Експанзия шопинґ по тарґовинских центрох у остатнїх рокох вше векша, а будую ше на локацийох у скоро самим центре городу, же би були блїзши гражданом и їх кишенком. Тераз, у 21 вику, кед половка числа жительох городу тлуста, место желєней поверхносци и терену за спорт рошнє ище єден з числених шопинґ центрох. У котрим окрем предавальньох будзе и ресторани, кафетериї, цукрарнї за гладни очи, кед вистаню од патреня до ценох у бутикох.
Тоти центри, блїщаци и нови, понукаю найсучаснєйши облєчива, обуй, козметику, ташки и прикраски. Нука пахнє, ошвицене, грає музика. Дакеди подумам же би могли накласц и посцелї на даєден з поверхох, да ше мож виспац, та заш предлужиц куповац. То жаданє власнїкох бутикох – же би ше оставало цо длужей и трошело цо вецей.
Лєм, статистика ясна и боляца и указує кельо, заправо, можеме потрошиц у тих центрох. Податки Републичного завода за статистику указую же просекови мешачни заробок, без порцийох и доприносох, у юлию 2017. року у Сербиї виношел 48 101 динар.
Просекова трошительна кошарка у истим мешацу була 69 511 динари, цо значи же за просекову кошарку требали 1,45 просеково заробки. Єдна и пол плаца. З тей кошарки, котру заш лєм вираховал хтошка, 26 тисячи одходза на поживу и напой, 13 тисячи динари на биванє, струю, воду, ґаз и зогриванє. На здравство мешачно одходза 2 486 динари, на образованє 474 динари, а на купованє ципелох и шматох 3 000 динари.
Патрено по городох, у юлию куповну моц понад просека републики мали Беоґрад, Смедерево, Ужице и Нови Сад. То указує статистика. Реалносц вше иншака. Праву слику того кельо маме пенєжи на трошенє видно кед ше пойдзе на рондьош пияц. На популарним Найлону гужва од пиятку по нєдзелю. Єст шицкого, шмати по 100 динари за фалат. Дзеведзешатих на тим пияцу, под час найвекшей кризи, людзе предавали з обисца шицко цо им нє було нєобходне, же би награбкали пенєжи за єдзенє. Тераз, Найлон прероснул свойо гранїци и шири ше вше вецей. Рошнє понукнуце, рошнє и число муштерийох.
Початком єшенї сцигла вистка зоз сушедней, нам, держави – дзеци у дзецинскей заградки наздзивали парнякох „лидличи“, по мену тарґовини у котрей им родичи куповали шмати, нїби, тунї. Ясне же дзеци то нє видумали сами, алє таке чули од других одроснутих, вироятно родичох, котри, випатра, думаю же су „богати“ кед дзецом купую шмати, обуй и бависка у другох предавальньох. Нє богати су, прето же тоти котри наисце богати обуй, шмати, авта и нєрухомосци купую у иножемстве, а там школую и дзеци. Нам, обичним гражданом, остава же бизме преценєли чи нам важнєйши шопинґ/илузия живота, чи реалносц.