски глас. Посланїки сербскей националносци гласали за тоту владу прето же им так розказане з Беоґраду.
Сербия нє припознава Косово, котре припознаваю 110 держави. Було би лоґичне же би нє припознавала анї парламент анї владу Косова, алє у политики нє треба глєдац здрави розум: вона их припознава. Понеже Сербия нє сце сотрудзовац з Косовом – сотрудзую Беоґрад и Приштина. Медзинародней заєднїци то нє завадза. Важне же ше предсидателє або премиєре Сербиї и Косова стретаю и подписую документи котри им пририхта Европска уния. Цо думаю док шедза за истим столом и подписую – Европянох нє интересує. Нє интересує их анї цо Вучич и Тачи, або Харадинай приповедаю кед ше враца дому. Важне же су послухни и же нє правя нєшор на Балкану.
Косовски Серби у нєподзековней ситуациї: завиша и од Приштини и од Беоґраду и од своїх корумпованих политичарох и бизнисменох. Кед би нє вошли до влади – як прешлей, так и терашнєй – було би им ище горше. У подобней ситуациї и меншини у Сербиї, Горватскей и Чарней Гори: нє можу нє сотрудзовац з власцами, без огляду хто на власци.
Судзаци по политичних виявох, у жемох реґиону меншини маю шицки права. Стварносц далєка од политичних виявох. Анї єдна векшина нє люби меншини. Держави их церпя кельо муша и помагаю им кельо муша, на основи обовязкох котри прилапели пред медзинародну явносцу. Кед медзидержавни одношеня добри, меншини нє маю векши проблеми, алє и теди су нєпреривно медзи двома огнями. На єдним боку держава у котрей су меншина, на другим гевта у котрей їх народ векшина. Накеди ше одношеня медзи державами лєм кус погоршаю, меншини то перше почувствую, бо ше им з обидвох бокох дава до знаня же нє мож шедзиц на двох карсцельох.
Сербия у остатнїм чаше процентуално дава вельо вецей Сербом у сушедних жемох як Сербом у Сербиї. Кед би ше милиони евра котри Беоґрад видвоює за Сербох на Косове, у Чарней Гори и Босни и Герцеґовини наисце укладало до образованя, култури и информованя – бул би то красни приклад як ше матка стара о своїх розошатих дзецох. Нє тайна же векшину того пенєжу розґрабу тоти цо найблїжей при огню – вождове Сербох у спомнутих жемох. Подобни случай и з мадярску меншину у Сербиї.
У дакедишнєй Югославиї меншини були, гоч як обрациш, ровноправни гражданє. У державох цо настали на єй руїнох национални меншини – лєм гражданє. Їх права завиша од добрей (або подлей) дзеки векшинох и матичних жемох. Медзинародна заєднїца формално ґарантує тоти права; у пракси вона лєм пасивни припатрач. Оддавна важи и тото нєписане правило: цо ше даєдна держава вецей стара о своєй меншини у иножемстве, вше менєй дзба о меншинох котри жию у єй гранїцох.