Нє сцем политику на дружтвених мрежох.
Почала сом сцерац шицки обяви такей файти – дилит. Кед тото поробим, оставаю ми на профилу: пси и мачки котрих би лїчиц и удомиц, родзени днї, значни подїї зоз живота моїх блїзких и познатих.
Пси и мачки, як и други животинї, обожавам и трудзим ше помагац. Дзелїм фотоґрафиї кед треба найсц нови дом за вируцени животинї, уплацуєм пенєжи за лїченє кед можем, намагам ше помогнуц тим котрих людзе повируцовали, усвоєла сом два зоз улїци, вецей нє можем.
Родзени днї вше нагода явиц ше дакому з ким ши ше длуго нє чул/видзел у стварним живоце. Повинчовац му тот дзень, пожадац шицко найкрасше. Повинчовац же му ше/єй поспишело телї роки прежиц у Сербиї.
24. марца дружтвени мрежи були полни зоз фотоґрафиями розваляного Нового Саду. Гоч прешло 18 роки, вше мам ґомбовцу у гарлу кед ше здогаднєм тих жалосних дньох, кед поваляни шицки новосадски мости, кед мою бебу будзела сирена за узбуну, кед оцец зоз Сриму на скели преходзел до городу. Паметам яка того року яр була цепла, древа желєни, природа прекрасна, як процивносц каждодньовим узбуном и руйнованю.
Тото цо любим на дружтвених мрежох то гуманосц обичних людзох. Наприклад, новосадски фризерай того тижня подаровал фризуру роботнїци Городскей чистоти котра роками пораї и замета центер. Поробели то лєм так, без потреби за помпу и вихвальованьом, же би єй подзековали прето же ше стара у стредку у котрим робя. Жена достала даскельо шлєбодни годзини и нагоду же би ше чувстовала добре. То особа коло котрей преходзиме кажди дзень, котру углавним анї нє замеркуєме, а чия робота сизифовска – док позамета и попораї єдну часц центра, друга уж ринява. Кажда чесц, и тей жени и младим людзом котри ю наградзели на таки способ.
Каждодньовосц на дружтвених мрежох и апели за помоц и зберанє помоци за лїченє дзецох у иножемстве. Тото у мнє виволує неґативни чувства, прето же знам же пенєжи єст, алє по тоти сироти дзеци нє сцигую. Престрашени и знєверени родичи модля за кажде СМС порученє, уплату на рахунок, наздаваю ше же ше назбера досц пенєжи же би дзецко вилїчели. Обегую ше зоз часом и наздаваю. Даєдни з тих дзецох нє дочекали помоц од держави.
На концу, остава тото цо ми наисце важне – гуманосц и порихтаносц людзох помогнуц другим – животиньом, людзом або природи. Борба за правду, за пременку законох, же би шицким було лєпше. По моїм, єдини способ роздумованя и справованя.
Становиска висловени у тим тексту виключно авторово и нє вше одражую ушорйовацку политику новинох „Руске слово”.