Два подїї у рускей заєднїци остатнїх дньох велїх нагнали на роздумованє и реаґованє. Дзепоєдни думки руских интелектуалцох могли зме пречитац и у остатнїх колумнох „Анатомия нашого часу”.
Перша подїя повязана и з телефонску розгварку котру сом водзел зоз моїм приятельом Владимиром Сивчом, котри ше, после упокоєня його тети, академскей малярки Гелени Сивч, почал интересовац до котрей би рускей институциї на чуванє могол депоновац вецей як сто малюнки котри им вона зохабела. Одвит знаме, бо ше о Рускей ґалериї уж два и пол децениї лєм бешедує и нїч по тим питаню нє роби…
Друга подїя вязана за Дом младежи Руски Керестур, котри млади ознова пробую вжац до своїх рукох. Тот дом збудовали Керестурци зоз своїх плацох (самодоприносу) и зоз своїма руками. У златних часох Югославиї вон бул центер и розсаднїк култури и субкултури младих Руснацох, котри ше зоз шицких местох ту приходзели школовац. Як и велї таки обєкти, и тот Дом тераз власносц Општини Кула и могло би го видац, або аж и предац приватним особом.
Тоти два подїї на перши попатрунок нє маю медзи собу вязи. Медзитим, роби ше о истим проблему типа – шкарупина и жовчок.
При Доме младежи питанє змистох – чи ше млади назбераю и чи ше годни медзи штирома мурами зорґанизовац же би у нїм обновели дружтвени живот. А при фундусу малюнкох – проблем праве находзеня тих штирох мурох, будуцей Рускей ґалериї, котри без огляду хто їх власнїк, вше мож пополнїц зоз иснуюцима змистами котри ше тераз находза лєм по обисцох.
Ище з Югославиї зме навикли же ше о нас остара держава. Держава Сербия ше о нас будзе старац лєм тельо, кельо ше обовязала пред своїма гражданами и пред медзинародну заєднїцу. А гевто будземе мушиц сами; очиглядно, пре зложеносц руского питаня, без велькей потримовки з матичних державох.
У питаню нє лєм Руска ґалерия, алє и библиотека, музейна збирка, архив… И нє треба чекац – фундус ту. Мури, дзе ше тоти змисти будзе чувац, даєдни останю, даєдни ше арендує.
Лєм же би и надалєй було змисти зоз котрима ше их виполнї…
Пишце нам – ruske.redaktor@gmail.com.